خانه » اخبار » هنر ؛ روایت هنرمند از تماشای عالم هستی

به گزارش «روابط عمومی جشنواره عمار»، ناصر هاشم زاده، استاد فیلمنامه نویسی سینمای ایران، در نشست «کارگاه تخصصی فیلم نامه نویسی» که در هفتمین جشنواره عمار برگزار شد، با بیان این که متن و فیلمنامه ضعیف سبب می شود خروجی اثر نامطلوب باشد، اظهار داشت: رشد فنی و یادگیری تکنیک در سینما امری مهم است، اما باید به آن چه که می خواهیم بگوییم و چگونگی بیان قصه نیز توجه کنیم.

وی با اشاره به عدم قابلیت نمایشی برخی ایده ها و قصه ها خاطرنشان کرد: ادبیات ایران فاقد ایده نیست، اما مسئله مهم دراماتیک کردن این ایده هاست.

هاشم زاده با بیان این که متون ادبی نگارش شده در این سال ها قابلیت بصری ندارند، اظهار داشت: فیلمنامه نویسی واسطه ادبیات داستانی و سینما بوده و ادبیات متکی بر توصیف را باید به گونه ای نوشت که بر تصویر استوار باشد.

وی فیلمنامه را سندی در برابر کارگردان برای تصویرسازی دانست و افزود: ادبیات داستانی ما در این سال ها سیاست زده شده و در هر دوره ای ممیزی ها و خط قرمزهای جدید برای آن ابداع می شود.

هاشم زاده با بیان این که ادبیاتی ملی متکی بر ارزش ها نداشته ایم، اظهار داشت: بسیاری از نویسندگان بعضا تحت تأثیر ایدئولوژی های غیر ملی قرار می گیرند و پس از انقلاب سیاست زدگی در ادبیات داستانی آنقدر زیاد شد که دیگر ادبیات غنی و دور از سیاست کمیاب شد.

فیلمنامه نویس بید مجنون، در ادامه تصریح کرد: نویسنده خواه یا ناخواه نظر به سیاست دارد و این بدین معنا نیست که او اثری سیاسی بنویسد.

وی با بیان این که ادبیاتی که بتوان به آن تکیه کرد و حداقل سینمایی اقتباسی از آن زایش شود را نداریم، گفت: موضع گیری های سیاسی مدیران و خط مشی های جشنواره ها دست و پای هنرمند را می بندد و اجازه نمی دهد سینمایی مقتدر و آبرومند داشته باشیم.

فیلمنامه نویس زیر نور ماه، سینما را مسیری جهت تحقق تفکر و تبلور ایمان دانست و افزود: الگوی جامعه ما الگوی کن و اسکار نیست و ما بنا بود با انقلاب پایه ای جدید را در این مسیر بنا نهیم.

ادبیاتی به درد سینما می خورد که از ایده دراماتیک برخوردار باشد

وی با بیان این که ادبیاتی به درد نمایش و سینما می خورد که از فکر و ایده دراماتیک برخوردار باشد، اظهار داشت: بسیاری از فیلمنامه ها و ایده های مناسب برای بیانیه های سیاسی و سخنرانی ها هستند و جایی برای به تصویر کشیدن ندارند.

هاشم زاده هنر را روایت هنرمند از تماشای خود از عالم هستی دانست و افزود: انتخاب موضوع دینی سبب تولید فیلمی دینی نمی شود؛ هنر جایی است که ایده و فکر اولیه فارغ از موضوع بتواند اندیشه و فکر آدمی را رشد دهد و جاذبه فکری برای مخاطب ایجاد کند.

وی در ادامه تصریح کرد: اگر موضوع داستانمان دینی باشد، اما پرداخت آن دینی نباشد در خروجی به مشکل برخواهیم خورد و نتوانسته ایم از حقیقت دفاع کنیم؛ پس باید پیش از ورود به این عرصه به قابلیت ها و خطرناک بودن نمایش و سینما آگاه باشیم.

هاشم زاده با بیان این که اکثر آثار خوبی که دچار ضعف و لطمه می شوند از توصیه های مدیریتی و سفارشی است، اظهار داشت: اگر مسئولان خوب کشور جایشان را عوض کنند و به جایی بروند که به آن تعلق دارند این مشکلات حل خواهد شد.

وی در ادامه تصریح کرد: اگر داستانی را برای روایت انتخاب می کنیم، باید ایده مرکزی و روایت اثر را دریابیم و بدانیم که هر قصه ای قابلیت به تصویر کشیدن را ندارد.

غافلگیری مشکل موجود در فیلم های کوتاه

هاشم زاده، با بیان این که فیلم های کوتاه در مرحله غافلگیری دچار مشکل و آسیب هستند، اظهار داشت: فیلمساز کوتاه باید به هر پلان از فیلم خود اصالت دهد و اگر به این نکته مهم توجه کنند مسیر سختی در پیش نخواهند داشت.

وی با بیان این که سینمای ما بر سکس و خشونت بنا نشده است، گفت: فیلمنامه نویس ایرانی باید جایگزین ها را بشناسد و از آنان استفاده کند؛ چرا که این سینما قابلیت تبدیل شدن به درام مناسب تفکر و فرهنگ ملت ما را داراست.

هاشم زاده، فرم و محتوا را در هم تنیده و در کنار هم دانست و افزود: این رکن مهم فیلم در کنار هم ساختار فیلم را تشکیل می دهد و فیلمساز ایرانی نمی تواند محتوای خود را در فرم غربی خلاصه کند؛ چرا که نتیجه این امر فیلم هایی مرسوم به فیلم های سفارشی می شود.

جایگاه فیلمنامه در سینمای مستند

وی در پایان سخنان خود با اشاره به جایگاه فیلمنامه در سینمای مستند، اظهار داشت: مستند، متکی بر اطلاعات و تحقیقات مستندساز است و اگر شما این اطلاعات را پیش از تولید به دست نیاورید اثر شما به اثری گزارشی و معمولی تبدیل خواهد شد.

هاشم زاده، مستند خوب را نیازمند نقشه خوب دانست و افزود: مطالبی که از تحقیقات خود در رابطه با سوژه ای که می خواهید برای آن مستند بسازید را به گونه ای تنظیم کنید که خطی مشخص در روایتتان داشته باشید.