به گزارش عمار فیلم، “محمدحسن یادگاری” از جمله کارگردانانی است که در دورههای مختلف جشنواره مردمی فیلم عمار حضور داشته و در دهمین دوره این جشنواره نیز با دو اثر مستند حضور پیدا خواهد کرد؛ در این گفتوگو به بررسی آثار این کارگردان و دیدگاه او نسبت به جشنواره مردمی فیلم عمار میپردازیم.
آقای یادگاری امسال با چه آثاری در جشنواره مردمی فیلم عمار شرکت میکنید؟
یکی از مستندهایی که برای دهمین دوره جشنواره مردمی فیلم عمار آماده کردیم، مستند “خانهام کجاست؟” است که در آن مشکل مسکن در شهر تهران را بررسی کردیم که با توجه به اهمیت این موضوع، این اثر چندین بار از صدا و سیما به ویژه شبکه مستند پخش شده است.
چرا این موضوع رو برای مستندسازی انتخاب کردید؟
موضوع این مستند نزدیک به بحث نقد درونگفتمانی است که جشنواره فیلم عمار توجه خاصی به آن دارد؛( البته من معتقدم که “مبارزه علیه فساد” میتواند اسم بهتری برای این بخش باشد.)
متاسفانه امروز در حوزه مسکن ما شاهد یک فساد ساختاری هستیم و صرفا فسادی نیست که تعداد افراد کمی از آن سود کسب کنند؛ مشکل مسکن در کشور ما چهار پنج قانون است که قابلیت رفع شدن دارد اما متاسفانه حضور برخی افراد چون از این وضعیت آشفته سود میبرند اجازه رفع مشکل را نمیدهند.
در مستند “خانهام کجاست؟” من به عنوان جوانی که به دنبال کسب حق خودش که تحت عنوان حق مسکن در قانون اساسی آمده است مستند را روایت میکنم و به دنبال کشف راهکارهای دستیابی به این حق هستم.
در این مستند حوزه مسکن را طی ۸۰ سال اخیر بررسی کردیم و به همین شکل تا شرایط امروز ادامه دادیم؛ راه حلی هم که در نهایت برای رفع این مشکل پیدا کردیم وابسته به حوزه قانونگذاری بود. یعنی در واقع مشکل مسکن را باید یک مشکل حاکمیتی دانست و نه یک مشکل دولتی. البته نکته مهمی که باید بگوئیم این است که اگر مسئولان بخواهند، این مشکل قابل حل است و اگر هم نخواهند شرایط روز به روز بدتر میشود.
در مسیر ساخت مستند به مشکلی مانند تهدید باندهای فساد بر نخوردید؟
خب موضوع مسکن چون موضوع پرفسادی هست قاعدتاً پرداختن به آن هم جذاب است؛ در طول ساخت مستند سراغ افراد و اشخاص مختلفی رفتیم اما این افراد مختلف که از جناحهای مختلف هم بودند بسیار به سختی و به قولی با ناز با ما همراهی میکردند.
اثر دومی که برای جشنواره مردمی فیلم عمار تهیه کردید در چه حوزهای است؟
مستند دومی که آماده کردیم به نام “باشگاه شهرت” است که در آن به موضوع شهرت و مسئله سلبریتیها پرداختیم؛ در این مستند تلاش کردیم تا مسئله شهرت را از زوایای مختلف ببینیم؛ به طور مثال نسبت شهرت با فساد، ثروت، مسائل اخلاقی و مسائل سیاسی را بررسی کردیم.
همونطور که میدانید امروز فضای مجازی باعث شد تا سلبریتیها امکان بیشتری برای اظهار نظر پیدا کنند و این مسئله هم دغدغه اجتماعی است که باید به آن توجه کرد.
در مستند “کارگاه شهرت” تلاش کردیم تا نمونههای داخلی و خارجی را که با موضوع شهرت مرتبط است با هم مقایسه کرده و مفاهیم مورد نظر مخاطب ایرانی را در این قالب بیان کنیم.
به نظرتان چقدر جشنواره فیلم عمار در میدان دادن به هنرمندان دغدغهمند انقلاب موثر بوده است؟
نکته مهمی که درباره جشنواره فیلم عمار باید به آن توجه کنیم این است که قاعدتاً قشر دغدغهمند جامعه برای رسیدن به جایگاه حرفهای نیاز به آزمون و خطا و آموزش دارد و جشنواره فیلم عمار این فرصت را برای این افراد ایجاد میکند و آن چیزی که به این جشنواره قدرت میدهد، مردمی بودن آن است.
جشنواره عمار باعث میشود تا مخاطب انقلابی و دغدغهمند بتواند پیشرفت کند و پلههای رشد را برای رسیدن به جایگاه حرفهای برای بیان دغدغههای خود طی کند.
یکی از نکاتی که درباره این جشنواره باید به آن توجه کنیم این است که برگزاری این جشنواره سبب شناسایی افراد ناشناسی میشود که میتواند به آنها برای شناخته شدن میدان داد و همچنین جشنواره مردمی فیلم عمار به افزایش تولیدات هنری جبهه انقلابی نیز کمک میکند.
اما پیشنهادی که من بارها به عوامل جشنواره فیلم عمار گفتم این است که این جشنواره نباید صرفا به حوزه فیلم محدود شود بلکه باید بخشهایی مثل ادبیات، شعر، موشن، گرافیک، انیمیشن و تئاتر هم به آن افزوده شود.
بین آثاری که تا امروز تولید کردید کدام اثر بیشتر مورد علاقه خودتان است؟
خب همه مستندهایی که تا امروز من ساختهام از روی دغدغههای شخصی ساخته شده و بر تمام مراحل ساخت آن هم نظارت داشتم اما در بین این آثار، مستند “بار دیگر، مردی که دوست داشتیم” که به بخشهایی از زندگی نادر ابراهیمی میپرداخت را بیشتر دوست داشتم.