خانه » اخبار » گیشه مذموم است زیرا توام با مفاسد، تبلیغات کاذب، خبرسازی و حاشیه سازی است.

به گزارش عمار فیلم؛ «محمد تقی فهیم» در رابطه با فضای جشنواره چهاردهم بیان داشت: قالب داستانی در جشنواره بخش مهمی است اگر چه هنوز بخش مستند غلبه دارد ولی بخش داستانی باید جایگاه خود را پیدا کند ولی امسال نسبت به سال های گذشته آثار بیشتری دریافت کردیم. جشنواره عمار باید به بخش فیلم های بلند داستانی نیز مانند سایر بخش ها توجه جدی داشته باشد. لذا تعداد آثار در این بخش کم بود اما در مجموع باید به کیفیت بسیار توجه کرد. امسال آثاری دریافت کردیم که به چگونه گفتن نیز توجه کرده بودنند البته تا این آثار روی میز نقد نیایند اتفاقی نمی افتد. در تمام دنیا هم به اینگونه است. به تناسب و به همراه تولید باید فیلم ها روی میز نقد قرار بگیرد. زیرا تا فیلم بررسی نشود به درستی وارد جریان سینما نمی شود و حیاط پیدا نمی کند.

تقی فهیم در رابطه با آثار دریافتی به دبیرخانه جشنواره گفت: از دریچه تحلیل سینما امتیاز بالایی به آثار می دهم. بحث دغدغه، مسئله و کانسپت در آثار دیده می شد اما نقد معطوف به زیباشناسی اثر است به ویژه در فرم و چگونگی بیان است که ما ضعف هایی را مشاهده کردیم ولی  با کمترین هزینه و با ایده و خلاقیت می شود اثری با کیفیت ارائه کرد.

این منتقد در رابطه با سینما مردمی گفت: مردمی یعنی ایده ها معطوف به اصلی ترین نیاز های مردم باشد و بعد مردم از این کارها استفاده کنند. سینمای آمریکا و اروپا توانست اینگونه باشد اما سینمای ایران در بخش مخاطب شکست خورده است. در دنیا سینما براساس سرانه مخاطب ارزشیابی می شود نه تعداد فیلم های ساخته شده.

فهیم در رابطه با ذائقه سازی و استقبال مخاطب و فروش گیشه افزود: گیشه مذموم است زیرا توام با مفاسد، تبلیغات کاذب، خبرسازی و حاشیه سازی است. در بخش سینما گیشه ای فیلم با ترفند هایی ذائقه مخاطب را تحت تاثر قرار می دهد. اگر ما فیلم های بد بصورت متوالی ارائه بدهیم طبیعتا ذائقه سازی می شود و بالعکس آن هم وجود دارد. فیلم باید یا بگریاند، یا بخندانت، یا به هیجان بیاورد یا به اندیشه وا دارد.

فهیم در رابطه با نقاط قوت جشنواره عمار بیان داشت: وقتی یک جریانی متفاوت با جریان جاری ایجاد می شود یک قوت است. تعدا بسیار زیادی اثر به دبیرخانه ارسال شد آن هم بصورت داوطلبانه و این قوت جشنواره را نشان می دهد.

فرهاد حاجی عباسی تهیه کننده «دنیا منم، فوعه» در رابطه با اثر خود بیان داشت: این اثر روایتی از محاصره منطقه فوعه در سوریه است. قصه تعدادی از اهالی شیعه فوعه که منتظر تبادل هستند تا از محاصره خارج شوند. این منطقه محاصره360 درجه داشت و کمتر به آن پرداخته شده است. انگیزه اصلی ما برای ساخت این اثر رساندن پیام محاصره شده ها بود. ما از سال92 درگیر پرونده سوریه و عراق بودیم و این داستان تخیلی نیست بلکه روایتی از یک زندگی واقعی است.