به گزارش «عمار فیلم»، پژوهشگر؛ قبل از آنکه دیدن فیلم را کامل به پایان برسانم و حتی بدانم نتیجه چه می‌شود، متوجه شدم که تیتر مطلب باید همان حرف ابتدایی باشد، «امیدی‌هِ».
اما چرا همه حرف این مستند در همین اسم خلاصه می‌شود؟
نمی‌دانم چند نفر کتاب «هنر تحریم‌ها»ی «ریچارد نفیو» مسئول تحریمی وزارت خارجه دوره «باراک اوباما» را خوانده‌اند؟ اما برای مثل منی که روزگارم را با مطالعه تحریم‌ها و راهبردهای آن گذرانده‌ام دیدن این مستند حرف مهمی داشت. «نفیو» در تحلیل موفقیت تحریم‌ها، اثرات روانی تحریم‌ها برای تغییر نگاه به راهبردهای حکومت را ضروری می‌داند، او عنوان می‌کند که جایی تحریم‌ها اثر کرد و نگاه به سمت چشم‌های آبی غرب رفت که عده‌ای از مردم در تورم غرق بودند و عده‌ای دیگر خودروی لوکس وارد می‌کردند و با آن جولان می‌دادند.
دیدن این بی‌عدالتی باعث می‌شد مردم نگاه چپ به حرف‌های حاکمان کنند و انتخاب متفاوت انجام دهند و با خود فکر کنند که این همه لیست‌های انتخاباتی چپ و راست و شعار، نتیجه‌اش چه شد؟ این همه شعار چه ارمغانی داشت؟ این بی‌عدالتی از کجاست؟
خوب جای «امیدیه»، کجای این بازی است؟ «امیدیه» همان جایی ایستاده که باید. «امیدیه» نشان می‌دهد که هر چه عده‌ای برای بی‌عدالتی تلاش می‌کنند، اما برخلاف آنچه دشمن می‌خواهد، باز هم دین و مسجد به میدان می‌آید و نشان می‌دهد که اگر امیدی به رفع بی‌عدالتی است، این امید نه در نگاه به چشم آبی‌ها که در سجده در محراب مسجد نهفته است.
«امیدیه» معادله را به هم می‌زند و تیر دشمن را به سنگ!
آنجا که مسجدی‌ها همه آنچه را که قرار بود در ذهن‌ها ایجاد شود، می‌شکنند و نشان می‌دهند که مساجد همچنان سنگر هستند، سنگر مبارزه با بی‌عدالتی!
«امیدیه» نشان می‌دهد که مردم درست فکر می‌کردند، دل بستن به لیست‌های انتخاباتی اصحاب قدرت، دردی را دوا نمی‌کند، اما دل و ذهن را هم به سمت چشم‌های آبی منحرف نمی‌کند، بلکه نشان می‌دهد همه حرف همان بود که روح‌ا… می‌گفت: «و تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند.» . آنجا که نشان می‌دهد که انتخاب در چشم اصحاب مسجد، راهی برای رسیدن به پول و قدرت نیست، بلکه خود زمینه رشد و مبارزه با بی‌عدالتی است. امیدیه نشان می‌دهد که «امیدی‌هِ»، اما نه در پشت لیست‌های انتخاباتی بی‌خاصیت چپ و راست، بلکه در وجود مردمی که با عبودیت ا… پا به مبارزه گذاشته‌اند.
«امیدیه» به ما هم تلنگر می‌زند!
تلنگر می‌زند که نمی‌شود با روی خوش نشان دادن به این و آن پیروز انتخابات شد، نمی‌شود نجنگید و برد، نمی‌شود عرصه اقتصاد و فرهنگ را رها کرد و توقع پیروزی در سیاست را داشت، نمی‌شود از اصول کوتاه آمد… .
و در آخر نشان می‌دهد، با همه پیچ و خم‌ها و دردها، همچنان «امیدی‌هِ» … .
دکتر سیدحامد ترابی
ورود به آرشیو
