به گزارش روابط عمومی جشنواره عمار به نقل از فرهنگ نیوز، مستند «داد» به کارگردانی حجت عدالت پناه و تهیه کنندگی حامد بامروت نژاد، فیلمی که توانست در جشنواره عمار توجه بسیاری از موافقان و حتی منتقدان را به خود جلب کند. «داد» در مدرسه سینمایی عمار تولید شده و به خوبی توانسته به فساد موجود در شبکه حمل و نقل کشور بپردازد و نشان دهد که علی رغم داد و فریادهای کامیونداران که اصلی ترین رکن شبکه حمل و نقل هستند، نه تنها مسئولان به این موضوع رسیدگی نمی کنند بلکه با معترضان به فساد نیز برخورد می شود.
به مناسبت آغاز اکران های مردمی مستند «داد» با حجت عدالت پناه، کارگردان فیلم به گفتگو نشستیم که متن کامل آن به شرح زیر است:
درباره دلیل انتخاب سوژه مستند «داد» و به تصویر کشیدن اعتراضات صنفی کارگران و مشاغل مختلف در این مستند صحبت کنید؟
حجت عدالت پناه: چندین سال در حوزه مستند کار کردم و پیش از آن نیز با مسائل اقتصادی، سیاسی و اجتماعی درگیر بودم و خودم را در جرگه و چارچوب بچه های انقلاب تعریف می کنم و عملکردم نیز اینگونه بوده که به سیستم کشور و در کل به نظام جمهوری اسلامی ایران کمکی کرده باشم، البته فعالیت هایم در حوزه فرهنگی متنوع بوده است و در چند سال اخیر وارد حیطه مستندسازی شدم و در این چند سال هم بیشتر مستند دینی تولید کرده ام.
شاهد ظاهر مستند «داد» یک مستند انتقادی با تم سیاسی باشد، ولی شخصا معتقدم که یک مستند دینی و با نگاه عمیق تر است؛ چرا که اگر دقت کنیم، می بینیم آثار دینی یا به تاریخ و زندگی بزرگان دین می پردازد و یا به رویدادهایی که مسائل دینی در آنها محور اصلی هستند و یا در آنها به ظواهر دینی مانند نماز و روزه و …. پرداخته می شود؛ ولی در «داد» به لایحه های عمیق تر دین که بحث عدالت است، پرداخته شده؛ چرا که عدالت و دفاع از مظلوم قلب دین به شمار می رود.
در واقع در این مستند نشان دادیم که اگر در جایی بی عدالتی صورت می گیرد، مردم «داد» خودشان را می زنند و قطعا باید این صدا شنیده شود، با این حال متاسفانه نه تنها این صدا شنیده نمی شود، بلکه در برخی مواقع سرکوب هم می شود و بدتر از آن، اینکه با عواملی که صدایشان را بلند کرده اند برخورد می شود. بنده به عنوان کسی که در مدرسه سینمایی عمار حضور داشتم، دغدغه ام این بود که این مسئله را رفع کنم و در حقیقت یک گره ای از سیستم کشور باز کرده باشم و اگر لکه ای هم وجود دارد، آن را پاک کنیم و با همین نگاه وظیفه اصلی مان را که همان امر به معروف است در این مستند انجام دادیم.
درباره امر به معروف باید بگویم که متعالی ترین نوع امر به معروف، امر به معروف نسبت به حاکمیت است و این مهم را امام علی (ع) در نهج البلاغه تببین کرده اند و در بیانات امام و مقام معظم رهبری نیز وجود دارد، قطعا همانگونه که نظام نسبت به مردم وظایفی دارد، مردم نیز نسبت به حاکمیت و نظام چند وظیفه اصلی دارند که یکی از آنها امر به معروف مدیران و مسئولان کشور است و ما در مستند «داد» با همین نگاه وارد شدیم که اگر اشکالی در سیستم کشور وجود دارد و عده ای حق شان اجحاف شده، کسانی که در این خصوص وظیفه دارند، باید به آن رسیدگی کرده و مشکل را برطرف کنند.
