خانه » یادداشت » چـایِ پذیرایی اکران‌مان را از نمونه خارجی تهیه نکنیم

به گزارش «روابط عمومی جشنواره عمار»، یادداشتی که در ادامه می‌خوانید از طرف یکی از اکران کنندگان مردمی جشنواره عمار در شهرستان بابل مازنداران و به بهانه بسته فیلم های اقتصاد مقاومتی با عنوان «هدیه ای برای آقای رئیس جمهور»  ارسال شده است. این اکران کننده به بهانه تنفیذ رئیس جمهور دوازدهم ایران اسلامی و تأکید بسیارِ رهبری بر توجه بیشتر دولت و ملت بر موضوع اقتصاد مقاومتی و نگاه به ظرفیت داخل ، لزوم حرکتی آتش به اختیار، همدلانه و مردمی را با دولت ضروری می‌داند.

متن کامل این یادداشت را در ادامه می‌خوانید.

شما که این متن را می‌خوانید، شاید امام جماعت مسجد، مسئول حسینیه، یک نیروی فعال هیئتی، خانم خانه‌دار، دانش آموز مدرسه یا کارمند اداره‌ای بـاشیـد. ایـن مـهـم نیست چه شغلی دارید، کجا فعالیت می‌کنید و چه سنی دارید. این یادداشت برای شماست که دغدغه دارید. دغدغـه‌منـد به نظر من که اکران‌کننده عمار هستم به کسی می‌گویند که «تهدیـدها را تبدیل به فرصت می‌کند».
ما فیلم نمایش نمی‌دهیم که صرفاً مخاطب فیلم ببیند؛ بلکه با اکران فیلم می‌خواهیم یک معضل فرهنگی را مطرح و برای حل آن اقدام کنیم. در این مسیر ممکن است اکران فیلم را بهانه‌ای قرار دهیم تا کتابی معرفی کنیم، پویشی مردمی راه بیاندازیم یا حتی یـک موسـیـقی انـقـلابی و محصول فرهنگی سالم را به مـردم بشنـاسانیـم تـا آن را مصرف کنند.
ما می‌خواهیم حرف درست را بزنیـم، نه حـرفـی را که همه می‌زنند. اگر با این معیار فاصله داریـم بایـد خودمـان را بـالا بکشیم. در اصل، جشنواره عمار این‌گونه شکل گرفته اسـت؛ اکـران‌هـای مـردمـی جشنواره عمار با نقد معضلات درون گفتمانی، مدافعان حرم، استکبار ستیزی و… حرفی را مطرح می‌کند که کسی حاضر به بیان آنها نیست. در حال حاضر هم با اولویت پیدا کردن مسئله اقتصاد مقاومتی و لزوم توجه به ظرفیت داخل، برای فرهنگ‌سازی این مسئله تلاش می‌کند.
اگر ما به عنـوان اکـران‌کننـده جشنواره عمار حاضر نشویم که ناملایمات این مسیر را تحمل کنیم، آن وقت چطور ادعـا می‌کنیـم کـه بـه تعبیـر حضـرت آقـا داریـم «جهـاد فرهنگی» می‌کنیم؟ مثلاً به خاطر شنیدن نیش و کنایه یا حمایت نکـردن فـلان ارگـان حاضر نشویم حرفی را بزنیم، چون به مذاق آنها خوش نمی‌آیـد و در نـهایـت سـراغ انجام آن کارِ بی‌دردسر برویم که همه با انجام آن خوشحال می‌شوند. آیا انتخاب راهِ راحت و چشم بستن بر دغدغه مردم و جامعه، راه درستی است یا مطرح کردن آن حرف و شنیدن کنایه‌ها؟ آیا رفع نمودن موانع پیشِرو برای انجام کار فرهنگیِ به‌موقع، کارِ درستی است یا نشستن یکجا و گِلِه از اینکه نه امکانـات هـسـت و نــه حمایت؟
جهاد یعنی تحمل مشقت و تلاش بی‌وقفه در کار برای رسیدن به آن. اگر مدافعان‌ حرم که از جان خود برای اهداف فـراوطنـی می‌گذرنــد، جهاد می‌کنند، چطور می‌توانیم نام جهادگرِ فرهنگی را یدک بکشیم و سختی تحمل نکنیم؟ اکران کننده عمار باید خود را برای پیمودن مسیـر سختـی کـه بـر سـر راه کـارِ فرهنگی است آماده کند.
