کارگردان مستند حرمان:

داعشی‌ها تنها پرچم را زمین گذاشتند/ یامین پور: زمان روایت های مردمی از جنگ داعش است

نشست نقد و بررسی مستند حرمان که به ماجرای آزادسازی شهر موصل از دست تروریست های داعشی می پردازد در حاشیه اولین روز هشتمین جشنواره مردمی فیلم عمار برگزار شد.

به گزارش «عمار فیلم»، حمید عبدالله زاده کارگردان این فیلم مستند  در این نشست با تأکید بر این‌که انگیزه جهادی‌اش عامل ساخت این مستند بوده است، گفت: سعی می‌کردم در واقع شرایط آزادسازی موصل را در این مستند به گونه‌ای نشان دهم  که صرفاً جنگی نباشد اما نیاز شخصیت من این بود که وارد فاز نظامی هم شوم برای این‌که نشان دهم مردم چه سرنوشت تلخی پیدا کردند.

وی با اشاره به همکاری خوب مردم موصل در ساخت مستند حرمان، بیان کرد: نیاز این داستان بود که تصاویری نظامی هم نشان دهیم و در آخر هم با مردمی مواجه می‌شویم که تفکرشان را عوض کرده اند؛ چرا که موصل به خاطر فتح قلوب مردمش در یک شب سقوط کرد.

این مستندساز جوان با بیان این‌که داعشی‌ها فقط پرچم را زمین گذاشتند و بدون پرچم و لباس در عراق زندگی می‌کنند؛ اظهارداشت: آمریکایی‌ها فضا را آماده کردند که این جنگ مذهبی ادامه داشته باشد و ما با اشتباهات رسانه ای گفتیم ما در جنگ موصل بودیم در حالی که مسئولیت کشتاری که رخ داد ممکن است بر عهده ما دانسته شود.

عبدالله زاده در ادامه با بیان اینکه در حوادث منطقه باید کار رسانه ای دقیق‌تری انجام می‌شد، ابراز کرد: این موضوع الان هم آتش زیر خاکستر است که ممکن است در آینده ما را تهدید کند و باید این دفعه به لحاظ اعتقادی کار کنیم.

وی با بیان این‌که آمریکایی ها با کارهای رسانه ای، خود را قهرمان نشان می دادند، گفت: به زور مستندسازها بود که فضای مدافعان حرم برای مردم ایران جا افتاد و گزارش های صداوسیما هم نیاز به عمق و خط مشخصی داشت و خیلی پراکنده کار شده بود. تا الان غفلت بوده و از این به بعد باید بیشتر کار کنیم  چرا که بعد از قضیه سوریه جایگاه ما در بین مردم منطقه متزلزل شده است.

وی در پایان با بیان اینکه معتقدم این اتش زیر خاکستر نباید به حال خود رها شود؛ بیان کرد:از بچه های عمار تشکر میکنم که زحمت میکشند این کارها تا حدی اماده شوند .لی حتی اگر کارهای ما خوب دیده شود بعد از آن باز هم کسی را ندیم که بگوید اگر طرح دیگری داری که مشکل بودجه برای تولیدش داشته باشی به تو کمک می کنم و امیدوارم روزی در فضای رسانه ای ما ارزش کارهایی که برای ان وقت گذاشته میشود بیشتر دانسته شود.

عرفان طالبی، تهیه کننده مستند حرمان نیز با بیان اینکه تصویربرداری این کار از زمستان سال گذشته شروع شد و تا بهار امسال ادامه داشت، گفت:  ما در چندسال بحران سوریه و عراق به جهت نزدیکی به مرز ایران و قرابت فرهنگی و مذهبی،فرصت حظور در این بحران ها را داشتیم.

وی با تاکید بر اینکه پیوست رسانه ای جنگ عرصه مهمی است و در این زمینه باید نقش اساسی ایفا کنیم؛ عنوان کرد: در مورد موصل تقریبا جز روزهای اخر که خبرنگار رسانه ملی وارد محله های موصل شد کار رسانه ای خاصی توسط صدا و سیما انجام نشد.

تهیه کننده مستند حرمان با بیان اینکه مدیریت نبرد موصل با ما نبود؛ عنوان کرد: در مورد موصل کسی اشاره نمیکند امریکا چگونه موصل را ازاد کرد و کشتار غیرنظامی ها بسیار بیشتر از شهرهایی بود که ایران و حشد الشعبی آزاد میکردند. آمریکایی ها با خشن نشان دادن داعش یک نمادسازی جایگزین ایجاد کردند و ان را شکست دادند ولی این اینده نگری را در طرف داخلی نمیبینیم لذا غفلت های بسیار بزرگی شد و خیلی پیروزی های ایران به نام دیگران ثبت شد.