خوشبختانه از فیلم استقبال خوبی صورت گرفت و به دنبال آن گفتمان سازی هم ایجاد شده است و کسانی که نگاه های عمیق سیاسی و امنیتی داشته و دلسوز نظام و انقلاب اسلامی هستند، از اتفاقاتی که در حال رخ دادن است، دل نگران بوده و معتقدند که این مسائل در دراز مدت به جایگاه اجتماعی، دینی و امنیتی نظام جمهوری اسلامی ایران ضربه خواهد زد.
روند تولید مستند «داد» از پژوهش تا تدوین کار چقدر زمان برده است؟
عدالت پناه: از سال ۹۰ به صورت حرفه ای در حوزه مستندسازی ورود کردم و آثار مختلفی هم در این حوزه تولید کردم. ایده اولیه مستند «داد» با توجه به اتفاقاتی که اوایل امسال رخ داد، از جمله اتفاق پایانه باربری بندرعباس و تحصن چند هزار راننده در این پایانه، شروع شد و بعد از آن هم اخبار شلاق خوردن کارگران، مسائل مربوط به پرستاران و اعتراضات معلمان را داشتیم که همه این اتفاقات باعث تولید این مستند شد، البته باید بگویم که از تیر ماه ایده ساخت این مستند به ذهنم رسید تا اینکه از اوایل شهریور ماه تصویربرداری کار را به طور جدی دنبال کردیم و مستند برای افتتاحیه هفتمین دوره جشنواره فیلم عمار آماده شد.
«داد» یک نگاه انتقادی تا حدود تند نسبت به عملکرد دولت داشته است، این مهم مشکلی در روند تولید کار ایجاد نکرد؟
عدالت پناه: در وهله اول باید بگویم که تنها دولت نیست؛ چرا که ما یک سیستم حاکمیتی داریم که دولت تنها بخشی از آن را تشکیل می دهد، قوه قضائیه و مجلس هم دیگر بخش های نظام هستند و انتقاد ما نسبت به کل سیستم کشور بوده است؛ چرا که برخی ناکارآمدی ها وجود دارد که اگر هر بخشی از حاکمیت وظیفه خودش را به درستی انجام می داد، الان شاهد این اتفاقات نبودیم.
ما در اتفاق پرستاران می بینیم که وزارت بهداشت برخورد پرستاران را به طور جدی در سرلوحه کار خود قرار می دهد، در حالی که انجام دادن طرح تحول سلامت بدون انتقاد نبوده و نمی توان گفت که هیچ کس حق اعتراض ندارد و یا اینکه هر کسی که انتقاد می کند، حرف اشتباهی می زند، بلکه باید حرف منتقدان را شنید و با ادله و مستدل با منتقدان صحبت کرد؛ چرا که پرستاران معتقدند در سیستم بهداشت کشور بی عدالتی وجود دارد و بخش زیادی از بودجه بیت المال صرف بخش بهداشت و درمان کشور شده و پرستاران معتقدند که این بودجه باید عادلانه تقسیم شود، البته قطعا گام های مثبتی هم در جهت کاهش هزینه های مردم در طرح تحول سلامت برداشته شده، ولی نسبت به گام های اشتباه باید انتقاد کرد.
متاسفانه تحمل مدیران بهداشت کشور در حدی نبوده که به صحبت ها و انتقادات پرستاران گوش کنند، در حالی که نظام پرستاری، نظام برآمده از جامعه پرستاری است و وقتی بزرگان این حوزه نسبت به طرح تحول سلامت انتقاد دارند، قطعا باید حرف های آنها را شنید و از آنها مشورت گرفت، ولی این مهم محقق نشد.
