کارگردان انیمیشن «قصههای باباحاجی» عنوان کرد: اقدامی که میتوان در راستای بهبود فرآیند اکران مردمی جشنواره عمار انجام داد، ایجاد پل ارتباطی بین اکرانکنندگان و تولیدکنندگان آثار جشنواره است، به عبارتی تهیهکننده یک اثر میبایست در جریان نحوه اکران اثر قرار گیرد و از بازخوردهای آن اطلاع یابد که تحقق این امر بدون وجود پل ارتباطی بین اکرانکنندگان و تولیدکنندگان ممکن نیست.
در گفتگویی که با عبدالامیر سبیعی داشتیم به بازخوانی آثار ارسالی وی در دورههای پیشین جشنواره عمار پرداختیم، سبیعی در همین راستا عنوان کرد: انیمیشن «قصههای باباحاجی» حکایت یک معلم بازنشسته است که نوههای او در ایام تعطیلات به منزلش میآیند؛ در یکی از قصهها که سال گذشته به آن پرداخته شد. نوههای باباحاجی یک بادبادک خارجی به همراه خود به منزل پدربزرگ میآورند.
کارگردان انیمیشن «قصههای باباحاجی» ادامه داد: زمانی که بچهها به روی پشت بام میروند و در حال بازی با بادبادک هستند، نخ بادبادک از دستشان رها میشود، بچهها که میبینند بادبادک را باد برده و وسیلهای برای سرگرمی ندارند با روحیهای درهمشکسته بر میگردند. یکی از دوستان باباحاجی که هرازگاهی به منزل او سر میزند بچهها را در این حال و وضع میبیند و سعی میکند به آنها دلگرمی بدهد.
وی افزود: دوست باباحاجی که با نام «آقا سید» معرفی شده است به بچهها پیشنهاد میدهد که خودشان یک بادبادک جدید بسازند، این پیشنهاد در ابتدا با مخالفت بچهها مواجه میشود چرا که بچهها انجام چنین کاری را در توان خود نمیبینند اما با اصرار و کمک آقا سید برنامه بر این میشود که وسایل موردنیاز برای ساخت بادبادک را فراهم کنند و خودشان یک بادبادک جدید درست کنند؛ در نهایت بچهها به کمک آقا سید یک بادبادک جدید میسازند و در مییابند که با انگیزه و تلاش میتوانند بر مشکلات غلبه کنند و نیازهای خود را برطرف نمایند.
سبیعی از انگیزه اصلی خود برای ساخت این اثر سخن به میان آورد و بیان داشت: انیمیشن «قصههای باباحاجی» در راستای لزوم توجه به کالاهای تولید داخل و ایجاد روحیه خودباوری در بین کودکان و نوجوانان ساخته شده است و سعی دارد نشان دهد که با اتکا به استعداد و توانمندیهای داخلی میتوان بر کمبودها و مشکلات فائق آمد.
کارگردان انیمیشن «قصههای باباحاجی» به پیشینه حضورش در دورههای مختلف جشنواره عمار اشاره کرد و گفت: بنده تاکنون در چهار دوره از جشنواره فیلم عمار حضور داشتهام؛ آثار ارسالی بنده در سال ۹۴ و ۹۵ مورد تقدیر قرار گرفت و موفق به کسب فانوس جشنواره شد، در سال ۹۳ نیز اثری تحت عنوان «مهمان ناخوانده» در مورد مشکلات ناشی از ترویج ماهواره در سطح جامعه به جشنواره ارسال کردیم که آن نیز با استقبال بینندگان مواجه شد و مورد تقدیر برگزارکنندگان جشنواره قرار گرفت.
وی ادامه داد: اثری که سال ۹۴ تحت عنوان «دو نفر بر فراز یک منبر» به جشنواره ارسال کردیم به موضوع حادثه غدیر خم اشاره داشت و داستان دو جوان جنوبی را به تصویر میکشد که تصمیم میگیرند در مرز شلمچه نمایشی با مضمون حادثه غدیر خم و خطبهخوانی پیامبر در این مکان اجرا کنند.
سبیعی افزود: سال ۹۵ نیز با انیمیشنی به نام «جنگ جهانی سوم» در جشنواره حضور یافتیم که به موضوع جنگ نرم و تاثیر ماهواره بر ابعاد فرهنگی جامعهی ایران اشاره داشت، این اثر نیز موفق به کسب فانوس جشنواره عمار شد.
این مستندساز به تجربه خود در زمینه تولید آثار انیمیشن اشاره کرد و اظهار داشت: اولین سالی که بنده و دوستانم تصمیم به تولید فیلم انیمیشن گرفتیم از هیچگونه تجهیزات پیشرفتهای برخوردار نبودیم؛ نخستین انیمیشنی که ما ارائه کردیم با استفاده از یک کامپیوتر معمولی خانگی تدوین شده بود؛ به عبارتی نبود تجهیزات پیشرفته و عدم برخورداری از حمایتهای مالی مانع حرکت ما نشد و نتوانست ما را از دستیابی به اهدافمان بازدارد، حال به دیگران نیز توصیه میکنم چنانچه علاقهمند به ساخت انیمیشن یا تولید مستند هستند، به دلیل نداشتن تجهیزات پیشرفته و عدم تامین اعتبارات مالی کار خود را معطل نکنند و سعی کنند با سادهترین ابزار کار خود را شروع کنند.
کارگردان انیمیشن «قصههای باباحاجی» خاطرنشان کرد: اصل و اساس موفقیت در زمینه تولید آثار هنری و رسانهای، اعتقاد به هدفی است که فرد دنبال میکند، چنانچه کسی به هدفی اعتقاد داشته باشد میتواند به بهترین و دلنشینترین شکل ممکن حرف خود را بیان کند و این درحالی است که اگر تولیدکننده یک اثر به موضوع مطرح شده اعتقاد نداشته باشد با پیشرفتهترین تجهیزات نیز نمیتواند با مخاطب ارتباط بگیرد.
عبدالامیر سبیعی در بخش دیگری از سخنان خود به سازوکار اکران مردمی جشنواره فیلم عمار اشاره کرد و اظهار داشت: اینکه اکران آثار جشنواره توسط مردم انجام میشود یک وجه تمایز بین جشنواره عمار و دیگر جشنوارههاست؛ اقدامی که میتوان در راستای بهبود فرآیند اکران مردمی جشنواره عمار انجام داد، ایجاد پل ارتباطی بین اکرانکنندگان و تولیدکنندگان آثار جشنواره است، به عبارتی تهیهکننده یک اثر میبایست در جریان نحوه اکران اثر قرار گیرد و از بازخوردهای آن اطلاع یابد که تحقق این امر بدون وجود پل ارتباطی بین اکرانکنندگان و تولیدکنندگان ممکن نیست.