خانه » اخبار » قهرمان سازی احمقانه در فیلم های مذهبی افراطی

به گزارش «روابط عمومی جشنواره عمار»، سالن شماره ۳ سینما فلسطین در ششمین روز جشنواره مردمی فیلم عمار میزبان استاد رحیم پور ازغدی است تا از قهرمان و هنرمند قهرمان برایمان بگوید ” سینمای امروز باید ارزش های اسلامی را مبنای قهرمان سازی قرار دهد”.

آیا هنر قهرمان محور با هنر توحیدی منافات دارد؟ این سوال آغاز بحثی است که قرار است با حضور آقای رحیم پور ازغدی به کندوکاو ابعادش بپردازیم.

رحیم پور ازغدی در پاسخ به این سوال گفت: در گذشته عده ای درباره وجود قهرمان دو اظهار نظر داشتند برخی می گفتند بیچاره ملتی که احتیاج به قهرمان دارد! . . . عده ای دیگر هم می گفتند بیچاره ملتی که قهرمان دارد! به نظر من هر دو نظر می تواند درست باشد اگر در جای درست استفاده شودچراکه ملتی که الگو ندارد هیچ الگویی هم ندارد پس اعتماد سازی هم نمی تواند در این جا صورت بگیرد و همه راه ها برایش مساوی است ، همچنین با قهرمان سازی یا قهرمان تراشی از کسانی که قهرمان نیستند نوعی سراب برای فریب جامعه ساخته می شود تا سراب را با آب اشتباه بگیرد در حقیقیت در این جامعه قهرمان سازی بهانه ای است برای گریز از مسولیت واز آن برای تزریق آرلامش به وجدان نداشته اش استفاده می کند ملتی که خودش قهرمان نیست و نمی خواهد هم باشد.

قهرمان کیست؟

وی ادامه داد: به نظر شما قهرمان کیست؟ در قهرمان شناسی ما به دنبال الگویابی هستیم تا جهت شناسی صورت بگیرد و در مقابل آن قهرمان تراشی را داریم که اصطلاحا نوعی قالب کردن بدل به جای اصل به مخاطبین و جامعه است، بخشی از مفهوم قهرمان برمی گردد به مفهوم اسطوره و اسطوره سازی که اتفاقا مقالات خوبی هم راجع به اسطوره سازی در سینما نوشته شده است.

قهرمان سوزی به جای قهرمان سازی

رحیم پور افزود: در عصر حاضر قهرمان ها حذف نشده اند نه در هنر و نه در جامعه بلکه با موضوع جابه جایی قهرمان ها روبه رو هستیم این را در سینمای امروزه غرب بیشتر مشاهده میکنیم چراکه قهرمان فیلم ها و داستان هایشان در حقیقت ضد قهرمان ها هستند زمانی قهرمان ها چه در داخل کشور خودمان با داستان هایی مثل رستم و سهراب نماد هایی از منش پهلوانی بودند چه در سینمای شرق و غرب هرچند ما مفهوم اسطوره را چه در دوران باستان و چه در صد ساله اخیر آمیخته با شرک و تفکرات الحادی می دانیم، امروزه ستاره های فیلم های مبتذل و ستاره های موسیقی و حتی بازیکنان فوتبال به  عنوان قهرمان به مردم معرفی می شوند کسانی که تعداد زیادیشان  حتی زندگی واقعیشان با تصاویر روزنامه ها و رسانه ها بسیار متفاوت است، در حقیقت باید بگوییم بشر به قهرمان نیاز دارد و اگر قهرمان های واقعی بوجود نیاییند و به مردم معرفی نشوند ضد قهرمان های بی ارزش خیلی زود جای آن را می گیرند.

وی ادامه داد: هر انسانی در زندگی هدفی دارد وقتی صحبت از هدف  می شود پای جهت به میان می آید و وقتی جهت باشد یعنی مسیری وجو دارد که باید طی شود و فرد برای طی کردن این مسیر به قهرمان نیاز دارد چراکه از امتحان کردن مسیری که کسی آن را فتح نکرده است اغلب ترس در بینافراد وجود دارد و بیشتر مردم از آغاز مسیر منصرف می شوند.

ضد قهرمان ها پشت درب آماده اند، مراقب قهرمان ها باشید

رحیم پورتصریح کرد: اگر مفهوم قهرمان سازی در قهرمان متوقف شود این مساله ضد رشد و تکامل است، خداوند  عقل و وجود پیامبران را به عنوان معیار قهرمان سازی را به ما عطا کرده است تا بتوانیم قهرمان هایی درست بسازیم آنچه که امروزه مادر سینمای غرب و شرق میبینم به خاطر این است که معیار های قهرمان سازی شان شرک آمیز است در حقیقت آن ها ضد ارزش ها را به جای ارزش ها به باور مخاطب تلقین کرده اند همانگونه که می بینید نقش اول فیلم ها و داستان هایشان به طور مثال یک قاتل حرفه ای است که برای جذابیت داستان یک صفت خوب مثل شجاعت به او نسبت می دهند و مخاطب هم کم کم  انگاره های ذهنی اش تغییر می کند، فراموش نکنیم که این صفات هستند که قهرمان ها را می سازند.

شما هم می توانید یک قهرمان باشید

زندگی روز مره و واقعی از آغاز صبح تا هنگام شب صحنه ایست که می تواند شما را با لحظه های قهرمان بودن و ضد قهرمان بودن درگیر کند… این بخشی از صحبت های رحیم پور ازغدی به حاضرین در جمع است.

وی گفت :همه شما برای لحظاتی هم که شده قهرمان یا ضد قهرمان داستان زندگی واقعی خودتان بوده اید هرجا که عدالتی را به ظلم نفروخته اید شما یک قهرمان بوده اید چرا که صفات و ارزش های خوب و اخلاقی را حفظ کرده اید و در مقابل هرجا در برابر ظلمی سکوت کردید شما یک ضد قهرمان هستید که ارزش هایش را باخته است.

قهرمان سازی احمقانه در فیلم های مذهبی افراطی

وی با انتقاد از سینمای مذهبی داخل کشور هم گفت: متاسفانه  در برخی از فیلم هایی که در تلویزیون نمایش داده می شودقصه آدم مذهبی ها فقط حول نشان دادن دیگ نذری یا حسینیه رقم می خورد این خوب است اما زیاده روی در آن هم به باور مخاطب لطمه میزند، فیلم سازان ما باید از این مهم غافل نشوند که مذهب درحقیقت سبک زندگی است و یک انسان مومن زندگی و منش اش در بازار و حتی در لحظه های کارگری هم نشانه از باور و عقیده اش است که باید به این زوایای زندگی افراد مذهبی هم پرداخته شود قهرمان در اوصاف الهی و اسلامی است که به مخاطب بیاموزد من این راه را رفته ام تو هم می توانی بیایی