خانه » اخبار » قصه یکی از صدها بانوی ایثارگر

به گزارش «عمار فیلم»، «مادر جبهه‌ها»؛ روایتی است از زندگی مرحومه «زهرا محمودیه»، نخستین زنی که بعد از آزادسازی خرمشهر، وارد آن می‌شود.

ماجرای ساخت مستند؟

در دهه ۸۰؛ تحقیقاتی در مورد زنان حاضر در جبهه انجام می‌دادم. یکی از منابع کتابخانه حوزه هنری بود. از طریق همین کتابخانه به سوژه خانم محمودیه رسیدم. چند جلسه با ایشان گفت‌و‌گو کردم. قرار بود کار را ادامه دهیم، متأسفانه با توجه به شرایط جسمی‌اش ادامه کار ممکن نبود. وقفه‌ای در کار افتاد تا این‌که امسال با کمک حوزه هنری، توانستیم کار را تمام کنیم و فیلم را بسازیم.

مسیر تولید؟

دغدغه اصلی من، نقش زنان در جبهه بود. در واقع، دنبال این بودم که بتوانم با این زنان، گفت‌وگو کنم چرا که نقش زیادی را در آن دوران ایفا کرده بودند.با بسیاری از این زنان مجاهد گفت‌وگو کردم اما بعد به مشکل خوردیم. مثلاً همسر یا فرزندانشان با من تماس می‌گرفتند که دیگر نیایید. به‌نظر من، خانواده‌ها باید آگاه‌تر شوند، این زنان مجاهد، تاریخ شفاهی مملکت هستند و اقداماتی که در دفاع مقدس انجام دادند، باید ثبت شود. باید حرف‎هایشان شنیده شود تا راه‌گشای آینده باشد. باید از این خانواده‌ها پرسید که چرا همکاری نمی‌کنند. خانواده خانم محمودیه هم تا بخشی از کار با من همکاری کردند ولی بعد از مدتی، دیگر همکاری نکردند.

یعنی مسئله، تنها خانواده‌ها هستند؟

از این دست سوژه‌ها زیاد است. نپرداختن به این سوژه‌ها، بیشتر به مراکزی که حامی کارهای فرهنگی هستند، برمی‌گردد. باید از آن‌ها پرسید که چرا حامی ما ساخت آثاری به این شکل نیستن؟! با یکی از مراکز مستندسازی تا پای قرارداد هم رفتیم ولی در نهایت دست از همکاری با ما برداشتند.

در مستند، تنها به روایت‌های خانم محمودیه بسنده شده، چرا سراغ افراد دیگر نرفتید؟

من ترجیح می‌دادم روایت، فقط از زبان خانم محمودیه باشد. آن مرحوم، خودش سند کاملی بود. آرشیو تصاویری که از او گرفتم، کاملاً گویای روایتش است. بسیاری از این عکس‌‌هایی که در مستند آمده، از آلبوم شخصی خانم محمودیه بود که در اختیارم گذاشته بود. فکر می‌کنم که با توجه به سوابقی که در جبهه داشتند، حرف‌هایشان برای من سند بوده و چندان، دغدغه این را نداشتم که ببینم حرفشان درست است یا غلط. خودم به‌عنوان یک مخاطب و به‌عنوان کارگردان، می‌گویم حرف ایشان سند بوده و همین برای من کافی بود.

جشنواره عمار؟

به‌نظرم جشنواره‌ای است که کار خودش را انجام می‌دهد و جشنواره خوبی است. به‌خاطر این‌که بخشی از آثاری که خیلی از جشنواره‌های دیگر، آنها را نمی‌پذیرند یا دیده نمی‌شوند، در این جشنواره، امکان فرصت دیده شدن دارند. به همین جهت، حضور و فعالیت این جشنواره، خیلی مفید است.