به گزارش«عمارفیلم» نشست روایت زن ایرانی، با سخنرانی دکتر سحر دانشور روز پنجشنبه 15 دیماه در سینما فلسطین تهران، محل اکران مرکزی آثار منتخب سیزدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار برگزار شد.
دکتر دانشور در این نشست بیان داشت که: سابقه اهمیت زن به شکل کنونی به چند صد سال پیش بازمیگردد که در یک جغرافیای خاص بروز و ظهور بیشتری داشته است. نقطه آگاهی زن غربی از مواجهات او با نقاط دینی آغاز میشود که چرا من اساسا امکان مالکیت، عبادت و دستیابی به جایگاههای بالای عبادی و دینی را ندارم. سپس این خودآگاهی تبدیل به جریان فکری شده، جریانات سیاسی را در بر گرفته و یک روایت خاص از زن را در جهان عرضه میکند. نهادها و سازمانهای بینالمللی نیز این روایت را به عنوان روایت غالب در فعالیتهای خود در نظر میگیرند که رشد و پیشرفت دیگر جوامع را تحت تاثیر مسیر خود قرار میدهد. این روایت تفاوت میان زنان در جوامع متفاوت و حتی جامعه خود را هم در نظر نگرفته و یک الگوی یکسانساز را ارائه داده است. که جریانات منتقد با آن مخالف هستند.
وی افزود: از اواخر دوره قاجار زن در ایران نیز اهمیت پیدا میکند. عمده دلیل آن تحصیل کردههایی بودند که زن را یکی از مظاهر اصلی توسعه و تمدن میدانستند اما قاطبه زنان ایران در آن جریانات و تحولات در سنت خود باقی ماندند.
دانشور گفت: سوال اصلی آن است که ما باید به کدام روایت توجه کنیم و کدام یک از روایتهای مطرح شده، روایت ماست؟ تصویری که از زن ایرانی در دل تاریخ هست، تمایزات جدی با جریان روایت زن غربی دارد. نخست آنکه فردیت و عاملیت زن ایرانی در نسبت با خانواده و جمعگرایی او میباشد در صورتی که روایت غالب زن غربی دقیقا در بریدن از خانواده است.
این پژوهشگر تاریخ شفاهی در حوزه زنان و انقلاب اسلامی گفت: تمایز دوم آن است که نقطه آگاهی زن ایرانی دقیقا در مواجهه او با دین و کنشگری او در راستای فعالیت دینی شکل گرفته اما آگاهی زن غربی در این است که چرا دین مرا نمیبیند. زن ایرانی در عین حال که دارای روحیات و توجهات زنانه است، کاملا مبارز و مستحکم میباشد. او هردوی این معانی را که در نگاه زن غربی کاملا متضاد هستند، از دل دین خود دریافت میکند.
وی افزود: دو ویژگی بیان شده ناظر بر آن که روایت زن ایرانی محقق شده است. همانگونه که رهبری در نامه خود به کنگره هفت هزار زن شهید الگوی زن مسلمان ایرانی را اثبات شده میدانند. در حالی که روایت زن غربی یک روایت ایدهآل و غیرقابل دستیابی میباشد.
این کارشناس ارشد مطالعات زنان گفت: امر وجودی از زبان جلوتر بوده و اول محقق میشود، سپس در ساحت تفکر و تامل و زبان وارد میشود تا بفهمد در گذشته چگونه بوده و در آینده باید چه برخوردی با آن صورت گیرد. در این صورت تاریخ شفاهی برای تولیدات رسانهای اهمیت پیدا میکند و تولیدات ما را متفاوت میکند. این روایتها زمانی به عنوان سوژه برای ما اهمیت مییابند که نقاط آگاهی و تمایزات روایت زن ایرانی را که در شناخت از خود میباشد بفهمیم و آن را به رسمیت بشناسیم.
پایان/