سایکسپیکو به دنبال یافتن این پاسخ می‌رود که اگر وارد ارتباط مستقیم با آمریکا بشویم و برجام یک یا دو یا سه تصویب شود، در انتها به کجا می‎‌رسیم؟ آیا تمام مشکلات اقتصادی کشور حل می‌شود؟

تصوری که ما ایرانی‌ها از لبنان داریم این است که همه‌ی لبنانی‌ها پای کار مقاومت و طرفدار سید حسن نصرالله هستند و هیچ انتقادی به حزب‌الله ندارند و همه حاضرند با اسرائیل بجنگند. در صورتی که اینطور نیست.

این سبک چای خوردن با «اسرائیل زادگان جبری» چه در عالم حقیقت چه در عالم مجاز خدمت به بشریت است؛ بخشی از بشریت که ناخواسته غاصب به دنیا آمده است.

خطاب به برادران عزیز تولید کننده ی "این منطقه آلوده به مین است"؛ رزمنده در میدان جنگ، برای شکارِ ستون پنجم دشمن، کل یا بخشی از مقر خودی را بمباران نمی کند.

اگر امروز حضور جوانان در نمازهای جماعت و جمعه کمتر است، شاید یکی از دلایلش این باشد که کارکرد اجتماعی این جنس اجتماعات دینی کم‌رنگ تر شده است!

مستندساز باید به «روایت» برسد و این، کار هر کسی نیست. نقویان در سبک روایت خودش که من آن را سبک «پاورقی» می‌نامم، به پختگی رسیده است.

مستند «4200» با مصداق تعیین نرخ ارز، به‌خوبی از پس بیان وضع موجود در نظام سیاست¬گذاری و نقایص فرآیند تصمیم¬سازی کشور برآمده است.

کارگردان پویانمایی «به احترام ایران» عنوان کرد: ساخت و اکران آثار می‌بایست با در نظر گرفتن مزیت‌های بومی اجرا شود.

کارگردان مستند «من یک چوپانم» عنوان کرد: اتفاقی که در جشنواره عمار در حال رقم خوردن است یک حرکت کاملا مردمی می باشد بدین معنا که در داوری آثار و انتخاب آثار برگزیده "استقلال رای" وجود دارد.

کارگردان انیمیشن «قصه‌های باباحاجی» عنوان کرد: اقدامی که می‌توان در راستای بهبود فرآیند اکران مردمی جشنواره عمار انجام داد، ایجاد پل ارتباطی بین اکران‌کنندگان و تولیدکنندگان آثار جشنواره است.

کارگردان مستند «ترینیتی» گفت: کارگردان چنانچه در جریان بازخوردهای اثر خود قرار گیرد می‌تواند اشکالات و ضعف‌ها را برطرف کند.

کارگردان مستند «به عطر سیب» گفت: اکران مردمی ابتکار عملی بود که اولین بار توسط جشنواره عمار رقم خورد و یکی از مؤلفه‌های «مردمی بودن» این جشنواره محسوب می‌شود.

در دهمین دوره این جشنواره و در بخش «فیلم ما» که به عنوان نهضت تولید محتوای مردمی شناخته می‌شود، حضور پررنگ جوانان دهه هفتادی و نوجوانان دهه هشتادی به خوبی احساس می‌شود.