در بحث شلاق زدن کارگران هم باید بگوییم که اگر دولت می توانست شرایط را به گونه ای رقم بزند که کارگران در صنوف مختلف اخراج نشوند و کار به تحصن نکشد، این اتفاق نمی افتاد؛ از سوی دیگر اگر قوه قضائیه با مدیریت بهتری وارد این بحث می شد، نیاز نبود برای چند کارگری که جلوی معدن و برای احقاق حق شان تحصن کرده اند، حکم شلاق صادر شود و اگر این اتفاق نمی افتاد، عوارض سیاسی نیز برای نظام ایجاد نمی شد.
در مستند «داد» هدف مان تنها یک بخش از حاکمیت یعنی دولت یا قوه قضائیه نیست، بلکه نگاه مان به کل مجموعه حاکمیتی است؛ چرا که اگر به طور مثال مجلس به قانون کار و یا سایر مباحث مرتبط به این حوزه به خوبی نظارت داشت، شاید دامنه این اتفاقات و اعتراضات صنفی به قدری گسترده نمی شد که بعد از شلاق خوردن کارگران معدن آق دره، شاهد باشیم که کارگران معادن دیگر هم تحریک شده و دست به اعتراض بزنند. مدیران باید یک فکر اساسی داشته باشند تا به جای برخورد قهری با این قبیل معضلات اعتراضی که دامنه اجتماعی دارند، آنها را برطرف کنند.
متاسفانه گاهی می شنویم که اگر یک عده ای در جایی نسبت به مسائل اجتماعی و بی عدالتی ها معترض شدند، علیه نظام و امنیت کشور اقدام کرده اند، در حالی که این مهم ظلم به نظام جمهوری اسلامی ایران به شمار می رود؛ چرا که نظام و انقلاب ما به گونه ای طراحی شده که اگر جایی نسبت به مردم بی عدالتی و ظلمی صورت گرفته، مردم باید نسبت به آن اعتراض کنند و همچنین نظام ما به گونه ای طراحی شده که مردم باید بر عملکرد مسئولان نظارت داشته باشند، در حالی که می بینیم که اگر اعتراضی صورت بگیرد، سریعا با آن برخورد می شود و این مسئله اصلا در ایده آل انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران نیست.
در «داد» چند سوژه و یا بهتر بگوییم چند اعتراض از صنوف مختلف روایت شده است، تصور نمی کردید اینگونه روایت به اصل مستند آسیب می زند؟
عدالت پناه: چنین نگاهی نداشتم؛ چرا که می خواستم به یک مفهوم کلی یعنی عدالت و بی عدالتی بپردازم و به جای اینکه به زندگی شخصی سیدمیثم صفاییان، به عنوان نماینده رانندگان معترض ورود کنم، به کل مسئله اعتراض رانندگان پایانه باربری بندرعباس اشاره کردم؛ البته می شد و می توان یک فیلم مستند جداگانه درباره زندگی این فرد هم ساخت، ولی من یک نگاه جامع داشتم و می خواستم یک مفهوم کلی را که آن برخورد اشتباه حاکمیت با اعتراضات صنفی است نشان دهم تا بگوییم نوع نگاه مسئولان که همان خادم مردم بودن است، عوض شده و قطعا اگر اینگونه بود، شاهد چنین مشکلاتی نبودیم؛ در حالی که امام (ره) که هم مرجع تقلید بودند و هم رهبر دینی و سیاسی جامعه ما بودند، عنوان می کنند که خدمتگزار مردم هستند و قطعا چنین نگاهی هم باید در مدیران و مسئولان ما باشند، ولی متاسفانه اینگونه نیست و قطعا این مهم در درازمدت باعث از بین رفتن امنیت کشور می شود؛ چرا که دلسردی و دلزدگی ایجاد می شود.
در این مستند به قوه قضائیه نیز تذکر داده ایم که در احکام شان عدالت وجود ندارد؛ چرا که آنجایی که باید به طور جدی ورود پیدا کنند مانند بحث حقوق های نجومی و مفاسد اقتصادی، می بینیم که این اتفاق نمی افتد، ولی زمانی که در یکی از شهرهای دور افتاده کشور چند کارگر در جلوی معدنی دست به اعتراض می زنند، بلافاصله قوه قضائیه ورود پیدا کرده و حکم شلاق صادر می شود و قطعا این مسئله بی عدالتی است. از این رو ما با کنار هم گذاشتن سوژه های مختلف در «داد» نشان دادیم که تنها یک مورد اعتراض نسبت به بی عدالتی را نداشته ایم و نا به سامانی مدیریتی کشور در حال تسری به کل جامعه است.
