خانه » اخبار » فیلمسازان عمار به سلیقه مردم فیلم می‌سازنند نه داوران!

به گزارش «عمار فیلم» به نقل از خبرگزاری آنا، هادی ضیاعزیزی؛ کارگردان مستند انقلابی که با مستند «نامه‌ای برای» در هشتمین جشنواره مردمی فیلم عمار حضور داشت ر حاشیه برگزاری این جشنواره با خبرنگار آنا به گفت‌وگو پرداخت.

دستاورد جشنواره عمار بعد از هشت سال برگزاری چه بوده است؟

یکی از تفاوت‌های بسیار مهمی که جشنواره عمار در این هشت سال استارت زده و در حال تکمیل‌کردن آن است، موضوع اکران است، عمار توانسته اکران‌های فیلم‌ها را در میان مردم گسترش دهد. فیلمساز وقتی فیلمی را تولید می‌کند درواقع برای مخاطب ساخته و تلاشش بر این است که آن را به دست مخاطب اصلی خود برساند. پس فیلمساز می‌خواهد مخاطب بعد از تماشا و ارزیابی آثار، نظر خود را نسبت به این جشنواره اعلام کند و بهره خود را ببرد.

نکته دوم دستاوردهای جشنواره عمار این است که در این چند سال، با توجه به تغییراتی که در برخی رویکردهای خود ایجاد کرده فیلمسازهای مختلفی را با طرزتفکرهای مختلف به خود جذب کرده، اعتمادسازی کرده و دست به تولید زده است. این دستاورد کمی نیست و افق خوبی را پیش‌روی جشنواره قرار می‌دهد.

محوریت اصلی جشنواره عمار استعدادیابی است، به نظر شما به اندازه کافی، حتی از دورافتاده‌ترین مناطق کشور این استعدادیابی انجام شده است؟

جدای از‌ پراکندگی و عمق اکران‌هایی که در دل شهرستان‌ها و مناطق‌ دور‌افتاده‌ (مناطقی که دیدن فیلم به راحتی برای اهالی آن مقدور نیست)، توسط جشنواره عمار ایجاد شده؛ به همان اندازه، جشنواره عمار شرایط را برای فیلمسازانی که در این مناطق وجود دارند (فیلمسازانی که با امکانات کم و محدودیت‌های زیاد آثاری را تولید می‌کنند و ایده‌های خوبی دارند اما فضای عرضه‌ای برای آثارشان ندارند) مهیا کرده است تا به جایی برسند که دیده شوند. این جشنواره تا حد ممکن موانعی که موجب می‌شود فیلمسازان شناخته‌نشده به انتهای راه نرسند را از بین برده است.

از طرفی به علاوه اینکه جشنواره عمار در سیستم عرضه به صورت مویی‌رگی عمل می‌کند و یا حداقل تلاش می‌کند که در جذب فیلمسازان و ایجاد انگیزه برای آن‌ها موثر باشد، سعی می‌کند حتی آثار فیلمسازانی که به عنوان مثال در جنوب استان کرمان (شهر خودم) هستند و با امکانات حداقلی حتی در دانش فیلمسازی، فیلم تولید می‌کنند را جذب خود کرده و آثار آن‌ها را نمایش دهد که این نکته بسیار قابل‌تاملی است.

فیلم شما چه مراحلی را طی کرد تا به جشنواره رسید؟

امسال چهار اثر به جشنواره عمار ارسال کردم که ثبت‌نام آن‌ها مانند سایر جشنواره‌ها به صورت روتین انجام شد. از طریق سایت جشنواره فیلمم را ثبت‌نام و اطلاعات کامل ارائه کردم. از نظر سیستم ثبت‌نام و ارائه فیلم، کار بسیار شسته‌ورفته‌ بود که در یک مدت زمان کوتاه اثر ارائه و ثبت شد و در نهایت از میان چهار فیلمی که ارائه کرده بودم مستند «نامه‌ای برای» انتخاب شد.

