امیرحسین نوروزی بیان کرد: «سابقه آشنایی من با مرحوم نادر طالب زاده به سالهای ۸۲_۸۳ برمیگردد. زمانی که در دفتر مستند تجربی روایت فتح مشغول بودم، ایشان با توجه به دوستی و تعلق خاطری که به شهید آوینی و روایت فتح داشتند و همچنین دوستیشان با جناب سید محمد آوینی گاهی به روایت فتح می آمدند و جلسات و دورهمی و گفتگوهایی که داشتیم شرکت میکردند.»
وی افزود: «اولین فیلمی که از من برای ایشان جذاب بود مستندی بود به نام «شاعر سپیده» درباره مرحوم حمید سبزواری شاعر انقلاب و سرودهایی که بر اساس اشعار ایشان ساخته شده بود. آن زمان ایشان برنامه راز را اجرا میکردند. یکی از برنامهها درباره موسیقی و انقلاب بود که به واسطه همین مستند من مهمان برنامهشان بودم. از آن به بعد ارتباط ما صمیمیتر شد.»نوروزی در این مصاحبه مطرح کرد: «مستندهایی مثل پل را در جلسات نقد و بررسی که در خانه مستند برگزار میشد دیدند. آنجا هم خیلی احساساتی شدند و حسابی من را مورد لطف قرار دادند. مستندهای دیگر من را هم از تلویزیون، جشنواره عمار یا گاهی در دیدارهای شخصی میدیدند و تبادل نظر میکردیم. ایشان درباره یکی از مستندهای من که پخش آن دچار مشکل شده بود هم خیلی همراهی کردند.»
وی در پایان تاکید کرد: «حاج نادر طالبزاده درباره مستندهای متفاوت و روشنگر دیدگاه بسیار شجاعانهای داشت. بسیار به نقد درون گفتمانی معتقد و پذیرای مخاطراتش بودند. چیزی که به نظرم این روزها در توصیف و تبیین شخصیت ایشان مغفول است همین اعتقاد ایشان به نقد درونی و ایجاد ظرفیت داشتن رسانهای باز با امکان گفتگوی بین عقیدههای گوناگون بود.»نباید ترسید و پابند مصاحبه شد
این صحبتهای نوروزی، تلاقی خاصی با سخنان پیشین محسن مقصودی در برنامه فانوس دارد. مقصودی در بخشی از این گفتگو عنوان کرد: « نادر طالبزاده همیشه میگفت هر برنامهای که میروم فکر میکنم برنامه آخرم است. اگر حرف حقی داریم باید بزنیم، نباید برای برنامه بترسیم که کسی خوشش نیاید و متوقف شود. این یکی از مهمترین درسهاییست که گرفتیم.»
وی همچنین افزود: «حاج نادر به ما آموخت که نباید تعلقی به برنامه داشته باشیم. برنامه صرفا ابزاری برای دفاع از حق است. تا جایی که شد باید اینکار را انجام بدهیم و پای این علم باشیم. اگر نشد باید برویم سراغ کار دیگری که موثرتر باشد. با چنین نگاهی گرچه ثریا چندین بار تعطیل شد، اما تاکنون مانده است.»