مالک در حالی که مشغول کشیدن نقاشی است مادرش از او می‌پرسد: «چرا آسمان نقاشی‌اش پر از هواپیماهای اسرائیلی است؟». او جواب می‌دهد: «چون صدای آنها در سرم هست … آنها کودکان را می‌کشند».
این روایت کلیپی است که وفاء العدینی، خبرنگار فلسطینی در صفحه مجازی خود منتشر کرده بود. تنها چند روز بعد از انتشار این کلیپ، خانه‌شان هدف بمباران قرار گرفت.
اندکی بعد از اذان صبح روز دوشنبه، سی‌ام سپتامبر بود که رژیم صهیونیستی خانه وفاء العدینی خبرنگار فلسطینی در «دیرالبلح» نوار غزه را بمباران کرد. در این حادثه، منیر همسر وفاء و دو فرزند کوچک‌شان، تمیم و بلسم به شهادت رسیدند و دو فرزند بزرگ‌تر او، سراج و مالک نیز به شدت مجروح شدند.
وفاء العدینی 174مین خبرنگار شهید فلسطینی است که بعد از7 اکتبر، توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده است. انجمن خبرنگاران فلسطینی در بیانیه‌ای ضمن محکومیت شهادت او اعلام کردند: «وفاء عمر خود را وقف روایت رنج‌های مردم مظلوم فلسطین در رسانه‌های بین‌المللی و فلسطینی کرده بود. با شهادت او، رسانه‌های ملی فلسطین یک صدای آزاد که سرشار از عشق به فلسطین و مردمش بود را از دست دادند؛ مردمی که برای آزادی و تعیین سرنوشت خود مبارزه می‌کنند.»
روایت وفاء
وفاء العدینی در اردوگاه پناهندگان «الشاطی» نوار غزه متولد شد. او فعالیت‌های سیاسی خود را از همان دوران جوانی آغاز کرد. وی در بسیاری از تظاهراتی که علیه اقدامات وحشیانه رژیم صهیونیستی در انتفاضه دوم شکل گرفته بود، حضور داشته است.
وفاء پس از آنکه در رشته زبان انگلیسی از دانشگاه الاقصی فارغ‌التحصیل شد، با وجود علاقه‌ای که به معلمی زبان داشت، تصمیم گرفت خبرنگار شود تا بتواند رنج مردم سرزمینش را به زبان رایج دنیا یعنی انگلیسی روایت کند. او تصویرسازی رسانه‌های اصلی درباره فلسطین را باور نداشت و معتقد بود روایت‌‌هایی که روزنامه‌نگاران این رسانه‌ها از فلسطین منتشر می‌کنند بیش‌تر عاملی برای اشغالگری رژیم صهیونیستی و کشتن مردم بی‌گناه فلسطین است.
او می‌خواست تصورات کلیشه‌ای که درباره مردم فلسطین در جوامع غربی بود را تغییر دهد. او مدیر اولین گروه از دختران جوان فلسطینی شد و آنها را برای به اشتراک گذاشتن داستان زندگی‌شان با مردم جهان آموزش داد. وفاء تلاش‌های زیادی برای پوشش وقایع مهم در غزه، از جمله تهاجم‌های رژیم صهیونیستی در سال‌های 2008 و 2014 داشت به طوری که در این مدت خانه‌اش ویران شد.
العدینی با وجود همه سختی‌هایی که بعد از ویران شدن چندباره خانه‌شان به وجود آمد همچنان بدون آنکه وقفه‌ای در کارش ایجاد شود به زبان انگلیسی مقاله می‌نوشت، با فعالان خارجی مصاحبه می‌کرد و در کنفرانس‌های مجازی حاضر می‌شد تا صدای مظلومیت مردم فلسطین را به جهانیان منتقل کند. وفاء در حرکت مردمی که در30 مارس 2018 به نام «راهپیمایی بزرگ «بازگشت» صورت گرفت نه به عنوان خبرنگار معمولی بلکه به عنوان خبرنگار معترض حاضر شد و همراه با مردم، پایان محاصره و آزاد کردن فلسطین و اصرار بر حق بازگشت به روستاهای اصلی خود را مطالبه کرد. او درباره شهدا و مجروحانی که به دست تک‌تیراندازان اسرائیلی مورد هدف قرار گرفته بودند گزارشی نوشت و به خانواده آنها تسلیت گفت.