در روند تولید کار تا چه اندازه مشکل داشته اید؟
عدالت پناه: قطعا مشکلاتی داشتیم، البته چون ما روند تولید مستند را رسانه ای نکرده بودیم، در بسیاری از موارد کارمان را به صورت غیرمستقیم پیش می بردیم، با این حال در برخی موارد نیز مشکلاتی ایجاد می شد؛ چرا که ما دست روی مسائلی گذاشته بودیم که از لحاظ امنیتی برای کشور مشکل ساز شده بود و از طرف دیگر نیز رسانه های بیگانه بر روی آن مسائل مانور تبلیغاتی کرده بودند. به طور مثال ما می خواستیم برای برخی از صحنه های فیلم مان مستقیما با مردم ارتباط داشته باشیم و چون آشنایی با آنها نداشتیم، از برخی رابطه ها استفاده کردیم که در میانه راه آن رابطه ها ما را تنها گذاشتند، با این حال کار را پیش بردیم و خدا رو شکر در روند تولید با مشکل چندانی روبه رو نشدیم.
البته بعد از رونمایی از فیلم مشکلاتی برای اکران مستند ایجاد شد؛ چرا که بعد از برگزیده شدن فیلم در بخش نقد درون گفتمانی جشنواره فیلم عمار، زمانی که می خواستیم مستند را در اصفهان اکران کنیم، دادستان آنجا از اکران آن جلوگیری می کند و یا در شهرستان انار، اداره فرهنگ و ارشاد انار مانع از اکران فیلم شد. همچنین مسئولان دانشگاه رفسنجان اجازه اکران فیلم را نداده و عنوان کردند که این مستند وحدت را از بین می برد، در حالی که معتقدم مبارزه با بی عدالتی و ظلم وحدت را بیشتر می کند و همه مردم و طرفداران جناح های مختلف سیاسی، طرفدار عدالت هستند و هیچ فرقی نمی کند که کدام جناح سیاسی قدرت را در دست بگیرد.
باید بگویم که مشکل اصلی ما این است که امروزه هر مسئولی که می خواهد قدرت را در دست بگیرد، شعارهای خوبی می دهد ولی زمانی که قدرت را در دست گرفت، همه آنها را فراموش کرده و یا گاها برعکس آنچه که گفته، عمل می کند و نمونه اخیر آن بحث حقوق نمایندگان مجلس است و اتفاقا با تصویب قانون، حقوق های نجومی را قانونی هم می کند و بدتر از آن اگر کسی نسبت به این مسئله اعتراض داشت، باید با آن برخورد کرد و این مسائل نشان می دهد باید از طریق مردم تغییری ایجاد شود تا در انتخاب فردی که قرار است مسئول شود، دقت بیشتری شده و بر روی رفتار مسئولان نظارت بیشتری شود.
مستند «داد» برای نمایش در جشنواره عمار و همچنین اکران عمومی دچار تغییری شده بود؟
عدالت پناه: شخصا اعتقادی به سانسور ندارم و طبق گفته رهبری، دیپلمات نیستیم و انقلابی ایم و تا آنجایی که توانستیم حرف مان را به طور صریح در مستند بیان کردیم، با این حال مستند دچار ممیزی شد، البته به اصل داستان خللی وارد نشد.
از سوی دیگر تدوین این کار بسیار سخت بود؛ چرا که با اثری پر ریتم و با داستان های مختلف و سفرهای زیاد روبه رو بودیم تا جایی که ما برای ساخت این اثر به یزد، آذربایجان غربی، تهران و …. سفر کردیم که قطعا این مهم کار تدوین را سخت می کرد تا بتوانیم ریتم مناسبی را برای فیلم لحاظ کنیم، از این رو تدوین کار حدود یک ماه زمان برد.
