خانه » اخبار » نوجوان دهه هشتادی از کلاس فیزیک تا جشنواره عمار

محمدامین حسینیان امیرخیز، از نقطه شروع علاقه‌اش به فیلم‌سازی گفت: دانش‌آموز پایه دهم رشته ریاضی‌فیزیک هستم، اما از کودکی به کارهای هنری علاقه داشته‌ام. دوران خانه‌نشینی کرونا باعث شد وقت بیشتری صرف دیدن فیلم کنم و همین موضوع کم‌کم علاقه‌ام را جدی‌تر کرد. در آن دوره فهمیدم که می‌خواهم روزی خودم فیلم بسازم و سینما برایم به یک علاقه جدی و واقعی تبدیل شده است.

وی از هدفش برای ورود به عرصه فیلمسازی گفت: من به سینما علاقه زیادیدارم، اما هدفم تنها ساختن فیلم برای حضور در جشنواره‌ها نیست. دلم می‌خواهد کارهایم درباره مردم باشد، درباره حقیقت. نمی‌خواهم فقط جایزه بگیرم؛ می‌خواهم فیلمی بسازم که حرف درست بزند و نقدی منصفانه ارائه کند، این برایم از هر جایزه‌ای ارزشمندتر است. گاهی رسانه‌ها باعث می‌شوند نگاه مردم به سینما دچار سوءتفاهم شود. برخی استفاده‌های نادرست از سینما هم فضا را مخدوش می‌کند؛ اما اگر این حوزه درست مدیریت شود، می‌توان نگاه جامعه را به مسیر صحیح هدایت کرد.

او از تجربه حضور در اولین جشنواره فیلمسازی مدرسه گفت: یک جشنواره‌ای بود به نام «جشنواره فیلم مدرسه»؛ همان‌جا اولین کارم را ساختم. یک نماهنگ ارسال کردم و فیلمنامه‌ای هم نوشتم. در دوره اول اصلاً پذیرفته نشدم، چون تجربه‌ای نداشتم، اما بعدها یاد گرفتم و توانایی‌ام بهتر شد. در دوره دوم نامزد شدم و همین اتفاق به من انگیزه داد تا ادامه بدهم.

حسینیان با اشاره به نحوه آشنایی‌اش با جشنواره عمار گفت: نخستین بار نام جشنواره عمار را در فضای مجازی شنیدم. راستش ابتدا تصور می‌کردم جشنواره‌ای مردمی و ساده باشد؛ اما وقتی آثارش را دیدم، فهمیدم سطح آن بسیار فراتر از انتظار من است. برای ما نوجوان‌ها، بیش از آن‌که میدان رقابت برای دریافت جایزه باشد، فرصتی ارزشمند برای آموختن است. بعد از شرکت در جشنواره نیز دریافتم عمار چقدر گسترده و بزرگ است، با این‌حال مخاطب اصلی‌اش همچنان مردم‌اند. جشنواره‌هایی مانند جشنواره عمار نقش کمک کننده در برقراری ارتباط با اهالی هنر و رسانه دارد.

چالش‌های یک نوجوان برای فیلم‌سازی

این کارگردان نوجوان درباره چالش‌هایش برای فیلم‌سازی گفت:«بزرگ‌ترین چالشی که ما در آغاز مسیر با آن روبه‌رو می‌شویم، مسئله ایده و سرمایه است. چون تجربه زیادی نداریم، گاهی حتی نمی‌دانیم از چه نقطه‌ای شروع کنیم؛ مثلاً من با اینکه آموزش‌های فنی دیده‌ام، اما در پیدا کردن ایده‌ای که بتوانم آموخته‌هایم را در آن به کار بگیرم دچار مشکل شدم. چالش دیگر، بحث سرمایه است. گاهی اوقات ایده دارم؛ حتی همین حالا برای موضوعی طرح و فیلمنامه نوشته‌ام، اما برای شروعِ ساخت، بودجه و امکانات لازم را ندارم.

محمدامین حسینیان امیرخیز در پایان گفت: توصیه‌ام به هم‌سن‌وسال‌های خودم این است که منتظر نمانند تا همه‌چیز کامل و آماده شود. خود من مدت زیادی صبر کردم تا فرصتی مناسب پیدا شود، اما در نهایت با کمترین امکانات شروع کردم و تا امروز موفق بوده‌ام. مهم نتیجه نیست؛ مهم شروع کردن و تلاش کردن است.