حجتالاسلام والمسلمین محمد برمایی، کارشناس مذهبی رسانه ملی، دیشب (۹ دی) در حاشیه برگزاری پانزدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار و نشست تخصصی «سینما و بازنمایی خانواده مقاوم» که در سینما بهمن برگزار شد، گفت: «ما اگر خانواده را واقعاً مقدم میشماریم، باید در تمامی ژانرها به خانواده توجه داشته باشیم. حتی اگر فیلم فلسفی یا درباره هر موضوع دیگری ساخته میشود، باید توجه شود که مخاطب اول آن خانواده است، نه فرد. در این جشنواره نیز مخاطب تنها عماریون نیستند، بلکه خانواده عماریون هستند.»
وی با اشاره به اینکه سینمای ایران در دهههای گذشته در مسیر رشد و تکامل خانواده مقاوم حرکت نکرده است، بیان کرد: «متأسفانه ما در حوزه هنر مقاومت خانواده، آثار خوبی در سینما به حد لازم تولید نکردهایم. امیدوارم جشنواره عمار فرصت مناسبی برای فیلمسازان باشد تا از هنر مقاومت خانواده، که دارای قصههای ارزشمند است، برای ساخت آثار فاخر سینمایی اقتباس کنند.»
حجتالاسلام برمایی ادامه داد: «مقاوم بودن یک خانواده به این معناست که هویت آن بر اساس باورهای بومی و دینی ما شکل گیرد و مواجهه خانواده با مسائل بر پایه این باورها برنامهریزی شود. خانواده مقاوم نیازمند رویکردی توحیدی است.»
این کارشناس رسانه، با اشاره به حضور مادر شهیدان خالقیپور در جلسه، بیان کرد: «در یکی از گفتوگوهایم با مادر شهیدان خالقیپور، ایشان گفتند که در یک روز، پیکر هر دو پسر شهیدم را برایم آوردند. در حالی که همه در حال گریه بودند، من از حضرت زینب (س) برای استواری و محکم بودن یاری خواستم. مادران بزرگوار شهدا، الگویی شایسته برای خانوادههای مقاوم هستند.»
حجتالاسلام برمایی با اشاره به جایگاه امید در خانواده ایرانی و ریشههای توحیدی آن تصریح کرد: «شاخص امیدی که در خانواده ایرانی وجود دارد، بر مبنای نگاه توحیدی شکل گرفته است و این ویژگی در زندگی اجتماعی بسیاری از خانوادهها نمود پیدا میکند. اما متأسفانه در آثار سینمایی، چنین ویژگیای در خانوادهها دیده نمیشود. اگر قرار است مفهوم خانواده مقاوم را بپذیریم، نباید به آن برچسب خاصی بزنیم. خانواده مقاوم صرفاً به معنای خانواده حزباللهی نیست، بلکه میتوان آن را معادل خانواده عرفی ایرانی دانست.»
حجتالاسلام برمایی در ادامه با تأکید بر اهمیت جایگاه خانواده در جامعه افزود: «خانواده صرفاً یک ویترین نیست، بلکه عمق تمام اتفاقات اجتماعی از درون آن شکل میگیرد. برای تصویرسازی خانواده مقاوم در آثار نمایشی، نیازمند زیرساختهایی هستیم که ارزشهای این نهاد را تقویت و شارژ کنند. نکته مهم دیگر این است که در خانواده ایرانی، مقاومسازی درونی بهصورت طبیعی اتفاق میافتد، اما این ویژگی مثبت باید به شکلی ملموس و بیرونی نیز نمود پیدا کند، بهویژه در مواجهه با مشکلات اجتماعی.»
این کارشناس رسانه در پایان با اشاره به کاستیهای سینمای ایران در بازنمایی خانواده ایرانی در حوزه فرهنگی، بیان کرد: «باید از کمالگرایی فاصله بگیریم و به این واقعیت توجه کنیم که خانواده مقاوم در عرف خود زندگی میکند و مقاومت آن باید عرفی باشد. اگر جشنواره عمار بتواند جریانی از نقد منصفانه حکمرانی در خانواده مقاوم را مورد توجه قرار دهد، میتوان به دستیابی به موفقیت نسبی در این زمینه امیدوار بود.»