البته باید بگویم که برای اکران های دانشگاهی و عمومی صحبت شده بود که بخشی از فیلم حذف شود ولی بنده قبول نکردم و معتقدم با این کار فیلم، ابتر می شد؛ چرا که ما بحثی را در فیلم مطرح کردیم که اگر می خواستیم دوباره بخشی از آن را حذف کنیم، به محتوای کار لطمه می خورد.
درباره بودجه و هزینه های تولید مستند «داد» صحبت کنید؟
عدالت پناه: چون ساخت این فیلم دغدغه شخصی ام بود، چندان منتظر رسیدن بودجه از نهاد و ارگانی نشدم؛ چرا که مسئله اعتراضات مردمی و برخوردهای قهری با آن موضوع بسیار بدی است که در کشور ما رخ می دهد. در حقیقت به چه دلیل با یک راننده معترض در سیستم حمل و نقل و فساد موجود در پایانه باربری و نقش آن در قاچاق کالا، چرا باید برخوردی قهری صورت بگیرد و این مسئله و معضلات جامعه پرستاری و معلمی برای کشور ما درد محسوب می شود. به طور مثال برای سیدمیثم صفاییان، جرم اقدام علیه امنیت ملی ثبت شده و این نشان می دهد که تعریف ما از امنیت و اقدام علیه آن متفاوت شده است.
بعد از اینکه ایده این مستند را با دانشجویان جنبش عدالتخواه مطرح کردیم و بعد از اینکه مطمئن شدیم چنین اتفاقاتی در کشور رخ می دهد، دوربین بر دست گرفتیم و به سراغ تولید مستند رفتیم و در وهله اول نیز برای آشنایی با خانواده صفاییان به یزد رفتیم، البته وی در آن زمان در زندان به سر می برد و استارت کار از یزد زده شد، بعد از آن مدرسه سینمایی عمار با بنده تماس گرفت و عنوان کرد که آمادگی همکاری در روند تولید مستند را دارند که در نهایت با همکاری یکدیگر کار را تولید کردیم و حامد بامروت نژاد به عنوان تهیه کننده کار هم در محتوا و هم از لحاظ امکانات کمک بسیاری زیادی را در روند تولید انجام داد.
درباره واکنش مسئولان نسبت به مستند «داد» صحبت کنید؟
عدالت پناه: فیلم که پخش شد تعدادی صاحبنظر اثر را دیدند و افرادی که در زمینه موسیقی، فیلم و ادبیات و … صاحبنظر هستند نگاه مثبتی به کار داشتند؛ ولی مسئولان کشور چنین نگاهی نداشتند و حتی وقتی دادستان اصفهان مانع از اکران فیلم شد؛ پیشنهاد کردیم که دادستان کل کشور فیلم را ببیند که اگر فیلم واقعا، فیلم خوبی نیست ما دیگر برای اکران آن تلاش نکنیم ولی معتقدم اگر خودشان فیلم را ببینید اذعان می کنند که کجای کار دستگاه قضا مشکل دارد؛ چرا که یک قاضی در یک شهر کوچک کشور از سر بی دقتی حکمی صادر می دهد که عوارضش کل کشور را از لحاظ پرداختن رسانه های بیگانه به آن مسئله بدهد، از این رو می توان در این زمینه به قاضیان کل کشور آموزش داد.
دادستانی کل کشور مستند «داد» را دیده است؟
عدالت پناه: هنوز در این زمینه خبری به دست ما نرسیده است؛ البته روحانیون مبارزی که به طور جدی وارد بحث عدالتخواهی شده اند، مستند را دیدند و نظرات کاربردی هم نسبت به آن داشتند.
