سینمای ایران به رغم نقاط قوتش، با خلأهای جدی روبرو بود. خلأهایی که همواره دغدغه مردم و افراد متعهد از جمله امام خمینی (ره)، شهید آوینی و مرحوم سلحشور بوده است. درست است که جشنواره عمار در دوره اول برای روشنگری درباره فتنه تأسیس شد اما شکل‌گیری جشنواره فرصتی فراهم کرد تا قدمی برای رفع خلأهای دیرپای سینمای ایران برداشته شود. از این جهت، برخی از اهداف ادامه جشنواره عمار عبارتند از:
اضافه کردن مخاطبان جدید به سینمای کشور؛
بسیاری از فیلمهای سینمای ایران، بیش از چند هزار مخاطب ندارند. فیلمهای پرمخاطب هم معمولاً چند صد هزار نفر مخاطب پیدا می‌کنند. یعنی حدود نیم درصد جمعیت ایران که غالب آنها از مردم شهرهای بزرگ و به ویژه شمال تهران هستند، چون بقیه مردم (مثل روستاها یا مردم شهرهای بدون سینما) یا دسترسی به سینما ندارند یا ارتباط خوبی آن ندارند. فیلمسازان برای جلب نظر این مخاطب نیم‌درصدی، مطابق ذائقه‌ی آنها فیلم می‌سازند. به همین دلیل، غالب تولیدات هر سال سینمای ایران مربوط به سوژه‌ها، لوکیشن‌ها، موضوعات، دغدغه‌ها و ویژگی‌های شمال تهرانی است.
جشنواره عمار سعی می‌کند علاوه بر این مخاطب محدود، به اکران مردمی فیلمها در شهرها و روستاهای مختلف، جغرافیای مخاطبان سینما را به عدالت و واقعیت ایران نزدیک کند تا فیلمسازان، هنگام تولید، دغدغه‌های همه مردم را در نظر بگیرند.
«قهرمان‌محوری» در سینمای بدون قهرمان؛
هر ملتی برای حفظ و تقویت روح حماسه و مقاومت در خود، نیاز به قهرمان و الگو دارد، به همین جهت است که سینمای هالیوود، علی‌رغم نداشتن قهرمانان واقعی، همواره قهرمانان خیالی برای مخاطبش، خلق می‌کند. در سینمای ایران، به خصوص در دهه‌های اخیر، جریان فیلمسازی به سینمای بدون قهرمانی روی آورده است که نتیجه‌اش مأیوس کردن مردم و حذف روحیه مقاومت در آن‌هاست. جشنواره عمار تلاش می‌کند به قهرمانان بی‌شمار جامعه که کسی اراده‌ای برای فیلمسازی درباره آنها ندارد توجه کند، مثل شهدای هفتم تیر، رئیسعلی دلواری، شهدای ترور، علمای مبارز و… .
خروج مخاطب از انفعال؛
در حوزه‌های مختلف مانند اقتصاد، سیاست و امنیت یک جامعه، همواره گفته می‌شود که باید توده مردم، تعیین‌کننده باشند. بدون مردم مشارکت مردم کارخانه‌ها تولیدی نخواهند داشت، در دفاع مقدس حتماً شکست می‌خوردیم و امروز چنین امنیتی هم نداشتیم. مردم به قدری مهم هستند که بالاترین مقامات اجرایی کشور را انخاب می‌کنند. اما در عرصه فرهنگ، هنر و رسانه به شکل مشکوکی «مردم» نه فقط تعیین‌کننده و تولیدکننده نیستند، حتی شأنیت «مخاطب بودن» را هم برایش نادیده می‌گیرند. دلیلش قطعاً این است هنر و رسانه می‌توانند بر همه شاخه‌های دیگر تأثیر بگذارند.
جشنواره عمار، تلاشی است تا توده مردم به عنوان مخاطبانی فعال، تعیین‌کننده مسیر تولید و تصمیم‌گیری سینمای کشور شوند. خصوصاً اینکه سابقه‌ی بعضاً سیاه سینما، موجب شد غالب مردم به‌ویژه طیف متدین جامعه از آن فاصله بگیرند، اما امروز با پیشرفت تکنولوژی (و ظهور اینترنت، ماهواره، شبکه‌های اجتماعی و…)، ضرورت مشارکت مردم و خصوصاً افراد مسئولیت‌پذیر به عنوان تولیدکننده در هنر و سینما به وضوح مشخص شده است.
تکمیل چرخه تولید، توزیع و مصرف؛
جشنواره عمار تلاش دارد با ایجاد چرخه‌ی تولید، توزیع و مصرف، و ترغیب توده مردم به خرید فیلمهای سینمای انقلاب، موجب شود سینماگران متعهد و مردمی بتوانند مستقل از مدیران محافظه‌کار، آثار هنری متناسب با نیاز انقلاب اسلامی را تولید کنند.
