کارگردان مستند «من یک چوپانم» عنوان کرد: اتفاقی که در جشنواره عمار در حال رقم خوردن است یک حرکت کاملا مردمی می باشد بدین معنا که در داوری آثار و انتخاب آثار برگزیده “استقلال رای” وجود دارد؛ این درحالی است که جشنوارههای برگزارشده توسط سازمانهای دولتی در بسیاری از موارد جنبه سیاسی و فرمایشی به خود گرفته است.
حمید هاشمزاده کارگردان مستند «من یک چوپانم» ضمن اشاره به حضورش در نهمین دوره از جشنواره فیلم عمار به بیان توضیحاتی در مورد مستند ارسالی خود پرداخت و بیان داشت: مستند «من یک چوپانم» حکایتگر زندگی یک مرد روستایی در شهرستان بوانات استان فارس است که با همت و پشتکار و بدون برخورداری از امکانات ویژه توانسته است روستای خود را به قطبی برای جذب گردشگران خارجی تبدیل کند.
وی ادامه داد: تلاشهای عباس برزگر در طول چندسال گذشته علاوه بر اینکه زندگی شخصی او را متحول نموده است باعث شده شهرستان بوانات به عنوان ششمین منطقه گردشگری ایران در کتاب یونسکو به چاپ برسد و سالانه گردشگران بسیاری به سبب علاقهمندی به شناخت زندگی روستاییان ایران راهی این شهرستان شوند.
کارگردان مستند «من یک چوپانم» ضمن انتقاد به عملکرد وزارت گردشگری اظهار داشت: کشور ایران از لحاظ تنوع فرهنگی، اقلیمی و آبوهوایی مقام هفتم جهان را داراست اما از لحاظ ارزآوری در حوزه جذب گردشگر خارجی در مقام هفتادم جهان است؛ این موضوع میبایست مورد بررسی جدی کارشناسان حوزه گردشگری قرار گیرد و مشخص شود اشکال کار از کجاست؟ کشور ما به چه دلیل در طول سالهای گذشته نتوانسته است از ظرفیتهای بینظیر خود در راستای توسعه صنعت گردشگری بهرهمند گردد؟
هاشمزاده خاطرنشان کرد: با به توجه به محدودیت های موجود در شرایط تحریم و عدم امکان برقراری مبادلات مالی و تجاری با کشورهای جهان، صنعت گردشگری میتواند به عنوان یک راه حل مناسب و سهلالوصول بخشی از مشکلات ارزی کشور را مرتفع نماید، در همین راستا تصمیم گرفتیم یک سلسله آثار مستند در زمینه موانع و الزامات توسعه صنعت گردشگری در کشور تولید نماییم و برای شروع به سراغ عباس برزگر رفتیم.
این مستندساز اهل استان فارس به مراحل ساخت مستند «من یک چوپانم» اشاره کرد و گفت: در مرحله نخستی که ما به همراه تعدادی از دوستان مستندساز به منزل عباس برزگر مراجعه کردیم او رغبت چندانی به همکاری نشان نداد، شاید به این دلیل که قبل از ما بسیاری از شبکه های تلویزیونی و خبرگزاری از زندگی او گزارشاتی تهیه کرده بودند؛ به هر صورت در جریان گفتگویی که باهم داشتیم توانستیم او را قانع کنیم که با همکاری نماید.
وی ادامه داد: حکایت عباس برزگر از جایی شروع میشود که تعدادی گردشگر خارجی در جاده اصفهان – شیراز دچار مشکل میشوند و نمیتوانند خود را قبل از تاریکی شب به شیراز برسانند، عباس برزگر در این موقعیت است که برای اولین بار آنان را به منزل خود دعوت میکند و طبق فرهنگی که در بین همه ما ایرانی ها وجود دارد از میهمانان به نحو مطلوبی پذیرایی میکند؛ گردشگران در منزل عباس برزگر متوجه میشوند که اگر بخواهند با فرهنگ اصیل ایرانی ها آشنا شوند میبایست از طریق همین افرادی همچون عباس برزگر به این شناخت دست یابند و الَا با اقامت در هتل ها و مراکز رسمی که نمیتوان به طور مستقیم در معرض شناخت فرهنگ عمومی جامعه قرار گرفت.
کارگردان مستند «من یک چوپانم» رویه مردمی جشنواره عمار را تحسینبرانگیز قلمداد کرد و بیان داشت: داوری آثار مستند توسط نهادهای مردمی و اکران این آثار در شهرها و مراکز مختلف به نوعی باعث برقراری ارتباط بین فیلمساز و مخاطب میشود؛ اقدامی که تحت عنوان فراخوان مردمی و اکران مردمی در جشنواره عمار انجام میشود میتواند آثار مستند را به اهداف خود نزدیکتر نماید چراکه مستندساز بدنبال برقراری ارتباط با جامعه و مردم است.
این مستندساز اهل استان فارس افزود: از سوی دیگر انتخاب آثار توسط تشکلهای مردمنهاد نشانگر آن است که اثر ساختهشده مورد توجه عامه مردم قرار گرفته است و به لحاظ “محتوایی” رضایتبخش بوده است.
هاشمزاده در ادامه به بیان تفاوتهای جشنوراه عمار با دیگر جشنوارهها پرداخت و عنوان کرد: در جشنوارههایی که توسط سازمانها و مراکز رسمی برگزار میشود عموما به صورت فرمایشی با آثار هنری برخورد میشود و شاخصههای اعمالشده در انتخاب آثار نیز در بسیاری از موارد جنبه سیاسی به خود میگیرد، با اینحال اتفاقی که در جشنواره عمار در حال رقم خوردن است یک حرکت کاملا مردمی می باشد بدین معنا که در داوری آثار و انتخاب آثار برگزیده “استقلال رای” وجود دارد.
وی ضمن اعلام حضور در دهمین جشنوراه عمار بیان داشت: امسال نیز بنده با ارسال یک اثر مستند در دهمین دوره جشنواره فیلم عمار شرکت کردهام؛ امیدوارم امسال نیز همچون سال گذشته بتوانم رضایت مخاطبان عزیزی که آثار جشنواره عمار را تماشا میکنند جلب نمایم.
هاشمزاده ادامه داد: برای امسال یک کار مستند با موضوع صنعت شیشهگری در شهرستان میمند استان فارس تهیه و ارسال شده است؛ صنعت شیشهگری یکی از مشاغلی است که طی قرون گذشته در منطقه میمند فارس رونق داشته است اما در گذر زمان رو به افول میرود و نهایتا در سال ۱۳۶۳ آخرین کارگاه شیشهگری در این منطقه که به اداره میراث فرهنگی واگذار شده بود تعطیل میشود با اینحال ۴-۵ سال پیش دو برادر در این شهرستان با تلاش و پشتکار یک کارگاه شیشهگری راه میاندازند؛ مستندی که امسال به دبیرخانه جشنواره عمار ارسال کردهام به اقدام این دو برادر در احیای صنعت شیشهگری اشاره دارد.