این خبرنگار شهید علاوه بر آنکه مدیر واحد رسانه‌های خارجی در Althorayaya for Media بود؛ موسس و مدیر گروه خبری 16 اکتبر نیز بود. گروهی که شامل خبرنگار و فعالان رسانه‌ای است که ماموریت دارند تا جنایات و نقض‌های صورت‌گرفته توسط نیروهای اشغالگر رژیم صهیونیستی را رسانه‌ای کنند و اجازه ندهند روایت‌های نادرستی از واقعیت زندگی آنان به نمایش گذاشته شود.
فعالیت‌های مجازی وفاء محدود به موارد گفته شده نیست. حضور وی در شبکه‌های اجتماعی چون فیس‌بوک، توییتر و اینستاگرام حاکی از آن است که این خبرنگار از هر بستری که به وسیله آن می‌توانست با مردم جهان به منظور به تصویر کشیدن مظلومیت فلسطینیان ارتباط گیرد، استفاده می‌کرد.
«دیگر کافی است … مقاومت غزه به جنایات و کشتارهای مداوم اشغالگری اسرائیل پاسخ می‌دهد.» این جمله‌ای است که وفاء در حمایت از طوفان‌الاقصی در صفحه مجازی خود منتشر کرده بود. جمله‌ای که روحیه قوی او را در مبارزه برای به آزادی رساندن مردمان سرزمینش را نشان می‌دهد.
وفاء با وجود آنکه از خطرات خبرنگاری در وضعیت جنگی آگاه بود ولی به طور خستگی‌ناپذیری در شرایط بسیار سختی که رژیم صهیونیستی بعد هفت اکتبر و طی مدت یک‌ساله برای مردم غزه به وجود آورده بود، همچنان به ضبط گزارش تصویری از اشغالگری‌های وحشیانه رژیم صهیونیستی و نوشتن از سختی ادامه زندگی در شرایط جنگی می‌پرداخت.
“در غزه هیچ گونه لباس یا تجهیزات حفاظتی برای خبرنگاران وجود ندارد.” عنوان آخرین گزارشی بود که او در ماه اوت، درباره ترور روزنامه‌نگار الجزیره به نام «اسماعیل الغول» نوشت. این گزارش درباره شرایط سخت و ناایمن خبرنگاران غزه است که در آن به انتقاد از نبود هرگونه حمایت یا تجهیزات ایمنی برای خبرنگاران پرداخته شده است.
در این گزارش آمده است: «روزنامه‌نگاران فلسطینی، به‌ویژه تأثیرگذاران رسانه‌های اجتماعی، که به‌طرز قهرمانانه‌ای با شکم‌های خالی و غالباً بدون برق برای پوشش نسل‌کشی مردم خود کار می‌کنند، نه تنها در معرض قتل و بازداشت قرار دارند، بلکه تهدیدهای مداوم مرگ از طرف رژیم صهیونیستی را نیز تحمل می‌کنند.» او در این باره می‌گوید: «هدف از حذف روزنامه‌نگاران، تأسیسات مطبوعاتی و ممنوعیت ورود روزنامه‌نگاران بین‌المللی، خفه کردن اطلاعات و جلوگیری از پخش واقعیت کشتار در حال وقوع به جهان است.»
در یادداشتی که به نقل از دوست شهید و بعد از شهادت او منتشر شد به ایمان قوی و توکل بی‌وقفه او به خدا در همه امور اشاره شده است. دوست شهید او را فردی متعهد به حرفه‌اش معرفی می‌کند و می‌گوید: «وفاء متعهد به این بود که مطمئن شود داستان‌های مردمش شنیده می‌شوند و صدای آنها خاموش نمی‌شود. آزادی بدون صدا وجود ندارد. این تعهد به آزادی مردمش زندگی او را تعریف کرد و در نهایت سرنوشت او را رقم زد.»
دبیرخانه جشنواره مردمی فیلم عمار فراخوان «پانزدهمین» دوره این رویداد سینمایی را در پنج بخش «رقابت اصلی جشنواره»، «فیلم‌ما»، «اکران مردمی»، «قصه‌ما» و «جوایز مردمی» اعلام کرد.ادامه
دبیرخانه جشنواره مردمی فیلم عمار فراخوان «پانزدهمین» دوره این رویداد سینمایی را در پنج بخش «رقابت اصلی جشنواره»، «فیلم‌ما»، «اکران مردمی»، «قصه‌ما» و «جوایز مردمی» اعلام کرد.ادامه
جشنواره عمار برای پشتیبانی از مردم لبنان و رزمندگان مقاومت پویش مردمی رج‌های مقاومت را راه‌اندازی کرده است. این پویش، نهضت مردمی بافت کلاه، دستکش و شال‌گردن است.ادامه
ورود به آرشیو