وی در خصوص چگونگی حضور در موصل جهت ساخت مستند حرمان و مشکلاتی که در پیش رو داشتند اطهار کرد: ما با یگان واکنش سریع عراق بودیم و یگان مستشاری ایران حضور هر ایرانی را در موصل ممنوع کرده بود و در واقع کسی از ما حمایت نمیکرد و مانع کار ما هم شده بودند و حتی پنهان میشدیم که ما را نبینند. الآن هم وقتی نتیجه کار ما را میبینند میپرسند چگونه رفتید.

طالبی اظهار کرد: برای پخش بین المللی شبکه های عربی و نزدیک به مقاومت را در نظر داریم و بحث هایی هم برای نسخه عربی این کار شده است و با صدا و سیما هم توافق شده که پخش شود.

حامد یامین پور هم که به عنوان منتقد در نشست نقد و بررسی مستند حرمان حظور داشت با اشاره به اینکه نقد آثار مستند که تولیدشان ابعاد وحشتناک دارد؛ سخت است. گفت: تصاویری امروز داریم از حوادثی که معاصر ما اتفاق افتادند و راوی مسایل مهمی است که در منطقه رخ داده و تا سال های سال منبع میشود.

وی دو روایتی بودن مستند حرمان را از جمله نقد های وارده به آن عنوان کرد و افزود: تا نیمه کار قصه موصل را میبنیم و از نیمه دوم روایتی نظامی داریم و این موضوع برای فیلم اشکال است  چرا که فیلمی دو پاره را به لحاظ لحن شاهدیم. این اشکال را نمیتوان نادیده گرفت چون باعث میشود مزه اصلی فیلم به کام مخاطب ننشیند.

یامین پور با بیان اینکه مستند حرمان توانسته تا مقداری صحنه جنگ را از زمان جنگ برای ما روایت کند؛ ابراز کرد: اعتماد به مستندسازها و تمهیدات خاصی که باید برای حضور در عرصه ایجاد میشد به مرور اتفاق افتاد و نمیشود بر مستندسازها ایراد گرفت.

وی با اشاره به اینکه روایت مردم از بلایی که سرشان امده در این مستند قابل توجه است ؛ گفت: بخش اول جذاب است وقتی که میبینیم اتفاقات موصل را مردم روایت میکنند و مستندساز میخواهد اعتمادشان را جلب کند که بتوانند روایت های واقعی را بگویند و برای همین این روایات ارزشمند است.

یامین پور با بیان اینکه تصویر نظامی به اندازه کافی داریم و الان زمان این است که روایت های مردمی را بشنویم؛ اظهار کرد: اتفاقات امروز دنیا را همین برداشت های رسانه ای و تربیت فرهنگی مردم رقم میزند و اگر امروز به سراغ ثبت این تصاویر و روایت ها برویم چند ماه دیگر معلوم نیست مردم آن منطقه چه روایتی ارایه دهند.

وی افزود: با توجه به انتخاب فیلم ساز برای روایت قصه در لحظه لحظه ی فیلم میبینیم مستندساز بنای این دارد ما را همراه کند و از این جهت مستند حرمان جذابیت هایی برای مخاطب عام دارد.

یامین پور با عنوان کردن این موضوع که موصل هنوز انقدر که باید برای مردم ایران تعریف نشده است؛ گفت: خبرنگاری بعد از اعلام پیروزی توسط سردار سلیمانی در توییتر نوشت چرا مردم آن را ستایش نمیکنند و جشن پیروزی برپا نمی کنند. علت این امر این بود که مردم ما تصویری از اتفاقی که افتاده ندارند.

وی با بیان اینکه مسیله جنگ با داعش هنوز انقدر که باید برای مردم تعریف نشده و کارهایی مثل مستندحرمان برای مردم جذاب هستند؛ اظهار کرد: باید تصویر درستی از منطقه میدادیم که چه اتفاقاتی در حال رقم خوردن است و جای اینگونه آثار در تلویزیون به خصوص الان که مردم خیالشان راحت است خالی است.

یامین پور با طرح این سوال که تصویری که ما از مسایل منطقه روایت میکنیم به دست مخاطب هدف میرسد یا خیر؛ عنوان کرد: تقریبا مطمئنم تصویر درستی از مسایل برای مردم ما نشان داده نشده است. تصاویری که تولید میشوند باید به خوبی پخش و توزیع شوند و مدیران سینمایی بستر ایجاد کنند و به خوبی این تصاویر را در فضای بین المللی پخش کنند و روایت خودمان از وضع منطقه را بیان کنیم.

وی اضافه کرد: یکی از نگرانی های در مورد این اثار وسیله پخش و رساندن ان به مخاطب هدف است و چه بسا امریکایی ها بیشتر درسترسی به مخاطب هدفشان دارند.