به گزارش «روابط عمومی جشنواره فیلم عمار» به نقل از روزنامه صبح نو، دوره هفتم جشنواره عمار بهزودی آغاز میشود. یکی از بخشهای این جشنواره پویانمایی و موشن گرافیک است که آثاری آرمانی را در خود جای داده است. دوره هفتم جشنواره عمار بهزودی آغاز میشود. یکی از بخشهای این جشنواره پویانمایی و موشن گرافیک است که آثاری آرمانی را در خود جای داده است. به همین دلیل به سراغ یکی از کارگردانان انیمیشن این جشواره رفتهایم. او از چند سال پیش در جشنواره ایتالیا برای یک انیمیشن بسیار کوتاه در مورد حضرت محمد با نام «قاصد» صاحب مقام شد. بعد از آن بیشتر کارهای صنعتی، انیمیشنی و حتی مستند در موضوع اقتصاد مقاومتی، انیمیشن «نافرمانی» در مورد غزه از آثاری است که او در کارنامه دارد. او با اثر «سازمان خواب جهانی» در این دوره از جشنواره حضور دارد. آقای محسن صالحیفرد، کارگردانی را به شکل تجربی و در انجمن سینمای جوان فراگرفته است. به سراغ او رفتهایم.
در مورد «سازمان خواب جهانی» که در دوره هفتم جشنواره عمار حضور دارد برایمان بگویید.
«سازمان خواب جهانی» به تهیهکنندگی دفتر مطالعات فرهنگی انقلاب اسلامی است و قرارداد آن ۶ماه بود که ساخت آن بهار امسال به پایان رسید. موضوع آن در مورد رفتار دوگانه سازمان ملل متحد در مورد کشورهای اسلامی و دفاع از کشورهای اروپایی و غربی است یعنی اگر عملیات تروریستی در کشورهای اروپایی و غربی رخ دهد بیانیه داده میشود اما اگر در کشورهای اسلامی هر اتفاقی بیفتد سکوت میکند.
این ایده چگونه در ذهن شما شکل گرفت و چه شد که به سراغ این موضوع رفتید؟
در زمان اتفاقات یمن و سکوت مجامع بینالمللی بود، بعد از آن نیز قضیه فرانسه اتفاق افتاد و همه محکوم کردند، با دیدن این وضعیت این ایده به ذهنم رسید که انیمیشنی فانتزی در اینباره ساخته شود.
برای ساخت اثر با چه مشکلاتی روبهرو شدید؟
۳۰ کاراکتر در این انیمیشن بوده و گاهی در بعضی پلانها هر ۳۰ کاراکتر انیمیت داشت. رندر هم خود ما نداشتیم و باید هماهنگ میکردیم که رندر انجام شود. البته در قرارداد مسوولیت رندر را قبول کرده بودند اما بعداً خود ما مجبور شدیم انجام دهیم.
با توجه به اتفاقاتی که بیان کردید به راهتان در ساخت انیمیشن ادامه میدهید ؟
من قطعاً ساخت انیمیشن و مستند را ادامه میدهم اما وضعیت حمایتکنندگان دولتی و غیر دولتی اصلاً مناسب و رضایت بخش نیست. چون میبینیم برای یک کلیپ ۱ میلیارد داده میشود اما برای یک انیمیشن ۷ دقیقهای که تلاش پشت آن است ۱۹ میلیون داده میشود. نمیگویم یک میلیارد و دویست میلیون اشتباه است اما ۱۹ میلیون هم خیلی کم است. در واقع قضیه به این مورد ختم نمیشود بلکه دراثر قبلی من «نافرمانی» نیز که با موضوع غزه و در بحبوحه جنگ ۵۰ روزه غزه بود یک نهاد فرهنگی هنری مذهبی قبول کرد اعتبار را بدهد. انیمیشن ۴ دقیقهای و سه بعدی که درجشنواره عمار سال گذشته مقام دوم، درجشنواره سینما تگراف ایتالیا، جشنواره کامرون حضور داشته و همچنین نامزد دریافت جایزه جشنواره سبز برای صد ثانیه این انیمیشن شده است اما تنها ۵ میلیون برای آن داده شد در حالی که تهیهکننده برای برخی آثار دیگر هزینه بسیاری کرده است. این تبعیضها انسان را اذیت میکند. الان بسیاری از جاها میشناسم برای موشن گرافی دقیقهای ۲ میلیون میگیرند در حالی که یک انیمیشن سه بعدی که ۶ماه وقت یک شرکت صرف آن شده است این میزان قیمت دادهاند. جالب اینکه همین اثر در روز جهانی غزه دو سال پیش با حضور نماینده حزبالله و غزه رونمایی شده است یعنی خودشان قبول کردهاند که ارزش دارد اما متاسفانه در بهای پرداختی کمتوجهی کردهاند و این درد بدی است. ما عشق این کار را داشتهایم که حتماً برای جنگ غزه کاری کنیم اما حمایت نیز نیاز است.
