فشارهای بیرونی باعث محافظه کاری تصمیم گیران رسانه ملی می شود

درباره برخی آثار مانند «زمستان یورت» فشارهای بیرونی بر رسانه ملی را در تصمیم‌گیری‌ها برای پخش یا عدم‌پخش آن بی‌تاثیر نمی‌دانم.»

به گزارش «عمار فیلم» به نقل از روزنامه فرهیختگان، هر چند صحبت‌های میلاد میرزاباقری کارگردان زمستان یورت درباره عدم‌پخش مستندهایی چون «زمستان یورت» از  رسانه ملی درست بوده و هست، اما همچنان کورسویی برای پخش آثار اجتماعی در رسانه ملی وجود دارد. در سال‌های اخیر و با ایجاد شبکه‌های تخصصی مانند شبکه مستند و افق، مستندسازان اجتماعی ورود جدی به این حوزه داشته و تولید برنامه‌ای چون «به‌اضافه مستند» نیز راه را برای پخش مستندهای چالشی هموارتر کرده است، با این حال گویی هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب در این زمینه فاصله زیادی وجود دارد؛ فاصله‌ای که ما را به علی صدری‌نیا، کارگردان مستند «قائم مقام» و مجری برنامه «به‌اضافه  مستند» رساند تا از او درباره خط‌کش معیار انتخاب یا عدم انتخاب آثار مستند برای پخش از رسانه ملی بپرسیم.

علی صدری‌نیا، مستندساز و مجری برنامه «به‌اضافه مستند» درباره معیار انتخاب مستندها برای پخش از رسانه ملی می‌گوید: «به این سوال از جایگاه یک مستندساز پاسخ می‌دهم نه مجری تلویزیون؛ معتقدم بعضا انتخاب یک اثر برای پخش از تلویزیون دارای معیارهای مختلف بوده و بنا به شبکه و زمان پخش متفاوت است، با این حال درباره برخی آثار مانند «زمستان یورت» فشارهای بیرونی بر رسانه ملی را در تصمیم‌گیری‌ها برای پخش یا عدم‌پخش آن بی‌تاثیر نمی‌دانم.»

او که پیگیری موضوعات مردم را جزء وظایف رسانه ملی می‌داند، ادامه می‌دهد: ««زمستان یورت» موضوع کارگران کشور است، ولی اگر تعامل پنج ساله دولت با تلویزیون را پیگیری کنیم، تحلیلم به عنوان کسی که در حوزه مستندسازی فعالیت کرده، این است که دولت با اهرم‌هایی که دارد اجازه پخش برنامه و مستندهایی در نقد عملکرد و کم‌کاری‌هایش را بر‌نمی‌تابد و همین مساله بعضا باعث می‌شود تصمیم‌گیران با محافظه‌کاری درباره این موضوعات رفتار کنند.»

کارگردان «قائم مقام»، موضوع مستندها را بر انتخاب یا عدم انتخاب مدیران برای پخش از رسانه ملی بی‌تاثیر می‌داند و می‌گوید: «در بیش از ۶۰ قسمت پخش شده از برنامه «به‌اضافه مستند»‌، بسیاری از مستندهایی که سال‌ها اجازه پخش نداشته‌اند، از این برنامه پخش شده و عمدتا درباره موضوع چالشی مستند هم بحث‌های کارشناسی داشته‌ایم. به طور مثال در حوزه آسیب‌های اجتماعی و مساله اعتیاد مستندهای جدی پخش شده و در حوزه سیاسی و اقتصادی نیز شاهد این رخداد بوده‌ایم.»

صدری‌نیا ادامه می‌دهد: «در طول سال‌های اخیر رسانه ملی به سمت پخش بسیاری از آثار مستندی که اتفاقا موضوعات چالشی هم داشته‌اند، رفته؛ ولی اگر در خصوص مستندی مشکل پخش از رسانه ملی وجود دارد، شاید فشارهای بیرونی بر رسانه ملی در گرفتن چنین تصمیماتی از سوی مدیران بی‌تاثیر نبوده است.»

او به برنامه «به‌اضافه مستند» اشاره و تصریح می‌کند: «معتقدم خلأ چنین برنامه‌ای که خانه اصلی مستندهایی باشد که در کشور تولید شده و قرار است از رسانه ملی پخش شود، در تلویزیون وجود دارد و فلسفه ایجاد این برنامه نیز رونمایی و پخش از مستندهای مساله‌محور است و از ابتدای پخش این برنامه تا الان، موضوعات مهم حوزه‌های مختلف محیط‌زیست، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حتی ورزشی را هم پخش کرده‌ایم و این کار نیز به دلیل حرکت رو به جلوی رسانه ملی در این حوزه بوده است.»

مجری برنامه تلویزیونی «به‌اضافه مستند»‌ معتقد است: «شاید اگر وضعیت همانند چند سال پیش بود، بسیاری از مستندهای پخش شده از این برنامه اصلا از رسانه ملی پخش نمی‌شد، ولی امروز رسانه ملی با یک نگاه تخصصی وارد این حوزه شده است، چرا که شاهدیم در برخی از قسمت‌ها کارشناسان به مستند پخش شده از این برنامه هم نقدهایی دارند و همین مساله باعث می‌شود به مستندسازان برای ساخت آثار بعدی‌شان کمک شود. ما نیز در مجموعه «به‌اضافه مستند» سعی کرده‌ایم این اتفاق رخ دهد.

شاید «زمستان یورت» به دلیل حواشی ایجاد شده پیرامون آن در بحث سوژه و همچنین عدم اکران آن در استان گلستان،‌ جزء آثار جنجالی باشد، اما طی یکی و دو سال اخیر آثاری دیگری نیز در ارتباط با موضوعات اجتماعی ساخته شده‌اند که برخی از آنها یا به سرنوشت «زمستان یورت» دچار شده یا به دلیل تابوشکنی‌هایی که داشته‌اند، در زمره آثار جنجالی قرار گرفته‌اند.