خانه » اخبار » تن‌پوش؛ پرده‌ای متفاوت از زندگی یک شهید

حسین برادران، کارگردان طلبه با اثر «تن پوش» در بخش «فیلم ما» شانزدهمین دوره جشنواره مردمی فیلم عمار حضور یافته است. او که سابقه‌ چندین دوره حضور موفق و کسب مقام در این رویداد را دارد، جشنواره عمار را بستری حیاتی برای نمایش آثار مستقل و انقلابی می‌داند.

حسین برادران درباره شکل گیری ایده‌ ساخت فیلم «تن پوش» گفت:« ایده ساخت این اثر از تجربه‌ای واقعی شکل گرفت. تیم ما برای انجام یک کار تبلیغاتی به مراسم جشن تکلیف رفت و آنجا داستان یک شهید را شنیدیم؛ طلبه‌ای تعریف می‌کرد که شهید موردنظر برای جشن تکلیف یک شهرستان، با تواضع کامل، نقش پوشیدن تن‌پوش عروسک خرگوش را پذیرفته بود. این داستان، الهام‌بخش سازنده شد و من را به یاد شعر «تن آدمی شریف است به جان آدمیت / نه همین لباس زیباست نشان آدمیت» انداخت.»

جشنواره عمار، بستر دیده شدن؛ ظرفیت‌های استفاده نشده در رسانه ملی

این کارگردان با اشاره به خلأ مجموعه‌های پذیرنده آثار مذهبی انقلابی گفت: «ما برای انتشار و پخش آثار انقلابی بسترهای کمی مانند جشنواره عمار داریم. جشنواره عمار از معدود جشنواره‌های انقلابی و در عین حال مردمی است که آثار مذهبی و انقلابی را می‌پذیرد و بازتاب گسترده می‌دهد تا دیده شوند.»

حسین برادران با اشاره به ظرفیت‌های جشنواره عمار بیان کرد: «به‌نظر من، جشنواره عمار بستر مناسبی برای دیده‌شدن فیلم‌هاست و می‌تواند نقش مهمی در معرفی آثار ایفا کند؛ حتی بسیاری از تولیدات این جشنواره قابلیت پخش در رسانه ملی را دارند. در حالی‌که فیلم‌هایی که امروز از رسانه‌ها پخش می‌شود، به‌مراتب ضعیف‌تر از آثار اکران‌شده در جشنواره عمار هستند. جشنواره عمار به‌نوعی پشتیبان استعدادهاست؛ هوای جوان‌های مستعد را دارد و ورود آن‌ها به دنیای فیلم‌سازی و آموزش حرفه‌ای را تسهیل می‌کند. این رویکرد، بسیار ارزشمند و قابل‌توجه است.»

برادران با اشاره به تجربیات حضور خود در جشنواره عمار گفت: «من تقریباً هر سال یک اثر برای این جشنواره ارسال می‌کنم و در این مدت دو بار مقام آورده‌ام. اولین تجربه من نیز با فیلم امید سبز در پنجمین دوره جشنواره مردمی فیلم عمار رقم خورد؛ اثری که خوشبختانه بسیار خوب دیده شد، بازخوردهای مثبت فراوانی گرفت و حتی همان نخستین حضورم هم موفق به کسب مقام شد.»

برادران با ابراز دغدغه نسبت به حفظ هویت طلاب در عرصه‌های هنری گفت: «بهترین حسی که در سال اول حضورم در جشنواره عمار تجربه کردم، این بود که یک طلبه با لباس طلبگی روی صحنه می‌آید؛ طلبه‌ای که توانسته وارد فضای هنر شود. اما متأسفانه بسیاری از رفقای طلبه وقتی بر این فضا مسلط می‌شوند، لباس طلبگی را کنار می‌گذارند و این موضوع واقعاً جای تأمل دارد.»

برادران سپس با ذکر مثالی از اثرگذاری این نوع حضور توضیح داد: «من صبح‌ها به دبیرستان‌ها، به‌ویژه مدارس دخترانه، سر می‌زنم. وقتی فیلمی را که خودم ساخته‌ام یا در آن با لباس طلبگی حضور دارم برایشان پخش می‌کنم، واکنش‌ها کاملاً متفاوت است. ذهنیت مخاطب این است که حاج‌آقا فقط باید بالای منبر باشد؛ اما جذبه دوربین و رسانه آن‌قدر قوی است که وقتی می‌بینند یک طلبه خودش فیلم ساخته، متعجب می‌شوند. اثرگذاری این کار ده برابر بیشتر از زمانی است که بدون لباس طلبگی فعالیت کنم؛ این کار واقعاً برکت دارد.»

این کارگردان درباره محور اصلی آثار خود گفت: «بیشتر آثار من حول موضوعات شهدا است؛ هم به این حوزه علاقه شخصی دارم و هم معتقدم در جامعه با یک خلأ جدی مواجهیم. شهدای بسیاری داریم که هرکدام درس‌های بزرگ و الهام‌بخشی برای ما دارند، اما برای بسیاری از آن‌ها حتی یک فیلم ساخته نشده است و واقعاً این جبهه خالی مانده است.»

او در ادامه افزود: «البته باور دارم که در کنار کارهای حماسی، باید آثار طنز هم تولید کنیم تا تصویر ارائه‌شده از قشر مذهبی فقط جدی، حماسی و غمگین نباشد. به همین دلیل تعدادی اثر طنز سالم هم ساخته‌ام که اتفاقاً با استقبال خوبی روبه‌رو شد، اما در نهایت قالب اصلی آثارم همان موضوعات شهدایی است.»