خانه » اخبار » بچه‌ها را از فضای مجازی به فضای حقیقی می‌بریم

به گزارش عمارفیلم و به نقل از روزنامه جوان، از هفته گذشته، پخش برنامه تلویزیونی «هم بازی» با موضوع انجام بازی‌های دسته جمعی توسط کودکان و نوجوانان از شبکه نهال آغاز شده است. این برنامه تلویزیونی که به صورت آیتم‌های چند دقیقه‌ای تولید می‌شود، محصولی از مدرسه فیلمسازی عمار است. محمدحسین بزرگی راد، تهیه‌کننده «هم بازی» در گفت‌و‌گو با «جوان» درباره این برنامه توضیحات بیشتری داده است.

«هم بازی» به بچه‌ها باز‌ی‌های جدید یاد می‌دهد، این بازی‌ها چه ویژگی‌هایی دارد؟
برنامه تلویزیونی «همبازی» به صورت آیتم‌های کوتاه ۴- ۲ دقیقه‌ای و با محوریت معرفی بازی‌های ساده و آپارتمانی تولید شده است، قصد داریم بچه‌ها را از فضای مجازی به فضای حقیقی ببریم. بازی‌ها تلفیقی از بازی‌های قدیمی و سنتی با بازی‌های جدید است. برای این بازی‌ها چند ویژگی در نظر گرفته‌ایم، ویژگی اول بازی با استفاده از ابزار ساده است. ابزاری مانند لیوان، قاشق، بطری و چیز‌هایی که در همه خانه‌ها وجود دارد. ویژگی دوم اینکه بازی‌ها انفرادی نیستند و حتماً باید به صورت گروهی انجام شوند. ویژگی سوم این است که بازی‌ها حتماً باید دارای تحرک باشند و کودک برای انجام آن نیاز به فعالیت بدنی دارد. ویژگی بعد این است که همه بازی‌ها جنبه فیزیکی دارد و از فضای مجازی دور شده و در یک فضای حقیقی رخ می‌دهند، البته ویژگی‌های دیگری هم برای این برنامه در نظر گرفته‌ایم.
در همین چند دهه پیش بچه‌ها در ماه‌های تعطیل در بیرون از خانه بازی می‌کردند، اما کم کم بازی کردن به درون خانه‌ها رفت و بازی‌های مجازی مثل کنسول‌های بازی جای بازی‌های فیزیکی را گرفت، به نظر می‌رسد در این برنامه می‌خواهید برخلاف جریان آب شنا کنید؟!
یکی از آسیب شناسی‌هایی که در مدرسه فیلمسازی عمار به آن توجه شده همین «بازی» است. به همین دلیل «واحد بازی» در عمار ایجاد شد و اولین خروجی علمی و عملی آن تولید فصل اول برنامه «هم بازی» بود. فصل اول «هم بازی» از شبکه ۵ سیما پخش شد.
در آن واحد روی حوزه کودک و نوجوان و اینکه چرا نوجوانان امروز در ارتباط جمعی موفق نیستند و بازی‌هایی انجام می‌دهند که تحرک را از آن‌ها گرفته است بحث شد. اولین نتیجه این بود که روی بازی‌های دسته جمعی دست بگذاریم. بازی برای کودک و نوجوان جزئی از زندگی است و از اهمیت بالایی برخوردار است.
اینکه محل بازی درون خانه باشد و ارتباط با همسالان قطع شود باعث شد تا حد زیادی سبک زندگی بچه‌های ایرانی نیز تغییر کند، این موضوع چقدر در تولید «هم بازی» مورد توجه بوده؟
به نظرم سیاست غلطی بود که در دهه ۷۰ به صورت عامدانه یا شاید هم از سر ناآگاهی در کشورمان اجرا شد و آن این بود که کودکان را از کوچه به خانه بردند و منزوی کردند، البته بعد دو دهه به این نتیجه رسیده‌اند که آن سیاست خوبی نبوده و باید در آن تجدید نظر شود. به همین منظور برنامه‌ریزی می‌کنند تا بچه‌ها برای بازی و فعالیت به پارک ها، فرهنگسرا‌ها و محل‌های اجتماع بروند.
