خانه » اخبار » بازی‌های مجازی عرصه رقابتی ما نیست/ بازی‌های واقعی باید بستر حماسی و هیجانی داشته باشند

به گزارش «روابط عمومی جشنواره عمار»، سید فرهاد قادریان، از مسئولان مجموعه فرهنگی- مردمی نورباران اصفهان که در اولین جشنواره مردمی بازی عمار حضور دارد، درباره فعالیت‌های این مجموعه به فارس گفت: کار ما لزوما بازی نیست و بیشتر جنبه اردوگاه سازندگی دارد، تفاوت فعالیت‌های مجموعه با دیگر بازی‌ها، این است که روح غفلت در این فعالیت‌ها وجود ندارد. در این مجموعه سعی شده است فعالیت‌ها صرفا یک سرگرمی نباشد بلکه اتفاقی جذاب، روح‌افزا و سازنده باشد که در آن سبک زندگی مومنان که بخشی از آن فراغت و تفریح است، گنجانده شود.

این فعال فرهنگی با اشاره به افزایش سرگرمی‌های مجازی بیان کرد: تنها راه خارج شدن از این فضاها که اساس آن بر لذت است، با توجه به این که عرصه رقابتی ما نیست و مزیتی در آن نداریم، بازی‌ها و سرگرمی‌های واقعی است. بازی‌های واقعی که لزوما مبنای آنها لذت نیست، دارای مبانی اسلامی هم است و در آن، هم مزیت و هم دستاورد داریم و حتی برخی اوقات، علی‌رغم محنت بودن، به شدت جذاب و گیراست.

قادریان خاطرنشان کرد: به طور مثال، اردوی «مهاجران»، یکی از فعالیت‌های مجموعه نورباران است که در آن، افراد با استفاده تفریحات دینی در طی سه-چهار روز، زندگی واقعی را تجربه می‌کنند و در خلال آن، علاوه بر پرورش صحیح هیجانات، باعث تقویت مسئولیت‌پذیری، سخت‌کوشی و تفکر خلاق می‌شود.

این فعال فرهنگی با بیان این که سخن امام علی(ع) مبنی بر اینکه بهترین تفریح، کار است، برترین مبنا و شعار درباره تفریح است، اظهار داشت: برخی اوقات، کارهای مولد علاوه بر داشتن فضای رقابتی می‌توانند جنبه سرگرمی هم داشته باشند که الگوی «مهاجران»، مدلی براساس این موضوع است. در کنار اردوی «مهاجران»، فرد برای اولین بار تجربه می‌کند که خودش سرپناهش را بسازد، غذایش را تهیه کند، امرار معاش و مایحتاجش را تأمین کند به این معنا که فرد در کنار تحمل سختی، دایره‌ توانایی‌هایش را افزایش پیدا می‌کند.

قادریان خاطرنشان کرد: در کنار این اردو، اردویی به نام «سعد آباد» هم داریم که در واقع مدل فراغت و سرگرمی خانوادگی است که در آن آعضای خانواده در فضای طبیعت حضور پیدا می‌کنند. به صورتی که بزرگ‌ترهای خانواده به کار و خدمت جهادی برای روستاها و عشایر مشغول می‌شوند و کودکان هم در چنین فضایی بازی می‌کنند.

این فعال فرهنگی در بخش دیگری از سخنانش ، بیان کرد: بچه‌ای را که لذت فضای مجازی و گیم‌نت‌ها را چشیده است، به راحتی نمی‌توان به سمت بازی‌های واقعی کشاند مگر این‌که این بازی‌های واقعی در بستر حماسی و هیجانیِ محنتی باشند به این معنا که کودک در آن فضا، چیزهایی را تجربه کند که خاستگاه آن، اینترنت و فضای گیم‌نت نیست که جز فضای حقیقی، جای دیگری نمی‌تواند آن را تجربه کند.

وی تصریح کرد: به طور مثال، در کشور چین، کمپینی برای ترک اعتیاد بچه‌ها به بازی‌های رایانه‌ای و فضای مجازی ایجاد شده است و در کنار آن فضایی مشابه اردوی «مهاجران» ایجاد کرده‌اند که در آن بچه‌ها در مدت یک ماه تا یک سال، با تعلیمات نظامی و هیجانی مشغول می‌شوند.