خانه » اخبار » رنگین‌کمان مستندهای نوگرا در عمار

به گزارش عمار فیلم به نقل از جام جم آنلاین، سینما فلسطین این روزها پاتوق عماریون است؛ از جنس همان یاران وفادار حضرت رسول و علی ابن ابی‌طالب. اینجا سینماگران و مردمی را می‌بینید که همچون عمار، آگاهی و تقوا و اخلاص و تعهد و دغدغه‌مندی را یکجا در خود دارند یا دست کم سعی آنها برای رسیدن به این مقصود و منظور است. در عین حال فلسطین تنها نیست و همه ایران در این چند روز و تا چهاردهم دی ماه به‌طور رسمی، پرچمدار سینمای بصیرت در سراسر کشور و شهرها و روستاهای مختلف هستند.

تصویر رنگین‌کمان مستندهای نوگرا در عمار

هشتمین جشنواره مردمی فیلم عمار با دبیری نادر طالب زاده، فرصت خوبی برای طرح مسائل و دلمشغولی‌های اقشار مختلف ملت در قالب هنر و بویژه سینماست. به‌همین بهانه خوب، تصمیم گرفتیم در یکی از همین روزهای کمی ناآرام، در دیدار با بچه‌های عمار و مردمی از جنس عمار کمی آرام شویم و به دور از هیاهو، با زبان هنر به درددل مردم گوش دهیم.

مستندهای عمار حرف ندارد

حاج خانمی از کنارم می‌گذرد و به سمت میزی می‌رود که نشریات روزانه جشنواره عمار روی آن قرار دارد. کمی از آنها را ورق می‌زند و چهار شماره را برمی‌دارد.

از این مادر مهربان درباره جشنواره عمار می‌پرسم. می‌گوید: جشنواره عمار خیلی عالی است و در همه این سال‌ها تماشاگر فیلم‌های آن بوده‌ام. بویژه فیلم‌های مستند آن حرف ندارد و تاثیرات خوبی روی مردم می‌گذارد. فقط ای کاش اطلاع‌رسانی بیشتری درباره جشنواره عمار صورت می‌گرفت تا شاهد استقبال بیشتری از طرف مردم باشیم، چون این رویداد ظرفیت خوبی دارد.

این مادر بی‌ریا که نخواست نامش را بدانیم، از دوره اول جشنواره عمار سهم پررنگی در اکران‌های مردمی دارد و فیلم‌ها را در برخی مساجد و پایگاه‌های بسیج برای مردم علاقه‌مند به نمایش درمی آورد. وقتی به حاج خانم می‌گویم، اجازه دهید عکاسمان از شما عکس بگیرد، با اخم پرمهری می‌گوید: عکس چیه بابا؟! ولش کن پسرم.

فیلمِ چی؟ جشنوارهِ چی؟!

مادر دیگری را می‌بینم که با وجود کهولت سن، نرده پله‌های سینمافلسطین را گرفته و بسختی بالا می‌رود. خودم را برای گپ و گفتی احتمالی به او می‌رسانم و برایم جالب است که با این وضعیت جسمی به جشنواره عمار آمده است.

وقتی از او می‌پرسم برای چه به جشنواره آمده؟ نفس نفس زنان و البته با مهربانی و لبخند به من می‌گوید: مادر! من که برای جشنواره و دیدن فیلم اینجا نیامده‌ام، آمده‌ام پای صحبت‌های حجت‌الاسلام پناهیان بنشینم. پس از آرزوی سلامتی برایش و خداحافظی، با خودم می‌گویم همین نفس حضور پربرکت این مادر، برای چنین فضایی ضروری است و به هر بهانه خوبی که باشد، نعمتش را به این محیط سرازیر و آن را به مهر، بیمه می‌کند.

یکی از وجوه مردمی بودن عمار، در چنین جاهایی خودش را نشان می‌دهد، هوشمندی مدیران جشنواره برای دعوت و سخنرانی چهره‌هایی چون پناهیان که باعث می‌شود مردمی حتی ناآشنا با سینما هم وارد چنین محیط‌هایی شوند و با اعتماد به سلامت و جنبه‌های ارزشمند آن، در مراجعه و بهره‌گیری به ساحت سالم فرهنگ و هنر (با تفکیک از ظواهر فریبنده و آغشته به آلودگی) علاقه‌مند شوند و آن را ترویج کنند.

