خانه »
فراخوان مردمی
فراخوان دهنده: مومن دانشگر(پدر شهید عباس دانشگر)
اسم فراخوان: لبخندی به رنگ شهادت
موضوع فراخوان: گسترش فرهنگ شهادت
نوع جایزه: 2 بسته فرهنگی با امضای پدر شهید
پوستر: منتشر شده
مصاحبه با فراخوان دهنده: به زودی
تیزر: به زودی
آثار منتخب: به زودی
اثر برگزیده توسط فراخوان دهنده: به زودی
آقای دانشگر پدرِ فرزندی است که در عرصه جهاد به مدال شهادت مفتخر شده است. ایشان به تربیت و تقدیم فرزندشان به انقلاب اسلامی بسنده نکردند و خودشان در زمینه فرهنگی ورود و کتاب خاطرات فرزند شهیدشان را چاپ کرده و در حال فعالیت در مدرسه‌های ابتدایی هستند.
به عنوان چند جوان که از نسل آنها عباس دانشگر چنین در وادی مسئولیت‌پذیری و ولایت مداری میدان داری کرده جای آن میدانیم چند خطی درد دل کنیم و کم تر از آن هستیم که بخواهیم وصیت‌نامه شهدا را تفسیر کنیم. اما ایشان در وصیت‌نامه خود عبارتی را دارند که بسیار شبیه به عبارت شهید احمد کاظمی است که میفرماید : «برای شهید شدن باید شهید بود»، عباسِ دهه هفتادی که مثل ما در همین کشور بزرگ شده در وصیت‌نامه خود میفرماید :«شهید شهادت را به چنگ می‌آورد راه درازی را طی می‌کند تا به آن مقام می‌رسد، اما من چه؟»
شهادت یعنی جهاد در راه خدا، جهاد یعنی زحمت و سختی کشیدن برای خدا یعنی عباس دانشگر از روی مسئولیت‌پذیری و دردمندی در خاطرات خود می‌گوید:
«شکایت دارم از خودم. از همتم شکایت دارم. همتم محکوم است. تلاش و جهدم نسبت به تکلیفم محکوم است. همتم نسبت به ادعایم محکوم است.»
و در ادامه می‌گوید:«حساب و کتاب سلف دانشگاه چند روزی است فکری‌ام کرده. هرچه حساب می‌کنم، می‌بینم روزانه تعداد زیادی غذا اضافه می‌ماند و اسراف می‌شود. نامیزانی این حساب و کتاب، نامیزانم می‌کند. زنگ میزنم به مهرداد. می‌کوشد که حالی‌ام کند این تعداد اضافه آمدن غذا در مقایسه با تعداد کلی غذاها، طبیعی است، اما من از چیزهای نادرستی که برایمان طبیعی شده، می‌ترسم.»
سوزن اول را به نسل خودمان میزنم که ما تا اینجا را خوب تشخیص می‌دهیم اما بعد از این را نه، اینجاست که شهادت رخ می‌دهد و عباس با مسئولیت‌پذیری شب‌ها میرود و با یک زحمت فراوان غذاهای اضافی را بسته بندی و بین فقرا تقسیم می‌کند به قول خودش «جایی که انگار تهران در آن رنگی نیست.»
بماند که نبودن همین حس مسئولیت‌پذیری ما را از نعمت وجود امام زمان (عج) محروم کرده است.
بعضی از مسئولین سر نماز اول وقت حساسند اما روی بیت المال نه، روی یقه و ریش حساسند اما روی حرف رهبر نه، روی علی اکبر امام حسین حساسند اما روی جوان این کشور نه، به نظر می‌رسد حرف شهدا که در باطن یکیست اما به گونه‌های مختلف بیان می‌شود این است که دردمندی باید برای خدا باشد نه برای شهوت، مقام و پول.
وقت آن رسیده مسئولین کشور به این نگاه برسند که چگونه می‌شود عباس‌ها با ایمان به خدا در دفاع مقدس مقابل دشمن با دست خالی ایستادند و حتی از کشورهای مظلوم هم دفاع کردند و نه تنها در زمینه نظامی بلکه در زمینه‌های پزشکی امثال «نوید نجات بخش‌ها» مرزهای علم را با کمترین امکانات جابه جا کردند اما سالهاست قانون‌های ساده اما بی‌فایده و زیاد، دست و پای تولید کننده و نخبگان را بسته است.
خانواده شهید عباس دانشگر به دعوت فراخوان مردمی در راستای تربیت نسل مسئولیت‌پذیر از دو اثر برگزیده بخش فیلم ما (فیلم‌های استعدادهای نو که از نظر کیفی در سطح ابتدایی داوری می‌شوند و عمدتا نوجوانان، دغدغه‌مندان و استعدادهای بالقوه کارگردانان آن هستند) تقدیر خواهند کرد.
ورود به آرشیو