موضوع آموزشی که ضمن برگزاری جشنواره انجام می‌شود، با توجه به اینکه مداوم نیست و تنها به چند روز برگزاری جشنواره محدود می‌شود، تا جه اندازه می‌تواند به فیلمسازان کمک کند؟

به شخصه اعتقاد دارم کارگاه‌های آموزشی که در فرصت جشنواره‌ای برگزار می‌شوند، اتفاقا می‌توانند خیلی موثر باشند. یک کارگاه دو ساعتی که در رابطه با یک موضوع تخصصی صحبت می‌کند و اساتیدی که به آن دعوت می‌شوند هر چه باتجربه‌تر باشند انتقال بهتری از تجربه صورت می‌گیرد، درست به اندازه خواندن یک کتاب روی مخاطب تاثیر می‌گذارد.

اما متاسفانه اساتیدی که امسال کارگاه آموزشی داشتند خیلی سطح‌بالا نبودند شاید برخی از کسانی که در جشنواره شرکت کردند از نظر تجربی در سطح اساتید بودند. بهتر است جشنواره روی این موضوع بیشتر کار کند و هماهنگی‌های بهتری را در این مورد ایجاد کند و در سال‌های آینده اساتیدی را دعوت کند که از تجربه بالاتری برخوردار باشند تا شرکت‌کنندگان بهره بیشتری از این کارگاه‌های آموزشی ببرند که این امر اعتبار جشنواره را هم بالا خواهد برد.

اکران‌های مردمی یکی دیگر از اهدافی است که جشنواره عمار دنبال میکند، این اکران‌ها ضرورت دارد؟ آن‌هم در شهرهای دورافتاده‌ای که حتی از یک سالن کوچک سینمایی هم محروم هستند؟

فیلم برای مخاطب و مردم ساخته می‌شود و جشنواره مانند عینکی است که برای شاهدان که مردم هستند، گذاشته می‌شود تا بهتر ببینند و مردم را به دیدن فیلم‌هایی که دارای شاخصه‌های فنی، هنری و محتوایی هستند، ترغیب کند. شاهدیم که در سال‌های اخیر رسم بر این شده که فیلمسازان بیشتر از اینکه برای مردم فیلم بسازنند برای جشنواره‌ها می‌سازنند و فیلم‌هایشان به سلیقه داورها نزدیک است نه به سلیقه مردم. این امر صحیح نیست اما درصد احتمال وقوع آن در جشنواره عمار خیلی پایین‌تر است.

جشنواره عمار در سیستم اکران مردمی، فیلمی را که برای مردم ساخته شده برای مردم هم نمایش می‌دهد، یعنی از عینک جشنواره عبور می‌کند و به دست مخاطب می‌رسد. این کار بسیار سنگین و سختی است اما نقطه مثبت جشنواره عمار محسوب می‌شود. به واسطه همین امکانی که جشنواره عمار برای مناطق دورافتاده فراهم کرده، مسئولان این مناطق هم با بضاعت کمی که دارند؛ فضایی را هر چند کوچک به صورت همیشگی برای فیلم دیدن مخاطبان ایجاد کرده‌اند.

بعد از این انتظارتان از مدیران جشنواره چیست؟

انتظار فیلمسازان از مدیران هر جشنواره‌ای و به طور خاص از جشنواره عمار این است که خودشان و جشنواره را از نظر سطوح اعتباری سال به سال بهتر کنند و جایگاهشان را ارتقا دهند. همچنین بتوانند بسترهایی را برای تولید آثاری که بیشتر دغدغه جامعه امروز ایران است و به درد جامعه می‌خورد و اقشار مختلف می‌توانند از آن بهره‌مند شوند را فراهم کنند، البته در کنار رعایت جنبه‌های زیبایی‌شناختی که یکی فدای دیگری نشود.