خانه » اخبار » تلاش برای بیرون آمدن از بایکوت روشنفکری

به گزارش «روابط عمومی جشنواره عمار» و به نقل از روزنامه «صبح نو» نشست خبری هفتمین جشنواره مردمی فیلم عمار، صبح دیروز در دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی واقع در حسینیه هنر با حضور اهالی رسانه و آقایان سید‌رسول منفرد دبیر اجرایی، وحید جلیلی، مسوول شورای سیاستگذاری و نادر طالب‌زاده، دبیر جشنواره برگزار شد. مسئول سیاستگذاری جشنواره (وحید جلیلی) تجلیل از فیلمساز متعهد و برجسته آقای ابوالقاسم طالبی و همچنین شهید خزایی خبرنگار صدا و سیما که در سوریه به شهادت رسید و همچنین تجلیل ویژه از مجموعه زنان انقلابی که در طول نهضت حضرت امام (ع) در حوزه‌های گوناگون نقش‌آفرینی کردند با محوریت خانم مرضیه دباغ را از برنامه‌های تجلیل دردوره هفتم جشنواره دانست.

در این‌باره به گفت‌وگو با نادر طالب‌زاده دبیر جشنواره عمار و هچنین وحید جلیلی مسوول سیاست‌گذاری این جشنواره نشستیم.

هفتمین دوره جشنواره عمار را پیش‌رو داریم. بعد از گذشت ۶دوره از تاثیرات و دستاوردهای این جشنواره برای سینمای ایران بگویید.
طالب‌زاده: جشنواره عمار موج جدیدی از فیلمسازان متعهد است که وارد جریان سینما شده‌اند و علت اینکه موضوع جشنواره رونق گرفته سراسری بودن آن است‌، همچنین همراه با تربیت نیرو بوده و اکران عمومی نیزدر همه جا قابل توجه بوده است. بسیار شبیه به روحیه جهاد سازندگی است که در اول جنگ داشتیم، با چنین روحیه‌ای جلو آمده و ان‌شاءالله یک جهاد سازندگی رسانه‌ای است. با ایده‌های خوبی که دوستان به‌ویژه آقای جلیلی دارند به جاهای بهتری خواهیم رسید.
جلیلی: این جشنواره در دو حوزه موفقیت‌های خوبی داشته است؛ یکی در معرفی سوژه‌های جدید سینمایی در طول این چند سال یک‌سری حوزه‌های موضوعی که فیلتر، سانسور و بایکوت شده بود تلاش شد که از زیر بار آوار بایکوت روشنفکری خارج شود و به فضای سینمای ایران چه مستند و چه داستانی معرفی شود. این یک جنبه آن است. در تاریخ انقلاب، سبک زندگی اسلامی ایرانی، شخصیت‌های محلی روستایی و حوزه‌هایی که کمتر پرداخته می‌شد، در حوزه نقد، فضای فعالیت‌های بین‌المللی انقلاب و جمهوری اسلامی یکی از دستاوردهاست. جشنواره عمار مخاطبی را به سینما معرفی کرده که تا پیش از آن با هیچ بخشی از سینمای ایران ارتباط جدی نداشت. شما در صدها شهر و روستای کشور، مراکز اکرانی می‌بینید که فیلم‌هایی را از سینمای کشور می‌برند به مخاطب عرضه می‌کنند که مخاطب هیچ دلبستگی به تعاریف کلیشه‌ای سینمای ایران ندارد.

نیروها و استعدادهایی در طول ادوار جشنواره عمار برگزیده شده‌اند که درجشنواره‌های دیگر یا دیده نمی‌شوند یا کم دیده می‌شوند. مسوولان جشنواره چه برنامه‌هایی را برای این فیلمسازان دارند؟
طالب‌زاده: معمولاً سال بعد هم کمک کردیم که فیلم بسازند. اینکه دیده نمی‌شوند را نمی‌دانم اما بعد از جشنواره عمار، در جای دیگر دیدم که نمایش می‌دهند و بعدها در تلویزیون مطرح شده‌اند. کیفیت کار وقتی بالا رفت کار و فیلمساز خود به خود دعوت می‌شود. برنامه‌های تلویزیونی می‌توانند کمک زیادی کنند. برنامه هفت با اجرای آقای بهروز افخمی خیلی از فیلمسازان جوان را دعوت کرده و معرفی می‌کند، همان کاری که ما در برنامه راز می‌کردیم و ان‌شاءالله جواب می‌دهد.
جلیلی: بهترین حمایت از هنرمند و سینماگر فراهم کردن فضایی برای ارتباط او با مخاطب است. هدف اصلی در جشنواره عمار این است. جشنواره عمار یک دستگاه عریض و طویل با امکانات آنچنانی نیست. هدف اول حمایت نرم‌افزاری از جریان جوان سینمای انقلاب اسلامی است. این شاید مهم‌ترین کاری است که جشنواره عمار برای فیلمسازان توانسته انجام دهد؛ یعنی فضایی را فراهم کرده که آثارشان برود و با مخاطب مواجه شود، بازتاب منفی و مثبت بگیرد که هم به فیلمسازان شوق و انرژی و انگیزه دهد هم آنها را متوجه نقاط ضعف کارهایشان کند.