رنگین کمان فیلم

کنار غرفه اکران‌های مردمی، جوانی ایستاده که ابتدا حاضر به صحبت نیست، اما بعد به اصرار ما راضی می‌شود بدون گفتن نامش و عکس نگرفتن عکاس از او حرف بزند. او با مهربانی و رویی گشاده می‌گوید: وظیفه ما مدیریت اکران‌های مردمی در سراسر کشور است و فیلم‌های موردنظر داوطلبان اکران مردمی را به دست آنها می‌رسانیم. همچنین بازخوردهای این اکران‌ها را دریافت و آنها را رسانه‌ای می‌کنیم. شما در این ایوان رنگین کمان (واقع در سینمافلسطین و در زمان برگزاری جشنواره عمار)، بخشی از این اکران‌های مردمی را مشاهده می‌کنید. این جوان ۲۶ساله، تنوع موضوعی فیلم‌ها که مبتنی بر خواسته‌ها و دغدغه‌های مردم است را از مهم‌ترین ویژگی اکران‌های مردمی این جشنواره می‌داند.

اگر نیت یادگیری دارید، بسم‌الله

پیرمرد باصفایی تازه از سالن شماره یک سینمافلسطین بیرون می‌آید، می‌رود به ایستگاه صلواتی و چای قندپهلویی می‌گیرد برای نوشیدن. تا کمی از لبسوزی چای کم شود، سراغش می‌روم. می‌گویم از جشنواره عمار برایم بگوید. می‌گوید: امروز یک فیلم خوب گفت‌وگو محور دیدم و فیلمی هم دیدم که درباره کار در ایران و چین بود. نشان می‌داد که آنها با چه سختی و مرارتی کار می‌کنند و تعطیلی و مرخصی برایشان معنی ندارد و همه هم و غمشان این است که کشورشان پیشرفت داشته باشد، اما متاسفانه جوان‌های ما در ایران سرگردان هستند و حتی پس از دوران تحصیلشان نمی‌دانند دست به چه کاری بزنند که برای عموم مفید باشد. حسن زمانی ۷۲ ساله، ادامه می‌دهد: اگر مردم و جوان‌ها نیت یادگیری داشته باشند، جشنواره فیلم عمار بسیار مفید و موثر است. ضمن این‌که در این جشنواره فیلم‌هایی می‌بینید که به فداکاری افرادی می‌پردازد که امنیت و آرامش امروز ما نتیجه تلاش و ایثار آنهاست.

جولان جوان‌ها

علی طالبی، جوان فیلمسازی است که امسال با فیلم «ارباب» در بخش مدافعان حرم هشتمین جشنواره عمار حضور دارد. او درباره این فیلم می‌گوید: «ارباب» فیلمی درباره شهید مدافع حرم، حاج سعید کمالی است و فیلمبرداری آن در شهر ساری انجام شده. حاج سعید که از دوستان صمیمی و همبازی دوران کودکی خودم بود، پس از اطلاع از جنایات داعش بر مسلمانان مظلوم، تصمیم می‌گیرد به سوریه برود.

ابوذر هاشمی، یکی دیگر از فیلمسازان جوان این دوره جشنواره عمار است. او می‌گوید: سه چهار سال است که با جشنواره عمار آشنا شده‌ام و فیلم «کاپیتان» دومین کاری است که ساخته‌ام. این فیلمساز درباره فیلم «کاپیتان» توضیح می‌دهد: این فیلم درباره یک تانک آمریکایی به نام آبراهامز است که ما قصه راننده و خدمه آن را پوشش دادیم و توانستیم از زندگی آنها فیلم بگیریم. جالب بود که حالا این تانک آمریکایی با تانکش در جبهه مقاومت فعالیت می‌کند. ما حتی در آزادسازی موصل با این تانک همراه بودیم.

امیر نصیری ۲۹ ساله و دانشجوی سینماست و حدود ۱۷ سال است که به‌طور حرفه‌ای سینما را در سمت‌های تدوینگر، دستیار کارگردان و مستندساز دنبال می‌کند. او به ما می‌گوید: با دو فیلم مستند «از صفر تا صد» و «حاصل فصل من» در هشتمین جشنواره فیلم عمار حضور دارم. او درباره این آثار توضیح می‌دهد: هر دو فیلم درباره قصه زندگی آدم‌هاست؛ یکی قصه خانمی به نام سلیمه نصیری و یکی هم حاج محمود آقابابایی. وجه اشتراک این دو نفر، تلاش و پشتکار آنها در مقابله با مشکلات و موانع است.