علی عارضی:

خیانتی که شبکه‌های معاند در حال حاضر مشغول انجام آن هستند، «تخیلِ» تاریخ است!

کارگردان مستند «رقصنده با گرگ» ضمن توضیح در مورد چرایی انتخاب موضوع ناملایمات سال 1401 برای مستند خود، بر لزوم پرداختن مستندسازان و فیلمسازان به دوره‌های بحرانی و ویژه کشور تاکید‌ کرد.

به گزارش عمار فیلم؛ علی عارضی در گفت‌وگو با خبرنگار عمارفیلم در مورد موضوع مستند «رقصنده با گرگ» گفت: در طی آشوب‌های سال 1401 و قضیه خانم «مهسا امینی»، در آبان‌ماه، یک خبرکوتاه خواندم که به همراه یک تصویر بود مبنی براینکه نشست شورای سازمان ملل با درخواست آمریکا و آلبانی تشکیل‌شده و خانم نازنین بنیادی و خانم شیرین عبادی در این جلسه، صحبت‌هایی ضد ایرانی کرده و از جامعه جهانی و سازمان ملل و به ویژه آمریکا، درخواست داشتند تا در امور داخلی ایران مداخله‌کنند؛ چراکه حقوق بشر در ایران نقض می‌شود و این کار باید صورت‌گیرد تا مردم ایران نجات پیدا کنند.

آمریکا، دلسوز حقوق بشر در ایران

وی ادامه داد: چیزی که توجه من را جلب‌ کرد این بود که هنگام صحبت این خانم ایرانی(نازنین بنیادی)، اطراف او پر از مقامات آمریکایی‌ای بود که خانم بنیادی را همراهی می‌کردند. برای خود من سوال بود که این اتفاق، چه مفهومی می‌تواند داشته‌باشد؟ اینکه بزرگترین دشمن ما (آمریکا) که ما تنها با سابقه تحریم و ترور آن آشنا‌ هستیم و تحریم‌های ظالمانه‌ای مانند «پانسمان کودکان پروانه‌ای» را نسبت به کشور ما انجام داده‌است و اکنون، مطالبه‌گر حقوق بشر در کشور ما شده‌است!

توسل همیشگی آمریکا به جنگ رسانه‌ای

عارضی افزود: به ذهنم رسید که این سوژه می‌تواند به یک قصه یا روایت خوب برسد. البته علاقه‌ای نداشتم که اثری که ساخته می‌شود، صرفا جنبه گزارشی داشته و بخواهیم به این قضیه خیلی مستقیم بپردازیم. در فکر این سوژه بودم که یادم افتاد در جنگ خلیج فارس نیز آمریکا، از یک شگرد تبلیغاتی به همین شکل استفاده کرده‌بود. در نهایت به آن هم رجوع‌کردیم و دامنه تحقیقات پیرامون سوژه اولیه را گسترده تر‌کردیم. از طرفی، در آن بازه، این نیاز نیز احساس می‌شد که وسط این آشوب‌های خیابانی، یک جنگ روانی تبلیغاتی و رسانه‌ای نیز در حال انجام است که مستقیما از خارج کشور دستور می‌گیرد. ما احساس‌کردیم که لازم است پشتوانه این جنگ رسانه‌ای به صورتی قصه‌گونه، روایت‌شود و این کار می‌تواند مفید‌باشد.

عارضی در پاسخ به خبرنگار عمارفیلم پیرامون تفاوت اثرش با کارهای مشابه گفت: همانطور که اشاره‌کردم، تمام سعی ما بر این بود که این اثر، به یک گزارش خبری تبدیل‌نشود. در اثر، ما مستقیما کسی را به ارتباط با آمریکا متهم نمی‌کنیم، بلکه یک اشاره جزئی کرده و بیشتر، به روایت داستان می‌پردازیم. هدف این بود که گفتمان کلی فیلم، در لفافه به مخاطب ارائه‌شود.

عمار، پرچمدار نهضت تبیین

این مستندساز همچنین از لزوم پرداختن به دوره‌های بحرانی کشور گفت: چشم ما نیز به دهان بزرگان است. حضرت آقا در دیدار با مستندسازان و هنرمندان اشاره می‌کنند که شما وظیفه‌دارید به نقاط تاریک ورود کنید و آنها را آشکار سازید. واقعا هم وقتی ما به سراغ تاریخ می‌رویم، پیچ‌های تاریخی تاریکی وجوددارد که اگر مورد تبیین قرارنگیرند، انباشته‌شده و ایجاد شبهه می‌کند. در صورتی که اگر ما به سوالات یک جوان پرسش‌گر امروزی پیرامون چنین موضوعاتی توضیح‌دهیم، خیلی از مشکلات ما حل خواهد‌شد و اینقدر تحریف و حتی، «تخیل تاریخ» اتفاق نمی‌افتد.

وی ادامه داد: هرچقدر کار در این موضوعات انجام‌شود، کم است. با وجود اینکه در این سال‌ها، خصوصا پس از سال 88، کارهایی جدی صورت‌گرفته است، اما همچنان کم است. حضرت آقا نیز در دیدار با هنرمندان گلایه‌ای داشتند و می‌گفتند که در این زمینه کارهایی صورت‌گرفته است اما کم است. مفاهیم و ارزش‌های انقلاب، همه باید در قالب «هنر» عرضه‌شوند.؛ اگر در این قالب عرضه نشوند، مانا نخواهند‌بود.

عارضی در پایان به نقش جشنواره عمار در روشنگری حوادث و گلوگاه های کشور اشاره کرد: جشنواره عمار پس از سال 88، پرچمدار نهضت تبیین بوده‌است. مزیت این جشنواره در آن است که هنر و سینما را حتی به دور‌افتاده ترین روستا‌ها، مدارس، مساجد و… رسانده و سینما را از حالت خصوصی و منحصر به یکسری از صفات خاص، خارج کرده و به یک سینمای انقلابی و مردمی، تبدیل شده‌است. بنظر من، جشنواره عمار تا حالا هم تاثیر خود را گذاشته‌است و اکثر آثار شاخص انقلابی، هرکدام به نوعی با عمار در ارتباط هستند. به صورت کلی این جشنواره، سهم بزرگی در صدور اندیشه های انقلاب در کشور داشته است.

علی عارضی متولد 1367 تهران و فارغ‌التحصیل کارشناسی‌ارشد است. وی کارگردانی مستند «کابوس نیمه‌شب» را برعهده‌داشته که این اثر موفق شد در سیزدهمین جشنواره عمار، لوح افتخار بهترین فیلم مستند بخش تاریخ سیاسی را ازآن خود کند.