سهیل اسعد دبیر چهاردهمین جشنواره مردمی فیلم عمار گفت: «در این روزها شبهههای زیادی در صحنههای مختلف ایجاد شده است. به نظر من، اگر این شبههها بدون پاسخ بمانند، تقصیر رسانه و هنر اسلامی است.»
وی افزود: «حداقل امت حزبالله نباید در برابر این شبههها ضعف نشان دهد. ما باید برای هر پرسش و شبههای پاسخ داشته باشیم. بسیاری از مسائل اساسی و اصلی که امت حزبالله با آنها مواجه است، هنوز پاسخ داده نشده و این تقصیر ماست. بنابراین، مهم است که به محتواسازی در این زمینه بپردازیم؛ جشنوارههایی مانند عمار میتوانند در این راستا بسیار مفید باشند.»
او در رابطه با ضرورت خروج رسانههای انقلابی از مرزهای فعلی بیان کرد: «نکته دوم، در مورد نمایش وقایع است. من پیگیری کردهام که رسانههای انقلابی در لبنان، به ویژه به زبان عربی، هنوز نتوانستهاند از مرزهای خود خارج شوند و حقایق را نشان دهند. به عنوان مثال، در مورد بمبارانهای اسرائیل در ضاحیه جنوبی، رسانههای حزبالله فقط به نمایش تصاویر و اخبار مربوط به اسرائیلیان و بمباران کردن آنها پرداختهاند و کمتر به قدرت و تواناییهای خود اشاره کردهاند. این عدم توازن باید اصلاح شود تا ما نیز بفهمیم که ما قدرت و تواناییهایی داریم که باید به آنها پرداخته شود.»
همچنین بیان کرد: «ایجاد تعادل بین جبهه داخلی و بینالمللی است. خانم هاشمی اشاره کردند که جهان امروز نیاز دارد با روایتهای ما آشنا شود، اما نباید فراموش کنیم که جبهه داخلی نیز نیازهایی دارد. ما باید به جذب دیگران بپردازیم، اما در عین حال باید از عناصر جبهه خود نیز محافظت کنیم و به آنها توجه داشته باشیم.»
سهیل اسعد در رابطه با تمایز جشنواره عمار با دیگر جشنواره ها گفت: « به نظرم از مسائل بسیار جوهری در تمایز جشنواره عمار با سایر جشنوارهها مردمی بودن است. آنهم نه به عنوان یک شعار چرا که صفت مردمی بودن را به هر پدیدهای میشود ملحق کرد. اینجا واقعا مردمی است، مردم قهرمان اصلی این حرکت و این جنبش اند.»
وی افزود: «بحث دیگر محتوا است. اصل حرکت عمار یک حرکت انقلابی است، برای بروز ارزشهای انقلاب و تثبیت آن ارزشهایی که باید در جامعه زنده بماند. حتی در هنر انقلابی گاهی اوقات بین شعار و واقعیت فاصله میافتد. برای عمار انقلابی و اسلامی بودن محتوا و زنده نگهداشتن ارزشهای اسلامی مهم است.»
او در بیان کیفیت آثار و توجه به باطن هنر گفت: «حتماً لازم نیست یک اثر در سطح خاص تکنیکی، هنری و فنی باشد و با امکانات خارقالعادهای تولید شده باشد. چون اصل، رساندن پیام است. اصل این است که مردم بتوانند از آثار مختلف استفاده کرده و از لحاظ معنا با این عمق معنایی آشنایی بشوند. لذا خیلی مسائل فنی، تکنیکی و امکانات و براقیت ظاهری اهمیت ندارد. درواقع عمار بیشتر به باطن هنر نگاه میکند تا ظاهر آن.»