فصل دوم برنامه در حال پخش از تلویزیون است، چقدر نسبت به فصل اول تغییرات داشته‌اید؟
فصل اول بیشتر شبیه تاک شو بود و در هر قسمت از آن با بازی‌ساز ایرانی که در حوزه بازی‌های «بٌردی» و «مجازی» کاری تولید کرده بود، گفت و گو داشتیم. بخش آموزشی در آن برنامه دیده شده بود و به مسئله اینکه بازی تا چه حد بر بهداشت روانی کودکان تاثیر می‌گذارد می‌پرداختیم. مثلاً یکی از موضوعات این بود که چطور می‌شود کودکی که دچار اختلالات روانی شده است را با بازی درمان کرد. شبکه ۵ سیما گروه خانواده قدرتمندی داشت و برنامه به خانه برمی گردیم آن شبکه مورد توجه خانواده‌ها بود. برای همین فصل اول در ۱۳ قسمت تولید و پیش از برنامه به خانه بر‌می‌گردیم، در یک تایم ۲۰ دقیقه‌ای پخش شد. اما فصل دوم در ۵۰ قسمت چهار دقیقه‌ای تولید شده و در اصل یکی از آیتم‌های فصل اول که آیتم بازی بود را انتخاب کردیم و در آن به صورت جداگانه در قالب یک بازی و مسابقه برای شبکه پویا تولید کردیم. علت اصلی انتخاب شبکه پویا نیز این بود که برای انجام بازی به شبکه‌ای نیاز داشتیم که بیشتر حال و هوای لطیف کودکانه داشته باشد. بعد از فصل یک و مشاهده بازتاب‌های آن به این نتیجه رسیدیم که باید آیتم بازی را به عنوان برنامه مستقل ادامه دهیم. تغییر شبکه از «۵» به «نهال» هم در همین راستا بود. الان ما هر دو روز یک بار یک بازی جدید معرفی می‌کنیم و چند باز‌پخش نیز داریم، البته الان برای تولید فصل سوم از هم اکنون به فکر همکاری با نهاد‌هایی مثل کانون پرورش فکری کودکان هستیم.
انتخاب بازی‌ها برای معرفی در «هم‌بازی» بر چه معیاری بوده است؟
در طراحی بازی باید به محدودیت بازی‌های سنتی توجه داشتیم، برای همین سراغ بازی‌های مدرن رفتیم. با جست‌وجو توانستیم بازی‌های خارجی مربوط به بزرگسالان را پیدا کنیم و با تغییراتی در آن‌ها بازی را متناسب با گروه کودک و نوجوان کردیم.
برای بازی‌سازی چه میزان با نهاد‌هایی مثل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و نهاد‌های مرتبط همکاری داشته‌اید؟
این انتقاد را می‌شود به ما یعنی گروه برنامه‌ساز گرفت که چرا در بازی‌سازی حداقل با این نهاد‌ها ارتباط برقرار نکرده‌ایم. اما به طور کلی و در یک نگاه آسیب شناسانه، باید گفت: برخی از این نهاد‌ها آنقدر بسته عمل می‌کنند که مسیر همکاری را می‌بندند. از طرف دیگر بسیاری از نظرات کارشناسی آن‌ها حتی از فضای کودکان امروز فاصله گرفته است.
یکی از نگرانی‌ها درباره بازی‌های سنتی است، بازی‌هایی که برگرفته از فرهنگ ایرانی است. در «هم بازی» قرار است بازی‌های سنتی هم معرفی شوند؟
این هم از ضعف‌های کار ماست. اینکه تبدیل بازی‌های سنتی ایرانی به بازی‌های مدرن انجام نشده است و شاید اصلاً امکان تبدیل بازی‌هایی مانند «الک دولک» برای بازی دسته جمعی مدرن کمی سخت باشد. اما فکر کرده‌ایم که بازی‌ای مانند «الک دولک» دارای چه ویژگی‌هایی است و آن ویژگی در کدام بازی خارجی دیده می‌شود. بعد با تغییراتی در آن بازی خارجی ویژگی بازی ایرانی را در آن پررنگ کرده‌ایم. برای ما اهدافی که در بازی‌های سنتی وجود داشته است اهمیت دارد.
مدرسه فیلمسازی عمار چند برنامه تلویزیونی در دست تولید دارد؟
تا پیش از ماه مبارک رمضان برنامه‌ای با نام «ایوان رنگین کمان» از شبکه خبر پخش می‌شد که درباره اکران‌های مردمی فیلم‌های جشنواره عمار بود. قرار شده است فصل جدیدی از این برنامه از تلویزیون پخش شود و با احتساب «هم‌بازی» این دو برنامه از عمار در تلویزیون حضور خواهند داشت.