خانه » اخبار » سانسور مشکلات کارگران در جشنواره هاى محافظه کار

به گزارش «عمار فیلم» به نقل از روزنامه قدس، «زمستان یورت» کاری از میلاد میرزاباقرى در جشنواره هشتم عمار به عنوان یکى از مستندهاى جنجالى این جشنواره که به حادثه ریزش معدن یورت در ایام انتخابات ریاست جمهورى در سال ۹۶ و وضعیت کارگران آن مى پردازد، توانست توجهات بسیارى را به خود جلب کند. این مستند ۴۰ دقیقه اى که توانست جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره عمار را در بخش دریافت کند، از هفته گذشته وارد شبکه اکران جشنواره مردمى فیلم عمار شد و علاقه مندان جهت ثبت درخواست اکران این فیلم مى توانند عبارت «زمستان یورت»  را به سامانه ۳۰۰۰۴۵۵۰ ارسال کنند. با این کارگردان جوان به گفت وگو نشسته ایم که مى خوانید:

از هدفتان براى ساخت چنین مستندى بگویید.

بعد از اینکه حادثه زمستان یورت در اردیبهشت ۹۶  اتفاق افتاد، تهیه کننده کار پیشنهاد ساخت این سوژه را به من داد. در ابتدا فکر م ىکردم این قضیه فقط یک حادثه است که چهل و چند نفر در آن جانشان را از دست داده اند و در واقع نشان دادن چرایى وقوع این حادثه برایمان اهمیت داشت؛ ولى در پیش تولید متوجه شدیم که این قضیه و درد کارگران به ۱۰ سال پیش بر مى گردد و اعتراضاتى که از سال ۸۵ شروع شد و مشکلات متعددى که با آن روبه رو بودند. اینجا بود که شکل و شمایل مستند تغییر کرد و هدف را به سمت دیگرى هدایت کردیم، آن هم اینکه چرا کارگران ما هیچگاه رسانه اى نداشتند که دردشان را به گوش مسئولان برسانند؛ چرا هیچ وقت هیچ ارگان و صنفى پشتیبان و حامى کسانى که چرخه اقتصاد را به دست دارند نبوده اند به شکلى که این افراد همیشه نادیده گرفته ام ىشوند، هرچند این قضیه فقط منحصر به «زمستان یورت» نبوده است. این اتفاق باعث شد که ما به لایه هاى پنهان این قضیه دست پیدا کنیم و به این موضوع بپردازیم.

در این چند سال گذشته تولید مستندهایى از این دست زیاد شده است که تقریبا همگى تولیدات قابل توجهى هم بوده اند؛ شما در این کار تا چه میزان به وجه سیاسى این ماجرا پرداخته اید و این موضوع تا چه اندازه برایتان اهمیت داشت؟

هرچند اعتقاد ندارم این مستند یک اثر سیاسى است، ولى به هر شکل با توجه به موضوع کارم ىتوانستیم در این کار مباحث سیاسى و حتى نقد دولت هاى مختلف را هم بیان کنیم و یک برداشت سیاسى از کار داشته باشیم، ولى تمام سعى من این بود که وارد بعد سیاسى کار نشوم؛ چون معتقدم همین جریانها به خاطر یک سرى منافع شخصى هر دو جناح، به انقلاب و مردم ضربه وارد مى کنند، چون دغدغه شان انقلاب اسلامى نیست. در حالى که هدف همه ما باید عدالت در جامعه و مردمی که اثر « زمستان یورت » را می بینند باشد نه موارد حاشیه اى اجتماعى وعدالتخواه است و نگاهى منتقدانه به مشکل کارگران دارد و قرار هم نیست مثل خیلى از مستندهایى از این دست سیاه نمایى کند.

در جایى گفته اید که رسانه هاى ما در منعکس کردن مشکلات کارگران صداقتى ندارند و حتى چه بسا که اخبار سانسور هم بشود؛ خود شما در این کار چقدر محافظه کارانه عمل کرده اید؟ اصلاً سراغ کسانى رفتید که حر فهایشان بتواند ابعاد بیشترى از این ماجرا را باز کند؟

بله من سراغ افرادى که از نزدیک با این مسائل و مشکلات کارگران آشنا بودند رفتم. من حتى امام جمعه آزادشهر، فعالان حزب اللهى، بچه هاى بسیج دانشجویى و… را در این کار نقد کردم. گفتم چرا باید دغدغه بچه حزب اللهى هاى ما رفتن خانم ها به ورزشگاه باشد، ولى عدالتخواهى براى این گونه مسائل ندارند. چرا؟

مستند شما یک مستند مصاحبه محور است، هدفتان از انتخاب این شیوه روایتى چه بود؟

گاه شما یک موضوعى دارید که به هیچ عنوان نمى شود آن را داستانى کرد و اگر بخواهى از شیوه روایت گرى استفاده کنى شاید نشود به شکل درست به موضوع پرداخت و آن را تحلیل کرد. این موضوع جزو آن دسته مسائلى است که باید با شنیدن حرف هاى تیپ هاى مختلف حل بشود و دقیقاً به همین علت هم بود که من این شیوه را براى روایت انتخاب کردم. من در این مستندم ىخواستم خود همین کارگران را نشان بدهم که دارند از دغدغه شان مى گویند و آنها خود روایتگر این مستند باشند، چون به این شکل مخاطب بیشتر مى توانست با کار احساس نزدیکى کند.

حضور این فیلم ها در جشنواره عمار تا چه اندازه مى تواند به شفاف سازى چنین مسائلى به عنوان جایى که مى شود به راحتى این آثار در آن به نمایش گذاشته شود کمک کند؟

حقیقت این است که بقیه جشنواره هاى ما محافظه کارند. حالا شاید تیتر بزنند که فلان فیلم عدالتخواهانه است ولى در عمل نمایشى از این نوع فیلم ها ندارند؛ ولى عمار هر سال بیشتر از سال قبل دارد به وعده هایش عمل مى کند و مى بینید که هر سال هم تولید و پخش مستندهاى انتقادى اش بیشتر مى شود و تا به امروز هم نتیجه خوبى گرفته است.