آیا بعد از گذشت این سال‌ها سیاست و قوانین جشنواره را نیازمند بازنگری و به‌روز شدن می‌دانید؟
طالب‌زاده: بله، من موافق بازنگری هستم و جشنواره همیشه در هر بعدی و در هر شرایطی که پیش می‌آید نیاز به بازنگری و به‌روز شدن دارد. افراد مختلف ایده‌هایی می‌دهند و در سطح بین‌الملل هم می‌بینیم که فکرهای خوبی اتفاق می افتد.
جلیلی: ما در مسیر راه پیش رو با توجه به تجربیات تازه و ابتکارات جدیدی که در سطوح صفی و عملیاتی اتفاق می‌افتد همواره باید نگاه‌مان را به ظرفیت جشنواره عمار تازه کنیم و الحمدلله این اتفاق دارد می‌افتد اما اینکه بگوییم مبانی غلطی در این جشنواره دنبال می‌شده که نیاز به تصحیح بنیادین دارد اینطور نیست و مبنای ورود عمار به سینما مبنای دقیقی بوده که هر چه پیش‌تر می‌رویم درست بودن آن بیشتر آشکار می‌شود.

جشنواره عمار به آرمان‌ها و ارزش‌های انقلاب توجه دارد. این در حالی است که در کلیت سینمای کشورمان این نوع نگرش کمتر است. چرا این نوع سیستم در سینما وجود دارد؟
جلیلی: دو نوع هنر در سینما داریم؛ هنر متعهد به انقلاب اسلامی و هنر متعهد به غرب و مبانی سکولاریسم. چه در داخل و چه در جهان صحنه درگیری دو هنر متعهد است. یک فیلم ایدئولوژیک، تبلیغاتی و ۱۰۰ در صد سفارشی مثل «آرگو» جایزه اسکار می‌گیرد در حالی که از لحاظ حرفه‌ای و معیارهای فنی سینما طراز بالایی ندارد ولی آن را به‌عنوان بهترین اثر سینمایی سال در جهان معرفی می‌کنند. «آرگو» واقعاً از نظر سینمایی یک فیلم متوسط است ولی تعریف درست سینما را آنها فهمیده‌اند، که وجه رسانه‌ای سینما هم مهم و جزو ماهیت سینماست و از آن حمایت می‌کنند. در کشور ما نیز به همین شکل است. فیلم‌های جدی داریم که به‌دنبال تثبیت مبانی فرهنگی و اعتقادی و آرمانی این جامعه است و فیلم‌هایی هم داریم که به دنبال تغییر آن به سمت مبانی جوامع غربی است. این دو جریان هر دو در کشور حضور دارند. سال اخیر بهترین سال در خصوص تولیدات انقلابی بوده است. از «یتیم‌خانه ایران» تا «ایستاده در غبار» و «سیانور» و حتی فیلم‌هایی مانند «ابوزینب» که سال‌ها برای ساخت آنها انتظار می‌کشیدیم. جشنواره عمار تلاشی است برای بازسازی سازمان تماشای سینمای انقلاب اسلامی.

آقای جلیلی در نشست خبری جشنواره صحبت از سازمان تماشا کردند که باید در بدنه سینمای انقلابی شکل گیرد. چرا حوزه هنری به‌عنوان تریبون پخش فیلم‌های انقلاب اسلامی بعضاً فیلم‌های روحوضی پخش می‌کند؟ با این وضعیت تکلیف چیست؟
طالب‌زاده: هر جا یک سیاست و انعطافی دارد و من به آنها احترام می‌گذارم. در آن نهاد هم یک گروه اندیشه جمع شده و فکر می‌کنند. بنابراین آنها هم کار خود را می‌کنند و ما هم کار خودمان را. در زمان شهید آوینی هم از آقای زم انتقاد می‌کردند ولی او مسیر خود را می‌رفت. به نظرم اشکالی ندارد و این میزان انعطاف اشکالی ندارد.