دلیل این تبعیضها را در تولید آثار چه میبینید؟
شاید به ما به دید شهرستانی نگاه میکنند، شاید زد و بند نداریم، شاید از خودشان نیستیم، شاید کسانی هستند که بهتر از ما کار میکنند و وقتی با کار ما ارزیابی میکنند ارزانتر قیمت میدهند، شاید پول ندارند به ما بدهند، شاید زمانی که میخواستند به ما پول بدهند پول نداشتند، شاید کار ما به همان میزان میارزید. با وجود همه این احتمالات سعی میکنم منفینگری نکنم.
ارزیابی شما از جشنواره عمار و حضور آثار این چنینی در این رویداد چیست؟ آیا این راه به نتیجه میرسد؟
جشنواره عمار خط و حرکت قشنگی است که اثر گذار و ماندگار است. باید به مدیریت، کنشها، واکنشها، حمایتها، پشتکارها نگاه کرد. بالاخره هر چیزی در راه خود اوج و فرودی داشته است اما امیدوارم مثل همیشه ادامه بدهند و به نتیجه برسند. اکران مردمی و مسجدی، به حرکت واداشتن خیلی از جوانان برای فیلمسازی و زدن حرف و درددل خود، شریک بودن در آثار و این که در یک سینما ظرف ۱۰ روز فیلمهای متفاوتی پخش میشود، همین که از برخی فیلمها و مستندها که تا کنون ساخته نمیشده حمایت میشود کارهای خوب جشنواره است. «سازمان خواب جهانی» هم حالا به هر کیفیت و کمیتی با هر رفتاری که روا داشتهاند با حمایت بزرگواران ساخته شده است. حالا ما هر چقدر ناراحت باشیم و نقد داشته باشیم این حمایت ارزش دارد. مهم این است کارهایی تولید میشود که تا الان نشده است. خیلی از افراد با جبهه مطالعات فرهنگی انقلاب اسلامی شروع میکنند و در این حرکت میمانند. این نهاد فقط یک سنگر نیست، شاید خیلیها با جبهه شروع میکنند و بعد با پشتکار خود یک جبهه و سنگر میشوند، این حرکت ارزش دارد یعنی خود جبهه نباید همه بسترها را آماده کند. همین که بعضیها میآیند با آن شروع میکنند و بعد پیشرفتشان در جای دیگر و به شکل دیگر است و یا در یک برنامه و هدف راسخ میشوند خوب است.
انتخاب خودتان برای حمایت و ادامه راه برای تولید آثار چگونه است؟
ما چرا سراغ ارشاد نمیرویم؟ خود من کمتر سمت ارشاد میروم چون میدانم نتیجه کارمان با ارشاد چیست و هیچ حمایتی نمیشود، اما حاضریم باز هم به سمت بچههای حزباللهی و نهادهای انقلابی مثل جبهه مطالعات فرهنگی و حوزه هنری برویم. حتماً در این سو حمایت صورت میگیرد که نکته مثبت است. باید بررسی شود که چگونه «سلام بمبئی» یک فیلم عاشقانه که پایان آن مردم یکی دو قطره اشک میریزند ۷ میلیارد و یتیمخانه ایران ۱ میلیارد میفروشد؟ چرا بعد از یک هفته «سلام بمبئی» به چنین رقمی میرسد و سالنهای
«یتیم خانه ایران» بعد از یک یا دو ماه کم و اکرانش این میزان باشد اما سلام بمبئی سالنهای بیشتر و فروش بیشتر بهدست آورد؟