وقتی واژه «قهرمان» را میشنویم، ذهن ناخودآگاه به سوی اسطورههایی فرابشری میشتابد که در ابرقدرت بودن یگانهاند. اما روایت حقیقی قهرمانی در جامعهایران، روایتی دیگر است. اینجا قهرمان، یک ملت است؛ مجموعهای بههمتنیده از انسانهایی که قهرمانی را از اسطورهپردازی به عرصهزندگی پیوند زدهاند و در دلِ روزمرهترین صحنهها، حماسه میآفرینند. در شانزدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار، محور «ملت قهرمان» عرصهای برای بازشناسی مردمانی است که در متن حوادث و دشواریهای روزگار، با عقلانیت ایمانی، عشق اجتماعی و اعتمادبهنفس تاریخی، به قهرمانی معنای تازهای دادهاند.
در نگاه شانزدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار، قهرمان صرفاً کسی نیست که تنها در میدان نبرد یا ستیز آشکار ایستاده باشد بلکه هر انسانی است که در میدان زندگی، خانواده، مدرسه، محله و جامعه، ایستادگی و تعهد را تمرین میکند. اینجا قهرمان، پدر و مادری هستند که در سایه سنگین تحریمها، با دریایی از نگرانیها دستوپنجه نرم میکنند اما هرگز اجازه نمیدهند ابری بر آسمان آرامش خانهشان سایه بیندازد؛ قهرمان، زنی است که همزمان مدیریت خانه، تربیت فرزند و حضور اجتماعی را با توازنی شگفتانگیز پیش میبرد. اینها پیکره اصلی ملت قهرماناند؛ کسانی که سنگر نخست مقاومت و پایندگی را در کانون خانواده حفظ میکنند.
جشنواره فیلم عمار با نمایش این قهرمانیها میخواهد نشان دهد که قهرمان ایرانی بهجای خیالپردازیهای سینمایی وارداتی در متن رویدادهای واقعی شکل میگیرد. در هنگامه بحران کرونا، مردم داوطلبانه شبکههایی از خدمت و همدلی را پدید آوردند؛ در سیل و زلزله نیز آنان خود نخستین امدادگران بودند، بیآنکه چشم به دوربین یا تقدیر داشته باشند. این تعاون اجتماعی، تجلی عینی یک ملت قهرمان است .
اما ملت قهرمان ایرانی تنها در مواجهه با فاجعههای طبیعی تعریف نمیشود. در میدان «جهاد تبیین» و در عصر جنگ روایتها، همین مردم بار دیگر «آتشبهاختیار» در قامت کنشگران فرهنگی جریان حقیقت، در برابر تحریف ایستادند. از مستندسازان جوان گرفته تا تولیدکنندگان محتوای محلی، همه سهم خود را در بازنمایی امید و آگاهی ادا کردند. بدینسان، ملت قهرمان نهتنها در کالبد عمل، بلکه در عرصه معنا و روایت نیز پیشتاز است.
ملت قهرمان در نگاه عمار، تجلی مردمباوری است؛ باوری که بر اساس آن، نیروی تحولساز تاریخ، اراده مردمی است که با مسئولیت اخلاقی و امید اجتماعی، مسیر خویش را میسازند. در روزگاری که جهان سلطه در پی مأیوسسازی جوامع است، چنین بازنمایی از قهرمانی میتواند سلاحی فرهنگی علیه ناتواننمایی ملتها باشد.
کارکرد رسانهای این محور، بازگرداندن اعتمادبهنفس ملی، تقویت سوژهایرانی در برابر هجمهروایتهای بیریشه و تثبیت جایگاه مردم ایران بهعنوان صاحبان حقیقی تحولات اجتماعی است. جشنواره مردمی فیلم عمار با تأکید بر محور «ملت قهرمان» در حقیقت بهدنبال آثاری است که امید را از دریچه هنر روایت کنند؛ امیدی که از دل مردم میجوشد و تاریخ را میسازد.