با این حال دبیرخانه جشنواره فیلم عمار کارهای لازم برای رسیدن فیلم به دست مسئولان را پیگیری می کند و شخصا دوست دارم وزیر راه، وزیر بهداشت و رئیس قوه قضائیه این مستند را ببینند.
«داد» شاید اولین مستندی باشد که به این اندازه صریح به بحث معضلات کارگران و صنوف مختلف پرداخته، در این زمینه صحبت کنید؟
عدالت پناه: متاسفانه رویکردهای ما در بحث عدالت گاهی جناحی می شود. به طور مثال وقتی صحبت از حقوق های نجومی می شود، عده ای می گویند که باید اول به دنبال ملک های نجومی رفت و یا اگر فسادی در این دولت صورت بگیرد، مسئولین می گویند که فساد دولت قبل را نگاه کنید و همین باعث شده که نگاه اشتباهی داشته باشیم و اگر بحث مان در حوزه عدالت همان شاخصه اصلی باشد که در دین مان و نظام مان مطرح است، اصلا فردیت معنایی ندارد و هر کسی که از عدالت عدول کند، باید با آن برخورد کرد و چنین نگاهی را هم در مستندمان داشته ایم.
البته پیش تر نیز آثاری درباره معضلات کارگران ساخته شده بود، ولی شخصا اثری را ندیدم که اینگونه به معضل کارگران و پرستاران و یا مشکلات صنف کامیون داران پرداخته باشد و خوشحالم که مستند «داد» بازخوردهای خوبی را در کشور داشته است؛ از سوی دیگر نباید فراموش کنیم که اگر حرف صنوف مختلف را نگوییم آنها به رسانه های بیگانه گوش خواهند داد و قطعا رسانه های بیگانه نیز از آنها بهره های خاص به خودش را در جهت تضعیف نظام خواهند برد.
مستند «داد» قرار است ادامه داشته باشد؟
عدالت پناه: ما گاهی را در جهت برقراری عدالت برداشته ایم وبرای اینکه این مسئله به نتیجه برسد، قطعا فصل های جدید این مستند را خواهیم ساخت و در حال حاضر مشغول پیش تولید «داد ۲» هستیم و قرار است در فصل جدید «داد» به مسئله معلمان بپردازیم؛ چرا که متاسفانه در مستند «داد» اشاره کوچکی به مشکلات این قشر داشتیم تا جایی که حتی در همان جشنواره عمار نیز یکی از معلمان مسنی که در جشنواره حضور داشت، عنوان کرد که به همه مشکلات معلمان نپرداخته ایم و همان جا به وی قول دادم که در سری جدید «داد» به طور مفصل به این مهم بپردازم؛ از سوی دیگر فساد عظیمی که در صندوق فرهنگیان رخ داده ما را بیش از پیش ترغیب کرده که حتما وارد این بحث شویم تا به طور شفاف به این مهم و به تبع آن مشکلات معلمان بپردازیم.
درباره مستند «داد ۲» صحبت کنید؟
عدالت پناه: همه تلاش مان این است که بتوانیم این مستند را برای روز معلم رونمایی کنیم و الان در مرحله پیش تولید کار هستیم و باید بگویم که بامروت نژاد نیز از ساخت سری دوم این مستند استقبال کرده است.
درباره اکران های مستند «داد» صحبت کنید؟
عدالت پناه: سازوکار جشنواره عمار به گونه ای که اکران های آن مردمی است و تا به امروز مردم بسیاری درخواست اکران این مستند را داشتند، ما هم در شهرها، هم مساجد و هم در تالارهای شهر و سینماها و دانشگاه ها اکران داشته ایم و الان فضاهای دانشگاهی به دنبال اکران فیلم و بحث و تبادل نظر درباره آن هستند و در حقیقت ایجاد همین فضاهای بحث و تبادل نظر مهمترین تاثیر مستند است؛ چرا که به نوعی گفتمان سازی می کند که بعد از پخش مستند چند استاد و روحانی برجسته پیرامون مسائل نظری عدالتخواهی ورود پیدا می کنند و حتی در برخی موارد نیز دانشجویان وارد بحث های مصداقی می شوند و قطعا این روند به ما سوژه های جدیدی می دهد؛ چرا که مثلا بعد از اکران در سینما فلسطین تهران فردی به من گفت بدتر از مسائلی که شما در مستند نشان دادیم در طبس وجود دارد و تمام اینها بازخوردهایی هستند که ما از نمایش فیلم گرفته ایم.