در سال‌های اخیر مقام معظم رهبری بارها گفته‌انـد: «امـروز کارآفرینی مهم است… دشمنی وجــود دارد در دنـیــا کــه می‌خواهد با فشار اقتصادی و با تحریم، سلطه‌ی اهریمنی خودش را برگرداند به این کشور. هدف این است. انقلاب دست اینها را کوتاه کرده. سلطه می‌خواهد برگردد به این کشـور. مسئــله انـرژی هسته‌ای را مطرح می‌کنند، مسئله حقوق بشر را مطرح می‎کنند، مسائل گوناگون را مطرح می‌کنند، که اینها بهانه است. مسئله، مسئله فشار است، می‌خواهند یک ملت را به زانـو در بیاورنـد؛ می‌خواهنـد انقلاب را زمین بزنند. یکی از کارهای مهـم همیـن تحریم اقتصادی است.
ما باید یک اقتـصاد مقاومتیِ واقـعـی در کشـور بـه وجـود بیـاوریـم. امـروز کـارآفرینـی معنایـش ایـن اسـت. این دلـیـلی اسـت بـرای همـه مسئـولان و دلسوزان کشـور کـه خـود را موظـف بداننـد، مکلف بدانند به ایجاد کار، به تولید، به کارآفرینی، به پررونق کـردن روزافـزون ایـن کارگـاه عظیم؛ که کشور ایران حقیقتاً امـروز یـک کـارگـاه عظیـمی است. همـه خودشان را باید موظف بدانند».
وظیفه ما به عنوان جهادگر فرهنگی، استفاده از ظرفیت‌های موجود است. دهه کرامت یکی از این ظرفیت‌هایِ مناسبتی است که میلاد امام رضا و حضرت معصومه(علیهما السلام)، باعث برگزاری مجالس مذهبی بسیاری در این دهه می‌شـود. چقدر خوب است تا از این دهه که نام آن کرامت است استفاده کنیم تا با کرامتِ بیشتر زندگی کنیم، امید به زندگی و نگاهِ انقلابی را ترویج دهیم و نگاهمان بـه تولیدات داخلی کشـورمان باشد.
در این مجالس که نام اهل بیت(ع) در آن زنـده می‌شود، محصـولات داخـلـی را استفـاده کنیـم؛ مثـلاً چـایِ پذیرایی مراسم اکران فیلم را از نمونه خارجی تهیه نکنیم و به جای آن چـای ایرانـی بخریم. این موضوع را با دلایل آن اعلام کنیم تا فرهنگِ آن، جا بیافتد. چه مشکلی دارد که فضایی ایجاد کنیم که مردم از کیفیت محصولات ایرانی که با محصولات خارجی رقابت می‌کنند مطلع شوند و از آن حمایت کنند؟ خیلی خوب می‌شـود اگـر محـصـولات و شرکت‌های ایرانی که در حال حـاضـر بـرای سرپـا مانـدن دست و پا می‌زنند را معرفی و حمایت کنیم تا به عاقبت شرکت‌هایی مثل ارج دچار نشوند. چه عیبی دارد به مسئولین یادآوری کنیم که مسئله اصلی و امـروز مردم، اقتصاد و حمایت از تولیـد داخـلـی است؟ مشکلی پیش نمی‌آید اگر نشان بدهیم که ما مردم، پای کار آمده‌ایم تا از تولیدکننده داخلی حمایت کنیم و حالا نوبت مسئولین است که حمایت خود را از این موضوع مهم به شکل جهادی نشان دهند.
۱۲ مرداد، رئیـس جمهور محتـرم دوازدهـم، برای چهار سـال آینـده سکان مدیریت کشور را در دست می‌گیرد. تأکید مدام رهبری بر همدلی و همکاری دولت و ملت برای حل مشکلات باید باعث شود تا حرکتی عظیم برای اصلاح مشکل موجود رقم بخورد. به همین منظور می‌توان از ظرفیت دهه- کرامت استفاده کرد تا تلاشی مردمی برای حمایت از تولید ملی و زندگی کریمانه به راه انداخت و مستندهایی که نتیجه حمایت از توان جوانان ایرانی برای تولید داخلی را نشان می‌دهد به مسئولین پیشنهاد داد تا ببینند. می‌توانیم خودمان دست بـه کار شویم برای معرفی و حمایت از تولید داخلی؛ حداقل از شهر، محله و خانواده خودمان شروع کنیم.
خلاصه اینکه کار زیاد است، کارهای خلاقانه زیادی هم از قبل توسـط اکران کننـده‌های جشنـواره عمـار در طـول این چنـد ساله به شکـل پراکنـده اتفاق افتاده است که باز هم می‌تواند اتفاق بیافتد.
فقط «اگر دغدغه‌مندی بگو یاعلی»
یا علی…