خانه » اخبار » اکران‌های مردمی، نماد جشنواره فیلم عمار است

داوود جلیلی کارگردان مستند «به عطر سیب» با اشاره به اثر ارسالی خود در دوره گذشته جشنواره عمار گفت: «به عطر سیب» یک مستند ۲۵ دقیقه‌ای در مورد فعالیت یکی از ائمه جمعه کشور بود که فراتر از حیطه کاری خود اقداماتی را در راستای بهبود فضای عمومی شهر و منطقه خود انجام داده بود. سوژه‌ای که به طور خاص در مستند «به عطر سیب» به آن پرداخته شده، اقدامات عام المنفعه و انسان‌دوستانه امام جمعه فلارد در شهرستان لردگان است.

وی افزود: از جمله اقداماتی که توسط امام جمعه فلارد صورت گرفته بود می‌توان به پیگیری پروژه آبرسانی به روستاهای محروم در منطقه فلارد، راه‌اندازی کمپ ترک اعتیاد، شغل‌یابی برای معتادینی که پس از طی مراحل درمانی موفق به ترک اعتیاد شده بودند و فعالیت های متعدد دیگری که در حیطه وظایف ائمه جمعه نیست ولی می‌تواند در بهبود فضای معنوی جامعه نقش‌آفرین باشد اشاره کرد.

کارگردان مستند «به عطر سیب» ادامه داد: یکی از اقدامات انسان‌دوستانه ای که امام جمعه فلارد انجام داده بود گرفتن قول همکاری از مجتمع پتروشیمی شهرستان لردگان بود تا تعدادی از معتادینی که از کمپ خارج شده بودند را به استخدام خود دربایورد. حتی برای برخی از آنان چکِ ضمانت گذاشته بود تا به این شکل بتواند برای افراد مذکور راه درآمد ایجاد کند و چندین خانواه را از بلای خانمان‌سوز اعتیاد نجات بدهد.

جلیلی خاطرنشان کرد: علاوه بر این؛ امام جمعه فلارد با تشکیل تیم فوتبال برای اهالی منطقه و توجه به ورزش های گروهی سعی کرده بود به نوعی نشاط اجتماعی و روحیه شاد زیستن را در بین مردم آن منطقه احیا کند.

وی از احتمال حضور خود در دهمین دوره جشنواره فیلم عمار خبر داد و اضافه کرد: برای امسال یک اثر مستند در رابطه با شخصیت مرحوم آیت الله مومن از اعضای سابق مجلس خبرگان رهبری تهیه کرده‌ایم که در روزهای آینده به دبیرخانه جشنواره ارسال خواهیم کرد و امیدواریم این مستند نیز بتواند در شمار آثار خوب جشنواره قرار گیرد.

کارگردان مستند «به عطر سیب» در بخش دیگری از سخنان خود، سازوکار فراخوان مردمی جشنواره عمار را شایسته تقدیر قلمداد کرد و در تشریح این موضوع عنوان کرد: عموما جشنواره ها و فستیوال‌هایی که در حوزه‌های هنری و فرهنگی برگزار می‌شوند قادر به زمینه‌سازی برای دیده شدن همه آثار نیستند و به طور طبیعی بخش زیادی از آثار ارسال‌شده به اینگونه جشنواره‌ها از گردونه رقابت با دیگر آثار خارج می‌شوند و عرصه‌ای برای ظهور و بروز نمی‌یابند.

جلیلی یادآور شد: جشنواره عمار با در دست گرفتن ابتکار عمل، سازوکاری را تدوین کرده است که در آن افراد و تشکل های مردم‌نهاد بتوانند متناسب با دغدغه و احساس نیازی که نسبت به مسائل اجتماعی دارند فراخوان‌هایی را در فضای هنری و فرهنگی مطرح کنند و آثار ساخته‌شده حول موضوعات مدنظرشان را مورد تقدیر قرار دهند؛ با خلق چنین ایده‌ای در جشنواره عمار و توسعه این رویه‌ در فضای هنری، آثار ساخته‌شده توسط هنرمندان کشور محدود به موضوعات مطرح‌شده در جشنواره ها و فستیوال های رسمی نخواهد شد، به عبارتی چتر موضوعات وسیع خواهد شد و هر اثر می‌تواند در یک یا چند فراخوان عرضه شود.

