خانه » یادداشت » شهیدی که هنرمند بود

مستند «خوبان عالم» روایت دو شهید حادثه شاهچراغ در پاییز 1401 است و سعی در معرفی شهید (امید خوب) و پدر ایشان شهید (هوشنگ خوب) می‌باشد.
ابتدای مستند به معرفی شهید هوشنگ خوب می‌پردازد و سپس روایت این شهید نیمه کاره رها می‌شود و مابقی مستند به روایت تمام و کمال از شهید امید خوب می‌پردازد و مخاطب را با سوال‌های زیادی درباره شهید هوشنگ خوب رها می‌کند!
در روایت از شهید امید خوب مستند زاویه همکاران وی را برای روایت انتخاب کرده و به خوبی شخصیت او را به تصویر میکشد. از جمله نقاط قوت که به خوبی به آن پرداخته شد شخصیت هنری و تا حدودی خاکستری شهید امید خوب بود که باعث می‌شود مخاطب به خوبی با شخصیت شهید ارتباط برقرار کند و همچنین یاد شهدای هنرمند را به دنبال آن زنده کند.از دیگر نقاط قوت مستند پرداختن به کودکانی است که دانش آموزان شهید خوب بودند، دانش آموزانی که معلم خود را دوست داشتند و همچنان منتظرش هستند برایش نامه مینویسند و میخواهند که در آینده شبیه او باشند و به تصویر کشیدن این علاقه که با روایتگری کودکان نیز همراه است منجر به (الگوسازی به سبک شهدا) شده و از نقاط قوت پر رنگ مستند می‌باشد.

روایت‌ها در شهر محل زندگی شهیدان خوب بازگو می‌شود. شهر (لیکک) که شهری کوچک در جنوب غرب کشور است و تا حدودی بافت سنتی و محلی دارد. اما آنچه که قابل توجه است ارزش گزاری و سیره مردم این شهر در پاسداری از شهدا می‌باشد که این موضوع را در تشییع پیکر شهدا به خوبی نشان دادند. حضور پرشور و بی‌سابقه مردم این شهر با همراهی حضور مردم شهرهای اطراف در مراسم تشییع پیکر این دوشهید برگزار شد که جمعیتی چندین برابر ساکنان شهر را با خود همراه داشت و سیره شهیدپرور مردم ایران را فارغ از جغرافیای زندگی خود منعکس کرد اگرچه نبود توضیح کوتاه و شفافی درباره آداب و رسوم مردم این منطقه از جمله رسوم خاکسپاری در مستند احساس میشد. (با توجه به برگزاری خاص این نوع مراسمات در غرب و جنوب غرب کشور) همچنین در راستای زنده نگه‌داشتن یاد و نام این شهید در این منطقه نمایشگاهی از آثار وی برگزار شد و تصویر این شهید بر دیوار این شهر نقش بست تا در کنار زنده نگهداشتن نام و یاد وی، افراد بیشتری با این شهید هنرمند و پرآوازه آشنا شوند.

از دیگر نکات مستند انتخاب روایتگرها بود. اگرچه دوستان و همکاران وی تمام تلاش خود را برای ارائه بهترین تصویر از شهید امید خوب داشتند اما اگر در کنار این زوایا به یک یا دو روایت هم از افراد خانواده وی (به خصوص مادر یا خواهر) پرداخته میشد می‌توانست تاثیر بیشتری در معرفی شهید از ابعاد متفاوت شخصیتی او به همراه باشد همچنین در پیوست روایت افراد به معرفی آنان پرداخته نشده بود و ارتباط افراد با شهید و سِمَت آن‌ها برای مخاطب نمایش داده نمی‌شود و مخاطب در ادامه مستند با توجه به روایت افراد متوجه این موضوع می‌شود در صورتی
که اگر سِمَت افراد به همراه اسامی پیوست میشد مخاطب را سردرگمی رهایی میبخشید در پایان از سازندگان این مستند برای معرفی این دو شهید کمال تشکر را داشته و از خداوند منان برایشان توفیق روزافزون را خواستاریم.
اردیبهشت 1402