همین که «داد» توانسته تلنگری به جامعه بدهد و در وهله اول خود مردم بیدار شوند، برای ما کافی است چرا که هدف اصلی سینما مستند آگاه سازی مخاطب است و زمانی که می بینیم مردم خودشان در بحث عدالتخواهی قیام کنند، برای ما کافی است و یک قدم مثبت به شمار می رود؛ البته در مستند هم فردی مانند صفاییان را می بینیم که علی رغم اینکه زندگی اش از بین رفته، همچنان پیگیر عدالتخواهی است و وی در حال حاضر زمانی که فیلم در برخی شهرها پخش می شود، شروع به روشنگری می کند.
دلیل رسانه ای نکردن تولید مستند «داد» چیست؟
عدالت پناه: زمانی که می خواهیم به مسائل پرحاشیه مانند سوژه «داد» بپردازیم، اگر آن را رسانه ای کنیم کمی مشکل ساز می شود چرا که برای برخی از مسئولین سوءبرداشت ایجاد می شود و همین مسئله گاها باعث ایجاد ممانعت هایی هم در روند تولید کاری می شود و همین باعث می شود که مستندسازان و فیلمسازان آثارشان را به صورت پنهانی بسازند و بعد از تولید کار آن را رسانه ای کنند .
درباره جشنواره عمار و تاثیر این جشنواره در پررنگ شدن آثار مستند در کشور صحبت کنید؟
در ابتدا باید بگوییم که عمار در چه شرایطی و برای چه ایجاد شد؛ در حالی که می بینیم امروزه جشنواره هایی را در سطح کشور داریم که در نظام جمهوری اسلامی تعریف شده ولی در عمل علیه نظام جمهوری اسلامی حرکت می کند و حتی شخصیت هایی در آن چهره و برگزیده می شوند که افراد زاویه داری نسبت به نظام دارند، و در مقابل نه تنها به افراد انقلابی توجه نمی شود بلکه تلاش هم می شود که آنها دیده نشوند و در حقیقت جشنواره عمار در چنین فضایی ایجاد شد که حرف های انقلابی هم زد و معتقدم جشنواره تراز انقلاب، جشنواره مردمی عمار است؛ جشنواره ای که در دوره هفتم توانست به چنین جایگاهی برسد.
جشنواره عمار به بحث هایی وورد پیدا می کند که شاید در هیچ کدام از جشنواره های سینمایی کشور نتوان آنها را پیدا کرد و جشنواره عمار درا ین زمینه گام برداشته است، البته هنوز به نقطه مطلوب نرسیده است؛ با این حال می بینیم که برخی از جشنواره ها ۳۵ سال سن دارند، ولی هیچ حرفی برای گفتن ندارند، با این حال باید کمک کنیم که جشنواره عمار از مرزهای ایران فراتر برود و قطعا در خارج از مرزها نیز با استقبال روبه رو می شود که نمونه آن را در آرژانتین می بینیم، ما حرف های نو و جدیدی برای گفتن به جهان داریم ولی می بینیم که آثاری که سیاه نمایی هستند را به جهان نشان می دهیم.
البته اصلا به دنبال مطرح شدن در جشنواره عمار و یا سایر جشنواره ها نبوده و نیستم، بلکه نگاهم بود که بتوانم مسئله ای از نظام را مطرح و آن را حل کنیم و از اینکه می بینیم حرف مان شنیده شده و صاحبنظران و هنرمندان درباره «داد» صحبت می کنند، هم به ما دلگرمی می دهد و هم ایده های جدیدی می دهد تا مستندهای بعدی مان را بسازیم.