وی اظهار داشت:امروزه در سطح کشور با موضوعات بسیار متنوعی روبرو هستیم که قابلیت مستند شدن دارند اما بسیاری از این موضوعات نمی‌توانند به عنوان محور جشنواره‌های رسمی معرفی شوند چراکه جشنواره‌ها در تعداد موضوع با محدودیت مواجه‌اند، لذا بسیاری از آثار تولیدشده توسط هنرمندان کشور از راهیابی به جشنواره‌های رسمی بازمی‌مانند. از سوی دیگر جشنواره‌های رسمی بدلیل محدودیت‌هایی که در تعداد موضوعات دارند به ناچار به کلی‌گویی گرفتار می‌شوند و از توجه به موضوعاتِ جزئی‌تر باز می‌مانند به طور مثال در یک جشنواره اعلام می‌شود از آثاری که حول موضوع “دفاع مقدس” تولید شده است تقدیر صورت می‌گیرد، اما این امکان برای جشنواره وجود ندارد که به طور جزئی‌تر در مورد مسائلی همچون مهندسی جنگ، تجهیزات نظامی در دوران دفاع مقدس، نقش کامیون‌داران در کمک به جبهه‌ها و اینگونه موضوعات پرداخته شود.

کارگردان مستند «به عطر سیب» تصریح کرد: فراخوان‌های مردمی در واقع به عنوان بازوهای یک جشنواره عمل می‌کنند و این امکان را محقق می‌سازند تا تعداد بیشتری از آثار که در موضوعات مختلف ساخته شده‌اند مورد توجه و تقدیر قرار گیرند؛ شاید تقدیری که توسط تشکل‌های مردمی صورت می‌گیرد ارزش مادی چندانی نداشته باشد اما به طور قطع موجب دلگرمی و ایجاد اعتماد به نفس در سازندگان آثار هنری می‌شود بخصوص اگر آثار تقدیرشده مربوط به افرادی باشد که تجربه و پیشینه چندانی در عرصه فیلم‌سازی نداشته‌اند.

جلیلی همچنین به فرآیند اکران مردمی اشاره کرد و اظهار داشت: اکران مردمی کمک می‌کند تا آثار “متنوع”‌ در گستره‌ای “وسیع‌تر” دیده شود و هیچ چیز برای تولیدکنندگان آثار هنری مهمتر و ارزشمندتر از دیده شدن آثار و بازتاب یافتن آن در سطح جامعه نیست؛ “اکران مردمی” ابتکار عملی بود که اولین بار توسط جشنواره عمار رقم خورد و یکی از مولفه های “مردمی” بودن این جشنواره محسوب می‌شود.

این کارگردان باسابقه در ادامه به بیان یکی از خاطرات دلنشین خود در عرصه فیلم‌سازی پرداخت و بیان داشت: بنده چندسال پیش فیلمی تحت عنوان «به رنگ زندگی» در یکی از روستاهای دورافتاده در شمال کشور تولید کردم که بیشتر بازیگران و عوامل فیلم نیز از بین مردم روستا انتخاب شده بود، فیلم «به رنگ زندگی» در نهایت در جشنواره عمار حضور یافت و در یکی از بخش‌های جشنواره برگزیده شد اما اتفاقی که برای بنده اهمیت بیشتری داشت این بود که عوامل جشنواره عمار به صورت خودجوش زمینه‌ اکران فیلم بنده را در همان روستا فراهم کردند و از ما نیز برای تماشای فیلم در کنار اهالی روستا دعوت شد؛ بی‌اغراق بگویم، شور و شوقی که بنده در بین مردم آن روستا مشاهده کردم از هر جایزه‌‌ای ارزشمندتر بود و جالب تر از آن، تاثیری بود که فیلم «به رنگ زندگی» بر مردم روستا گذاشت تا جایی که بعدها متوجه شدم چندنفر از دختران نوجوانی که در آن فیلم حضور داشتند به واسطه علاقه‌ای که در آنها بوجود آمده بود در مقاطع تحصیلی دانشگاهی وارد شاخه‌های سینمایی و رسانه‌ای شده‌اند.