عمار همیشه در فضای بایکوت حرف می‌زند

کارگردان «چلیپا و هلال»: بسیاری از عزیزانی که در زمان دفاع‌مقدس بودند یا در این حوزه فعالیت داشتند، در مورد این سوژه اطلاعی نداشتند و برایشان جذاب بوده است. من هم به همین دلیل روی این موضوع دست گذاشتم. معتقدم این یک زاویه جدید است.

به گزارش عمار فیلم، به نقل از جام جم، محسن اردستانی‌؛ کارگردان «چلیپا و هلال» که برگزیده و برنده بخش تاریخ اجتماعی و فرهنگی دفاع‌مقدس در پانزدهمین جشنواره فیلم عمار شده، درباره سوژه این فیلم گفت: «ما با یکی از دوستان شروع به صحبت کردیم. ایشان به یکی از عزیزانی که در حوزه هنری کار تاریخ شفاهی می‌کند اشاره کرد. ماجرا این بود که ایشان در همه حوزه‌های دفاع‌مقدس توانسته بود سوژه‌ها را از جمله لوکیشن‌محور بودن تا حادثه‌محور بودن، حتی ارتباط رزمندگان و خانم‌ها با حیوانات را در دفاع‌مقدس احصا کند.»

این کارگردان مستند ادامه داد: «در جست‌وجوهایی که انجام دادم، صحبت‌هایی این عزیزمان انجام داد و بعدها به جلسه‌ای رفتیم و به دو یا سه سوژه جالب رسیدم. یکی از این سوژه‌ها کلیسا و مسجدی در آبادان بود که دیوار مشترکی داشتند. کلیسا مربوط به سال ۱۳۲۰ و مسجد مربوط به سال۱۳۴۰یعنی۳۰ سال بعد بود. ماجرای جالب‌تر این است در ایام دفاع مقدس، حیات کلیسا به محل آموزش رزمندگان تبدیل می‌شود و این موضوع برای من جذاب بود.»

اردستانی افزود: «در تحقیقات و پژوهش‌ها به این نتیجه رسیدم که در خود کلیسا یکی از رزمندگان شیعه و مسلمان خونش ریخته شده است و متأسفانه هیچ المان یا نمادی از آن وجود ندارد. یکی از موارد این بود که بخواهم به بررسی بپردازم و تعدادی مصاحبه از اهالی کلیسا و رزمنده‌ها بگیرم اما تصمیم گرفتیم جان‌بخشی کنیم‌؛ یعنی داستان کلیسا و مسجد را از زبان خودشان بگوییم.»

کارگردان مستند «چلیپا و هلال» خاطرنشان کرد: «در نظر گرفتیم مسجد را به یک پیرمرد و کلیسا را به یک پیرزن آبادانی با لهجه ارمنی تبدیل کنیم و به این‌شکل کار جان‌بخشی را انجام دادیم. البته گزینه‌های دیگری هم برای گذاشتن نریشن داشتیم که متأسفانه به نتیجه نرسیدند که رگه‌هایی از طنز هم در آن دیده می‌شد. این فیلم حدود ۳۸ دقیقه است و ماجرای این مستند همان اتفاقاتی است که درکلیسا و مسجد رخ می‌دهند و به نام «چلیپا و هلال» شناخته می‌شود.»

این کارگردان با اشاره به اینکه ما محتواهای خوبی داریم و باید پژوهش درستی درباره این محتواها انجام شود، افزود: «ما در دل دفاع‌مقدس یا مدافعان حرم یا هر حادثه‌ای از انقلاب اسلامی سوژه‌های خوبی داریم و باید بر فرم مناسب سوارکنیم. اگر فرم درست انتخاب نشود، به نتیجه نمی‌رسیم. شاید یکی از دلایلی که این فیلم در جشنواره عمار برگزیده شده است، انتخاب سوژه و فرم مناسب است. بنابراین، به نظرم فرم درستی برای این فیلم انتخاب کردیم. حالا شاید در پرداخت نریشن و کارگردانی و دیگر موارد می‌توانست بهتر باشد اما این دو مورد به نظر من خوب بوده است.»

اردستانی یادآوری کرد: «بسیاری از عزیزانی که در زمان دفاع‌مقدس بودند یا در این حوزه فعالیت داشتند، در مورد این موضوع اطلاعی نداشتند و برایشان جذاب بوده است. این تقابل و همکاری در زمان دفاع‌مقدس بین ارامنه و بچه‌های شیعه آبادان، برای همه جذاب بود. من هم به همین دلیل روی این موضوع دست گذاشتم. معتقدم این یک زاویه جدید است و هر دو ممکن است از یک مذهب متفاوت باشند اما همه برای وطن کار می‌کنند.»

او دررابطه با کارکرد جشنواره عمار در طی این سال‌های برگزاری نیز خاطرنشان کرد: «جشنواره عمار بعد از حوادث سال ۸۸ شکل گرفت و در پانزدهمین دوره خود به سر می‌برد و اکنون به بلوغی رسیده که یک نوجوان محسوب می‌شود. به نظرم جشنواره عمار مزیت نسبی خود، یعنی حرف‌زدن در جاهایی که حساس است را حفظ کرده است.»

اردستانی عنوان کرد: «در جاهایی که فضاها بایکوت ‌شده یا دچار سانسور هستند، جشنواره عمار به بیان موضوعات می‌پردازد و چیزی را سانسور نمی‌کند. به‌عنوان مثال، اخیرا هم رهبر معظم ‌انقلاب تأکید کردند که درباره سوریه صحبت کنید و به نظرم این مزیت نسبی جشنواره است. دیروز هم خیلی دراختتامیه با آثاری که خواننده‌ها اجرا می‌کردند و به‌خصوص کاری که آقای علی مرتضی، خبرنگار المیادین انجام دادند، شگفت‌زده شدم.»

این کارگردان مستند درباره اینکه آیا انتقادی به برگزاری این جشنواره دارد یا خیر، عنوان کرد: «بالاخره هر حرکتی که انجام می‌شود، قابل نقد است. آدم دوست دارد برخی اشکالات رفع و وضعیت بهتر از گذشته شود. من هم احتمالا یکی دو ایراد به آنها می‌گیرم اما این جشنواره را شجره طیبه می‌شناسم و این به این معنا نیست که نتوان به آن انتقاد کرد اما فرق من با برخی از دوستان این است که من حب‌ و ‌بغضی‌ ندارم.»